«Ακούσατε πολλές φορές», συνέχισε η ομιλήτρια «και θα το ακούτε ακόμα πιο συχνά από εδώ και εμπρός, γιατί οι αγώνες θα φουντώνουν και θα κλιμακώνονται, ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες ένα καθήκον έχουν, να μαθαίνουν, και να μην ασχολούνται με συνδικαλισμό και πολιτική. Να μην ασχολούνται με κόμματα, πολιτικές νεολαίες, ή και αν αγωνίζεστε, να μην το παρατραβάτε. Οταν δεν μπορούν να αγνοήσουν την εκρηκτική κατάσταση των προβλημάτων της νεολαίας, τότε συστήνουν να γίνονται αγώνες δίχως αγωνιστικότητα.

Λένε: "Καλά κάνετε και φωνάζετε, αλλά μην κλείνετε τους δρόμους, μην κάνετε αποχή ή κατάληψη, μην κάνετε συλλαλητήρια".

Αυτοί που τα λένε αυτά κάνουν ό,τι δε βλέπουν ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες πριν βγουν στο δρόμο, πριν επιλέξουν μια μορφή πάλης σαν την κατάληψη, είχαν προηγούμενα κάνει πολλά μέσα στο σχολείο, καθημερινά. Ποιος τους πρόσεξε όμως;

Το κουβεντολόι για τις μορφές πάλης δε γίνεται μόνο για τα σχολεία.

Δεν υπάρχει αγώνας που να μην έχει συκοφαντηθεί, δεν υπάρχει απεργία που να μην έχει κηρυχτεί παράνομη.

Οταν γίνονται οι κλασικές κινητοποιήσεις, συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, επίδοση υπομνημάτων, απλές διαμαρτυρίες, τότε οι διάφοροι επιτήδειοι φωνάζουν ότι αυτές οι μορφές πάλης είναι ξεπερασμένες. Οταν το νεολαιίστικο κίνημα ανακαλύπτει ή υιοθετεί και άλλες μορφές πάλης δυναμικότερες, τότε οι ίδιοι επιτήδειοι πάλι φωνάζουν ότι αυτές οι μορφές είναι αδόκιμες, επικίνδυνες, διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση.

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Τα ίδια λένε και στους γονείς σας όταν αγωνίζονται, όταν απλά συνδικαλίζονται.

Πάλι μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Για ένα πράγμα να είσαστε σίγουροι, ότι χαμένοι είναι οι αγώνες που δε γίνονται. Δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος αγώνας που δεν έχει κέρδη.

Αν δε γίνονταν σημαντικοί εργατικοί, αγροτικοί αγώνες, αν δεν πάλευε το μαθητικό κίνημα, πόσοι και πόσοι, ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς σας, δε θα ήξεραν ποια είναι τα προβλήματα της παιδείας.

Οι αγώνες της νεολαίας δείχνουν όμως κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται.

Εμείς πιστεύουμε ότι η νεολαία σήμερα εκφράζει μια δυσαρέσκεια γενικευμένη, εκφράζει όχι μόνο τα προσωπικά της βιώματα στο θρανίο, στο γραφείο και στο εργοστάσιο, εκφράζει τη διαμαρτυρία της για όλη την πορεία της κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας που από τα θεμέλια μέχρι την οροφή υπηρετεί το κέρδος, υπηρετεί την ιμπεριαλιστική πολιτική.

Η νεολαία δεν είναι μια μάζα ανεξάρτητη από ταξικά και γενικότερα κοινωνικά χαρακτηριστικά.

Η νεολαία μας, στο μεγαλύτερο μέρος της σήμερα, είναι παιδί της εργατικής οικογένειας, της λαϊκής οικογένειας, επομένως ζει όλο το δράμα της ανεργίας και της φτώχειας, της ανασφάλειας, της κακής κατάστασης και κυρίως της μαύρης προοπτικής στον τομέα της παιδείας, της υγείας.

Ο νέος νιώθει και άλλες πλευρές, την απαξίωση των αξιών του αθλητισμού και του πολιτισμού, δύο τομέων όπου το κέρδος, η κερδοσκοπία, ο βάρβαρος ανταγωνισμός βασιλεύουν.

Τα παιδιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν άλλη επιλογή από το να στρατευτούν μια ώρα νωρίτερα σήμερα στον αγώνα.

Καλούμε τον ελληνικό λαό, τα μαζικά κινήματα, τους φορείς των εργαζομένων, όλα τα κόμματα να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να αποσύρει το "ιδιώνυμο" κατά της παιδείας, να απαιτήσουμε όλοι η κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα άμεσα αιτήματα των μαθητών και των εκπαιδευτικών, να μην υπάρξει κανένα εκδικητικό πνεύμα προς τα νιάτα της Ελλάδας. Οι μαθητές και μαθήτριες που αγωνίζονται έχουν υποδείξει τι πρέπει να γίνει.

