Αυτή είναι μια πραγματικά σαφής δήλωση. Εγινε μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη (σημειωτέον πριν το Ελσίνκι). Βεβαίως δεν αποτελεί έκπληξη, να σημειώσουμε ότι η παραπάνω δήλωση ανήκει στον κ. Κοντογιαννόπουλο. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, άλλωστε, που, πιστός στις πολιτικές και ιδεολογικές του αναφορές, περιφέρεται ως ένας εκ των φανατικότερων υπερασπιστών της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της Παιδείας, ενώ μόλις χτες (μισο)ανακοίνωσε την κάθοδό του στις εκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Γιατί λοιπόν συντάσσεται με την κυβέρνηση ο κ. Κοντογιαννόπουλος; Γιατί «μετακινείται»; Μα όποιος παρακολουθεί στοιχειωδώς την πολιτική ζωή, αντιλαμβάνεται ότι αν κάποιος μετακινείται δεν είναι ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έχει μετακινηθεί προς τον κ. Κοντογιαννόπουλο, ο οποίος - να το επαναλάβουμε - βλέπει στην κυβέρνηση εκείνον που «υλοποιεί» την πολιτική της ΝΔ...

• «Καμιά φορά βλέπω τον φίλο μας τον κ. Σημίτη, ο οποίος δεν προλαβαίνω να πω κάτι και δυο μέρες μετά, αρχίζει να το ενσωματώνει. Καλό είναι αυτό»... Πρόκειται για δήλωση του κ. Μάνου η οποία έγινε στις 15 Οκτώβρη. Φυσικά δε νομίζουμε να αυταπατάται κανείς, ότι οι συστάσεις του κ. Μάνου - τις οποίες σπεύδει, να «ενσωματώσει» ο κ. Σημίτης - κινούνται στην κατεύθυνση του... σοσιαλισμού. Μάλλον εκείνος που «μετακινείται» - και σε αυτή την περίπτωση - είναι το ΠΑΣΟΚ.
• Ας έρθουμε τώρα σε κάτι ακόμα πιο ενδεικτικό. Προσέξτε την ακόλουθη δήλωση: «Στην Ελλάδα - δόξα τω Θεώ - έχουμε μια κατάσταση καλή, γιατί έχουμε μια κυβέρνηση η οποία - αφού πέρασε το ΠΑΣΟΚ από πολλές περιπλανήσεις - μπαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση»... Πρόκειται για δήλωση του κ. Μητσοτάκη που έγινε δυο μήνες πριν το Ελσίνκι. Αλήθεια τι λέτε να αναγκάζει τον πρώην πρωθυπουργό να τρέφει τέτοια εκτίμηση για το ΠΑΣΟΚ; Μήπως έγινε «κεντροαριστερός» ο κ. Μητσοτάκης, ή μήπως η «κεντροαριστερά» είναι τόσο αρεστή στα νεοσυντηρητικά γούστα του, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να το παραδέχεται δημοσίως;
• Στις παραπάνω θα μπορούσαν να προστεθούν δηλώσεις επί δηλώσεων πολλών αρχιερέων του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, που δείχνουν την ευαρέσκειά τους για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Επί παραδείγματι ο κ. Ανδριανόπουλος. Αραγε να έχει μετακινηθεί ο Α. Ανδριανόπουλος από τις γνωστές αντιλήψεις του περί «ελεύθερης» οικονομίας και «ευρωατλαντοκρατούμενης» εξωτερικής πολιτικής και γι' αυτό δεν παραλείπει τακτικότατα να σημειώνει πόσο «κοντά αισθάνεται» στον κ. Σημίτη, ή μήπως ο κ. Σημίτης και η πολιτική του εκπροσωπoύν όλα εκείνα που υπηρέτησε και υπηρετεί ένας ακόμα πρώην υπουργός της ΝΔ;

Αλλά μια και μιλάμε περί μετατοπίσεων, σκεφτείτε κάτι ακόμα: Μέχρι και ο... Μαρκεζίνης έσπασε την επί δεκαετίες σιωπή του για να ταχθεί πέρσι με το ΠΑΣΟΚ και τον πρωθυπουργό! Αυτή κι αν ήταν... «μετατόπιση»!

