Associated Press |
Οπως είπε κι ένας ταξιδιωτικός πράκτορας, η προσάραξη ενός πλωτού φερέτρου δεν είναι πρόβλημα από μόνη της. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι συνέβη στην αρχή της τουριστικής περιόδου, κάτι που δημιουργεί ανασφάλεια στους τουρίστες. Σου λένε, θα πάω, θα γυρίσω; Μικρό το πρόβλημα: Πριν ξεκινήσει το ταξίδι, μια κλοτσιά στη λαμαρίνα αρκεί για τεστ...
Πάμε, τώρα, στην «κεντρική πολιτική σκηνή». Συνέδριο ΠΑΣΟΚ! Εχοντας μια απέχθεια για την τηλεόραση, περιμέναμε τις εφημερίδες να μάθουμε τι έγινε εκεί. Και να τι μάθαμε: Οτι το ΠΑΣΟΚ πέρασε τις εξετάσεις. Ο Τσίπρας, λέει, το ρεπορτάζ - και είναι πανομοιότυπο παντού, άρα ένα και το κέντρο που το επέλεξε - ο Τσίπρας, λοιπόν, αναγνώρισε την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ξεκόψει από τον κυβερνητισμό και να επιστρέψει στη βάση του. Δηλαδή, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ ή ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ θα είναι «επιστροφή στη βάση»; Ποιανού;
Τι άλλο μάθαμε; Οτι οι εκδότες λένε ναι στο γάμο. Αντε παιδιά να γίνει, γιατί παρατράβηξε αυτός ο αρραβώνας και έχει αρχίσει και λέει κακά πράγματα για τη νύφη η κοινωνία.
Μάθαμε ακόμα ότι το ποτό, λέει, εκεί στη Βαλτετσίου, το πληρώνουν 7 ευρώ. Δεν καταλάβαμε γιατί αυτό προκαλεί τέτοια αντίδραση, ώστε να εμφανίζεται ο ΣΥΝ σαν το ΠΑΣΟΚ του '80. Θυμόμαστε μόνο ότι το '85 το ΠΑΣΟΚ απαγόρευσε τις αυξήσεις στους μισθούς, επέβαλε μάλιστα και πρόστιμο στον «Ρ» γιατί έσπασε την απαγόρευση.
Ενας έγραψε ότι στη ΝΔ ανοίγουν σαμπάνιες, αλλά αυτό δεν είναι νέο.
Απορία: Τα ρεπορτάζ ήταν πράγματι για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ; `Η μόνο αποτύπωση της αγωνίας των αστών, μπας και χαθεί στη διαδρομή η προίκα; Ποια προίκα; Μια είναι η προίκα: 2.000.000 ψήφοι. Δεν τις κουβαλάς απ' το ένα σεντούκι στο άλλο χωρίς να παίρνεις μέτρα....
«Ολα σ' ένα» σημαίνει πως πας σινεμά πληρώνεις τη «Γουόρνερ», μπαίνεις στο Ιντερνετ πληρώνεις τη «Γουόρνερ», παίρνεις τηλέφωνο πληρώνεις τη «Γουόρνερ». Αν το πεις μονοπωλιακό καπιταλισμό είσαι ξύλινος. Αν μιλήσεις για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση είσαι χαμένος από χέρι, ενώ αν μιλήσεις για κοινωνία της πληροφορίας είσαι in. Οπως κι αν το πεις ένας κερδίζει, οι πολλοί χάνουν. Από το πώς θα το πεις, όμως εξαρτάται και το τι θα κάνεις για να το αντιμετωπίσεις. Η κοινωνία της πληροφορίας έχει θετικό πρόσημο. Σ' αυτήν ο καλλιτέχνης νιώθει πως εκφράζεται ελεύθερα. Στο μονοπωλημένο δίκτυο, η «Γουόρνερ» αποφασίζει τι μπορεί να υπάρχει και τι όχι. Ο πρώτος καλλιτέχνης μένει έκθαμβος για την τεχνολογία και την καλή εταιρεία που του επιτρέπει, επιτέλους, να εκθέσει στο πουθενά τα έργα του. Ο δεύτερος ξέρει - μαθαίνει πικρά ότι όσο το δίκτυο είναι ιδιοκτησία του μονοπωλίου το έργο του όχι μόνο δεν πρόκειται να συναντήσει το κοινό στο οποίο ο ίδιος θέλει να αναφερθεί, αλλά και ότι, αργά ή γρήγορα, για να δει δημοσιευμένο έργο θα πρέπει να παράγει σύμφωνα με τις επιλογές που έχει ο ιδιοκτήτης και τροχονόμος του δικτύου. Απλοϊκά; Είναι ακόμα χειρότερα.