«Ηρθε η ώρα το κάθε κόμμα, όλα τα κόμματα να μιλήσουμε ανοιχτά και παστρικά στο λαό, ποιο θα είναι το πρόγραμμα μιας νέας διακυβέρνησης, μιας κυβερνητικής αλλαγής όπως και αν την εννοεί ο καθένας. Να φύγει η ΝΔ και μια και δυο φορές, αλλά αυτό δε φτάνει. Το θέμα είναι να μην επανέλθει η πολιτική της από το παράθυρο».

«Οι κάτοικοι του Θριασίου», τόνισε η ομιλήτρια «και οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια να πάρουν στα χέρια τους την υπεράσπιση της ζωής τους, των παιδιών τους από κάθε κίνδυνο βιομηχανικού ατυχήματος, τις βαριές ασθένειες, του θανάτου στο βωμό των κερδών, καθώς δεν υπάρχουν και υποδομές αντιμετώπισης, τώρα μάλιστα αυξάνονται με την επέκταση βιομηχανικών δραστηριοτήτων.

Να μη δείξουν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματίες που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος βιομηχανικού ατυχήματος. Μπορεί θεωρητικά η πιθανότητα να είναι μικρή, αλλά οι συνέπειες θα είναι τραγικές αν π.χ. πέσει στρατιωτικό αεροσκάφος ή γίνει μεγάλος σεισμός ή συμβεί τοξική διαρροή. Με την επέκταση των εγκαταστάσεων, ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος, καθώς θα υπάρξει σωρευτική επίδραση στο περιβάλλον. Στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής του Ασπροπύργου έχουν εισχωρήσει βαρέα μέταλλα και νιτρικά οξέα.

-- Παλεύουμε ανυποχώρητα σήμερα για να μπει φραγμός στη νέα περιβαλλοντική επιβάρυνση του Θριασίου που μεθοδεύει η κυβέρνηση με την επέκταση της Πετρόλα, τη συμφωνία ΔΕΗ - Χαλυβουργικής και τη χωματερή επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων στο Μελετάκι.

-- Αναδεικνύουμε την ανάγκη ενός ενιαίου Αποκλειστικά Κρατικού Φορέα Ενέργειας. Αυτός, βεβαίως, για να δράσει αποτελεσματικά στην πράξη, απαιτεί ριζική πολιτική αλλαγή, μια νέα εξουσία λαϊκή που θα έχει στα χέρια της την κοινωνική ιδιοκτησία στον τομέα της ενέργειας με ταυτόχρονο εργατικό και λαϊκό έλεγχο.

-- Παλεύουμε ταυτόχρονα για ένα ριζικά διαφορετικό σχεδιασμό και χωροθέτηση των χρήσεων γης που θα στοχεύει στη συνδυασμένη ικανοποίηση αποκλειστικά και μόνο των λαϊκών αναγκών. Οι λαϊκές ανάγκες είναι ασυμβίβαστες με την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, με την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου και τη λεγόμενη απελευθέρωση της αγοράς. Η αντιμετώπιση δεν μπορεί να σχεδιάζεται κατά περίπτωση, αλλά στο πλαίσιο μιας φιλολαϊκής πολιτικής ανάπτυξης σε πανελλαδικό και περιφερειακό επίπεδο.

Η σημερινή κατάσταση στο Θριάσιο πεδίο είναι ήδη επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια, για το περιβάλλον.

Αποτελεί κορυφαία απόδειξη του ταξικού προσανατολισμού της ανάπτυξης και στα πλαίσια αυτής της πολιτικής που ακολουθείται στη χώρα μας από τη ΝΔ, αλλά και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που προηγήθηκαν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Δεν έχει εκλείψει σήμερα ο κίνδυνος επανάληψης ατυχημάτων όπως συνέβη το 1992 με τα γεγονότα της Πετρόλα και της Πυρκάλ του 1995.

