Για όσους έχουν ερωτήματα για το ποια πολιτική προωθούν, ποια συμφέροντα υπηρετούν και τι μέλλον επιφυλάσσουν τα διάφορα εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα που πλασάρονται στην ευρωπαϊκή «πολιτική αγορά», στο πλαίσιο πάντα του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος, από τη Γερμανία έρχονται ορισμένα σαφή δείγματα. Στο Βερολίνο τις μέρες αυτές λαμβάνουν χώρα απεργίες σε διάφορους τομείς. Οπως διαβάζουμε σε σχετική ανταπόκριση στην «Ελευθεροτυπία», απεργούν για δεύτερη βδομάδα οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τραμ), πράγμα σπάνιο, γιατί αυτό που γίνεται συνήθως είναι τέτοιες κινητοποιήσεις που να μην προκαλούν «σοβαρά προβλήματα». Στον δε τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας δεν μπορεί καν να γίνει απεργία, γιατί «ο τομέας είναι απελευθερωμένος». Τι σημαίνει αυτή η απελευθέρωση; Υπάρχουν πολλές εταιρείες που προσφέρουν ηλεκτρική ενέργεια στους καταναλωτές και έτσι «σε μια τέτοια αγορά όποιος κάνει απεργία έχασε το τρένο του ανταγωνισμού». Δηλαδή, επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα στο όνομα του ανταγωνισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανενόχλητη αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στον τομέα της καθαριότητας δεν μπορεί να γίνει απεργία λόγω του κατακερματισμού των υπηρεσιών, καθώς άλλη εταιρεία μαζεύει τα σκουπίδια άλλη σκουπίζει τους δρόμους και άλλη τα διαχειρίζεται στη συνέχεια. Οπως είναι γνωστό, στη Γερμανία έχουν από κοινού σχηματίσει κυβέρνηση το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, δηλαδή κάτι σαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ομως, από το Βερολίνο έρχονται και άλλα δείγματα αναφορικά με τις ...«εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις». Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς της γερμανικής πρωτεύουσας, αναφέρεται στην ίδια ανταπόκριση, «έχουν απέναντί τους την αδιαλλαξία της τοπικής κυβέρνησης, που είναι αριστερή. Σοσιαλδημοκράτες και Αριστερό Κόμμα αρνούνται επίμονα να δώσουν αυξήσεις, υποστηρίζοντας ότι οι υπάρχοντες μισθοί είναι ήδη υψηλοί, ενώ απειλούν και με μαζικές απολύσεις». Αυτά για όσους οραματίζονται «αριστερή διακυβέρνηση», δηλαδή τη διαχείριση με άλλο όνομα της ίδιας αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής.