Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, η ΑΕΚ δεν παρουσιάστηκε όπως έπρεπε χτες στην Ισπανία και όχι μόνο αποκλείστηκε, αλλά γνώρισε και «βαριά» ήττα. Πολύ πιο εύκολα, απ' όσο μάλλον και οι ίδιοι περίμεναν, οι γηπεδούχοι κέρδισαν 3-0 (45+΄ Γκρανέρο, 82΄ πεν. Κόντρα, 84΄ Μπραούλιο) και «σφράγισαν» το εισιτήριο για τους «16».

Στις αναφορές του, πριν το ματς, ο Κωστένογλου ζήτησε από τους παίχτες του να δείξουν - τουλάχιστον - πάθος και ψυχή. Σχεδόν κανείς όμως δε φάνηκε να τον άκουσε ή να μπορεί να ανταποκριθεί. Σ' ένα ακόμα παιχνίδι οι «κιτρινόμαυροι» ήταν άνευροι και «σκασμένοι». Από την αρχή έως το τέλος η ΑΕΚ ήταν προβληματική. Χωρίς πάθος, κυκλοφορία, σωστό μαρκάρισμα, αλληλοκάλυψη, «καθαρό» μυαλό.

Με την εμφάνισή της (ξανα)έκανε μια μέτρια ομάδα να φαντάζει ανίκητη. Η Χετάφε, όπως και στο ΟΑΚΑ, παρουσίασε τα στοιχειώδη. Δηλαδή κυκλοφορία, μαρκάρισμα, αλληλοκάλυψη, τρέξιμο. Και αυτά όχι σε υπερθετικό βαθμό. Τις ελάχιστες φορές που οι φιλοξενούμενοι πίεσαν, είτε «έκλεψαν» την μπάλα, είτε δεν επέτρεψαν άνετη διαχείρισή της, όπως έγινε στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης.

Με τέτοια εμφάνιση, λοιπόν, η ΑΕΚ δεν μπορούσε και ούτε δικαιούται να περίμενε κάτι διαφορετικό. Ο αποκλεισμός δεν αλλάζει. Αν όμως, οι «κιτρινόμαυροι» θέλουν να διεκδικήσουν τις όποιες ελπίδες έχουν στο πρωτάθλημα, απαιτείται αυτοκριτική σε βάθος. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να 'ναι σύμπτωση και οι «παρηκούντες την Ιερουσαλήμ» πρέπει να προβληματιστούν. Πλέον, δεν μπορούν να καλύπτονται πίσω από τη (μέχρι ενός σημείου βάσιμη) δικαιολογία του Φερέρ. Παίχτες - «κλειδιά» υπολείπονται πάρα πολύ των δυνατοτήτων τους και η παρουσία τους στην 11άδα μόνο ζημιά κάνει.