Ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί ο εμπλουτισμός υπόγειων υδροφορέων. Σε άλλες χώρες αποτελεί μια ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και συνεχώς αυξανόμενη τεχνολογία αξιοποίησης υδατικών πόρων. Το ΤΕΕ σημειώνει ότι η τεχνολογία αυτή στη χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Τα μόνα γνωστά έργα είναι αυτό που αφορά τον εμπλουτισμό με γεωτρήσεις παράκτιου υδροφορέα στην Αργολίδα και αυτό εμπλουτισμού με χειμερινοεαρινές υπεραρδεύσεις στην πεδιάδα της Κορινθίας.

Παράλληλα, το ΤΕΕ επιμένει ότι τα προβλήματα της διαχείρισης των υδατικών πόρων δεν εντοπίζονται μόνο σε ποσοτικό επίπεδο: «Η αστική αντίληψη ότι "ανάπτυξη συνεπάγεται ρύπανση" εξακολουθεί και σήμερα ακόμα να διαπιστώνεται, παρά το ότι είναι γνωστό πως η ρύπανση και γενικά όλες οι ανεπιθύμητες ποιοτικές αλλαγές στους υδατικούς πόρους δεν είναι πάντοτε αντιστρέψιμες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο κίνδυνος υφαλμύρωσης παράκτιων υδροφόρων και η άμεση απειλή πηγών νερού από τα απόβλητα (κυρίως τα υγρά), τα φυτοφάρμακα και τα χημικά λιπάσματα».

Απαντώντας στο ερώτημα «πού οφείλεται η έντονη "κρίση" νερού στη χώρα μας και τι θα μπορούσε να γίνει άμεσα και μακροπρόθεσμα για να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα», το ΤΕΕ συνοψίζει ότι αυτή οφείλεται:

• Στη μη ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας.
• Στις ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου.
• Στην περιορισμένη ανάπτυξη και στον ελλιπή εκσυγχρονισμό και συντονισμό της έρευνας και εκπαίδευσης σε γνωστικά αντικείμενα της Επιστήμης του Νερού.
• Στην ξηρασία των τελευταίων χρόνων.
• Στον περιστασιακό και ελλιπή προγραμματισμό και χρηματοδότηση έργων υδατικών πόρων.
• Και κυρίως στην εθνική υδατική πολιτική, που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα. Σχετικά με αυτό, διευκρινίζει: «Σε όλα σχεδόν τα υδατικά διαμερίσματα της χώρας παρατηρείται μια πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων, χρηστών νερού και φορέων που εμπλέκονται σε αντικείμενα υδατικών πόρων. Οι φορείς διαχείρισης και οι χρήστες υδατικών πόρων συνήθως δρουν ανεξάρτητα, ανταγωνιστικά και διαφοροποιούνται σημαντικά στην οργάνωση και λειτουργία τους. Δεν υπάρχει μια ενιαία πολιτική διαχείρισης υδατικών πόρων, αλλά μια αποσπασματική αντιμετώπιση προβλημάτων, συνήθως κάτω από συνθήκες πίεσης και πολλές φορές πανικού και "κρίσης"».