Η κυβέρνηση δεν έχει προτείνει ούτε την ελάχιστη δέσμη μέτρων για την προστασία του εργασιακού και ευρύτερου περιβάλλοντος σε μια περιοχή που γειτνιάζουν η Πυρκάλ, η Πετρόλα, η Χαλυβουργική, τα Διυλιστήρια των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο και πλήθος άλλων βιομηχανιών με τις κατοικημένες περιοχές της Δυτικής Αττικής.

Το ΚΚΕ επιμένει ότι η περιοχή του Θριασίου είναι βιομηχανικά και περιβαλλοντικά κορεσμένη.

Και όμως, η κυβέρνηση σχεδιάζει και προωθεί:

• Την επέκταση και αναβάθμιση του διυλιστηρίου της Πετρόλα στη ζώνη ασφάλειας μεταξύ της σημερινής μονάδας και της Πυρκάλ.
• Τη χωματερή επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων καταστρέφοντας τη δασική έκταση και το οικοσύστημα στο Μελετάκι.
• Τη δημιουργία μονάδας ηλεκτροπαραγωγής 880 MW με τη μεικτή εταιρεία ΔΕΗ ΑΕ - ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ.

Μοναδικό κριτήριο της χωροθέτησης των ενεργειακών υποδομών είναι για την κυβέρνηση το μέγιστο κέρδος των ιδιωτικών ομίλων. Η χωροθέτηση του φυσικού αερίου στην περιοχή γίνεται ακριβώς για να μεγιστοποιηθεί το κέρδος, καθώς η Αττική συγκεντρώνει το μισό πληθυσμό της χώρας.

Δε μας πείθει η σημασία της χρήσης του φυσικού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή, ως επένδυση φιλική για το περιβάλλον.

Αν η κυβέρνηση ήθελε να βοηθήσει, θα διοχέτευε το φυσικό αέριο παντού για οικιακή χρήση και μόνο και όχι στην ηλεκτροπαραγωγή, ώστε να υπάρξει εξοικονόμηση της ηλεκτρικής ενέργειας και ταυτόχρονα μικρότερη επιβάρυνση στη λαϊκή κατανάλωση. Δε θα άφηνε να φθάσει το Θριάσιο στη σημερινή κατάσταση».

«Μπόλικη», ανέφερε σε άλλο σημείο της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα, «είναι η φιλολογία περί της μείωσης του κύρους και της δύναμης του δικομματισμού, περί της μεγάλης αλλαγής για το λαό, ή περί του ότι ήρθε η ώρα της αριστεράς ή της κεντροδεξιάς για άλλους. Μερικοί περιμένουν ένας Κουκοδήμος να φέρει την άνοιξη, άλλοι ονειρεύονται μια κάλπη για να γίνει απλά μια εναλλαγή.

Εμείς λέμε ότι ήρθε η ώρα το κάθε κόμμα, όλα τα κόμματα, να μιλήσουμε ανοιχτά και παστρικά στο λαό, ποιο θα είναι το πρόγραμμα μιας νέας διακυβέρνησης, μιας κυβερνητικής αλλαγής όπως και αν την εννοεί ο καθένας. Να φύγει η ΝΔ και μια και δυο φορές, αλλά αυτό δε φτάνει. Το θέμα είναι να μην επανέλθει η πολιτική της από το παράθυρο.

Ας μιλήσουμε, σαν το κάθε κόμμα να βρίσκεται σε μια νέα κυβέρνηση. Λόγου χάρη τι το διαφορετικό θα γίνει με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς; Τι θα γίνει με τα γιγάντια μονοπώλια που έχουν εισχωρήσει σχεδόν παντού; Θα καταργηθούν όλοι οι προηγούμενοι αντιλαϊκοί και αντεργατικοί νόμοι; Τι θα γίνει απέναντι στις νεοφιλελεύθερες δεσμεύσεις της ΕΕ αλλά και τις δεσμεύσεις της χώρας στο ΝΑΤΟ και με τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ; Εμείς χρόνια τώρα και ακόμα περισσότερο σήμερα αναπτύσσουμε συγκεκριμένα το περιεχόμενο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Δε μένουμε σε φιλολογικές διακηρύξεις και γενικές αρχές που σήμερα δε λένε τίποτε, είναι άδειο πουκάμισο».