Η μαθητική νεολαία παλεύει για ανοιχτά σχολεία, η κυβέρνηση τα κλείνει με την αντιμεταρρύθμιση».

«Σύντροφοι και συντρόφισσες», συνέχισε η Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη σ' ένα θέμα που κατ' εξοχήν γίνονταν δέκτες τις τελευταίες μέρες οι ακροατές της, «θα έχετε βαρεθεί υποθέτω να ακούτε αυτές τις μέρες ότι οι αγώνες της νεολαίας, οι αγώνες όπου ξεσπούν υποκινούνται από το ΚΚΕ, που δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο παρά μόνο για την ψήφο στις εκλογές.

Εμείς κατ' αρχήν παλεύουμε 365 μέρες το χρόνο, παλεύουμε σε όλα τα μέτωπα μέσα και έξω από τη Βουλή. Εμείς το λέμε καθαρά ο αγώνας, οι εξελίξεις θα καθοριστούν στο χώρο δουλιάς και κατοικίας, στο σχολείο, στην επιχείρηση, στην ύπαιθρο, θα κριθεί από τη δύναμη του λαϊκού κινήματος. Δε θα κριθεί ούτε στις διακομματικές επιτροπές και στους σικέ διαλόγους, ούτε στα μπαλκόνια και στις συζητήσεις στην τηλεόραση. Δε θα κριθεί με τις γιγαντοαφίσες και τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις. Θα κριθεί κυρίως από τη μαζικότητα, την αγωνιστικότητα του λαού μας, από την πείρα που αποκτά στην πράξη, στην πάλη.

Υστερα γιατί δεν έχει δικαίωμα το ΚΚΕ να απευθύνεται στο λαό και να του λέει ότι πρέπει να καταψηφίσει μαζικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να μη σπαταλήσει την ψήφο του στα άλλα κόμματα που φωνάζουν μεν, αλλά δε δίνουν καθαρή εναλλακτική λύση στο λαό, πατάνε σε δύο βάρκες, δεν τολμούν να πουν στο λαό την αλήθεια για το τι αντιπροσωπεύει η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Εμείς δεν κλέβουμε ψήφους με τρομοκρατικά ψευτοδιλήμματα, εμείς δεν αποσπούμε ψήφους, λέγοντας ότι μπορεί σιγά - σιγά και με το μαλακό να ζήσουμε καλύτερα χωρίς να τα βάλουμε με τους υπαίτιους και υπεύθυνους.

Εμείς κερδίζουμε ψήφους με την πειθώ και πείθουμε εκείνους που αποκτούν πείρα και προσωπική μέσα στους αγώνες.

Εμείς δεν κοροϊδεύουμε το λαό, λέγοντάς του ότι αν μας ψηφίσει, την άλλη μέρα θα λυθούν τα προβλήματά του, αλλά λέμε στο λαό ότι ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, ενισχύει τη δική του δύναμη.

Η ψήφος στο ΚΚΕ στέλνει σαφές μήνυμα και πάνω απ' όλα πιάνει τόπο.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος:

- Υπέρ της δράσης για τη συγκρότηση του Μετώπου.

- Υπέρ μιας δύναμης που υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού, οι οποίες αποσπάστηκαν με αγώνες και θυσίες, που διεκδικεί ουσιαστικές λύσεις για το λαό και παλεύει για τη ριζοσπαστική συμμαχία που έχει ανάγκη ο τόπος.

- Η ψήφος, η δύναμη στο ΚΚΕ, θα μείνει στο ίδιο μετερίζι και μετά τις εκλογές. Το ΚΚΕ θα παραμείνει σταθερό στη θέση του. Δε θα στηρίξει με κανέναν τρόπο καμία κυβέρνηση που ακολουθεί αντιλαϊκή, φιλομονοπωλιακή και φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική. Δε θα συμφωνήσει στη συναινετική λογική στο όνομα του ρεαλισμού.

- Να ηττηθούν και οι δύο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

- Να ενισχυθεί το ΚΚΕ.

- Να στηριχτεί η πρότασή του για τη συγκρότηση του Λαϊκού Κοινωνικοπολιτικού Μετώπου.

Τι έχει να φοβηθεί ο λαός, τι έχουν να χάσουν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις του τόπου μας, αν αποφασίσουν ενωμένα και αποφασιστικά να αντιπαρατεθούν και να αμφισβητήσουν την πολιτική που επιβάλλουν τα μονοπώλια, ο ιμπεριαλισμός;

Αυτοί που θα χάσουν, και πρέπει να χάσουν, είναι όσοι θησαυρίζουν στις πλάτες του λαού. Είναι οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν αλώσει τον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, της παιδείας, των ΜΜΕ, του πολιτισμού και αθλητισμού. Είναι μια μειοψηφία που πλουτίζει σε βάρος του λαού.

Η Διακήρυξη της ΚΕ πρέπει να πάει παντού, σε κάθε σπίτι, γραφείο. σε κάθε χώρο που ζει και εργάζεται η νεολαία, μορφώνεται».