Αλήθεια γιατί ο Σουφλιάς, ο Μάνος, ο Κοντογιαννόπουλος, ο Κάκαλος δεν επιστρέφουν στη ΝΔ; Εχουν πράγματι «αξεπέραστο» πρόβλημα επί του προσωπικού με τον Κ. Καραμανλή; Θα ήταν πολύ αφελές να δεχτούμε τέτοιους μελοδραματισμούς. Η αλήθεια είναι ότι έχουν βαθύτατους πολιτικούς λόγους που δεν τους επιτρέπουν να επανακάμψουν. Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι η ΝΔ αντιμετωπίζει αυτό που βαφτίζεται ως πρόβλημα «ταυτότητας» και που στην πραγματικότητα δε συνιστά παρά πρόβλημα... επικαλύψεως της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του έχει πλέον επικαλύψει σε όλους τους τομείς τη ΝΔ. Αυτό σε συνδυασμό με την άνευ προηγουμένου εύνοια που απολαμβάνει η κυβέρνηση Σημίτη από την ολιγαρχία και τα κέντρα εξάρτησης, καθιστά το μέλλον της ΝΔ αβέβαιο. Ταυτόχρονα, αβέβαιο καθίσταται και το εκλογικό μέλλον εκείνων που βρίσκονται «εντός, εκτός και επί τα αυτά» των γραμμών της ΝΔ. Επομένως κάποιος που είναι δεξιός (με ό,τι αυτό σημαίνει), που έχει πολιτικές φιλοδοξίες, που βλέπει μια κυβέρνηση να ξεπουλά τα πάντα στους ιδιώτες, να παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στην «ημετέρα Δύση», που ανασύρει χουντικούς νόμους κατά του λαϊκού κινήματος, και που έχει και την εύνοια της πλουτοκρατίας, γιατί να ποντάρει στο δεύτερο «άλογο»;

Το ΠΑΣΟΚ είναι πράγματι τόσο «αριστερό» όσο και οι «αριστεροί» που αναζητούν μια θεσούλα στα ψηφοδέλτια ή στα κρατικο-εξουσιαστικά γρανάζια του. Είναι τόσο «αριστερό» όσο ο υπέρμαχος της «τέχνης του επιχειρείν» και της «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» κ. Ανδρουλάκης. Τόσο «αριστερό» όσο η υποψήφιά του στις δημοτικές της Αθήνας, η κ. Δαμανάκη. Με δυο λόγια το ΠΑΣΟΚ είναι τόσο «αριστερό» όσο «αριστεροί» είναι όλοι οι ανανήψαντες και - εξ ευωνύμων πια -υπηρέτες του μονόδρομου της ΟΝΕ, του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, των χρηματιστηριακών φουσκών και των Ελσίνκιων ανδραγαθημάτων. Μη σας φανεί καθόλου παράξενο, λοιπόν, αν μεθαύριο ο κ. Κοντογιαννόπουλος δηλώσει ότι εκτός από το ΠΑΣΟΚ, τους «αγώνες» του μέσα από τη ΝΔ τους υλοποιούν με την πολιτική τους και όλοι αυτοί οι «αριστεροί»... Φιλιππινέζοι της ολιγαρχίας.

Κατόπιν όλων αυτών γίνεται εμφανές ότι στην Ελλάδα το πολιτικό σκηνικό έχει γίνει... υπέρβαρο στη δεξιά του πλευρά. Εκεί, στα δεξιά του πολιτικού σκηνικού, υπάρχει συνωστισμός. Κάποιοι βέβαια, προσπαθούν να καλύψουν το κενό στα αριστερά του εκκρεμούς, φωνασκούντες ότι «διαφέρουν». Και βεβαίως μιλάμε για τον ΣΥΝ, ένα κόμμα στο εσωτερικό του οποίου οι μόνες φωνές που ακούγονται είναι εκείνες που διαμαρτύρονται επειδή δε δηλώνεται (και) επισήμως από την ηγεσία του, ότι το κόμμα αυτό είναι παραμάγαζο του ΠΑΣΟΚ. Η αναφορά γίνεται επίσης για το ΔΗΚΚΙ, που η από μέρους του αποδοχή του «μονόδρομου» είναι δεδομένη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούν να το εγγυηθούν οι πάντες. Από τον Βενιζέλο και τον Πλαστήρα μέχρι τους Γ. και Α. Παπανδρέου...

Το ζητούμενο για το λαό είναι να σπάσουν τα στεγανά, να ηττηθεί η απατηλή προπαγάνδα του πολιτικού συστήματος που απαρτίζεται από όλους αυτούς τους τόσο όμοιους που θέλουν να ισχυρίζονται ότι «διαφέρουν» μεταξύ τους. Το ζητούμενο για το λαό είναι να αποτυπωθούν στο πολιτικό επίπεδο οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στην κοινωνία και στους δρόμους του αγώνα. Και να αποτυπωθούν στα αριστερά. Πραγματικά αριστερά. Εκεί βρίσκεται μόνο το ΚΚΕ.