«Ο ΣΥΝ, σε αντίθεση με τα άλλα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως το ΚΚΕ και το ΛΑ.Ο.Σ., είναι μια δύναμη που μπαίνει στον κόπο και στη δυσκολία, δίπλα στο "όχι" που λέει να κάνει και την αντιπρότασή της. Εμείς δε σκοπεύουμε να πετάξουμε τα οράματά μας στο όνομα του ρεαλισμού. Τα οράματά μας δεν είναι για τη δευτέρα παρουσία. Δεν είμαστε οι χιλιαστές της αριστεράς. Δε θέλουμε όμως να περιμένουν μέχρι το 3000 μ.Χ. οι ασθενέστεροι, οι φτωχοί, οι άνεργοι για να δουν μια καλύτερη μέρα». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Δ. Παπαδημούλης στον Ρ/Σ «Αθήνα 9.84».

Το ΚΚΕ βεβαίως και έχει προτάσεις και τις ξέρει καλά ο κ. Παπαδημούλης. Μόνο που οι προτάσεις του δε χωράνε στο ρεαλισμό της «ανανεωτικής αριστεράς», στα ασφυκτικά πλαίσια του οποίου στριμώχνει και τα «οράματά της». Στο ρεαλισμό του ευρωμονόδρομου και του Μάαστριχτ. Στο ρεαλισμό της συμπόρευσης με όσους καταδικάζουν τους εργάτες σε αυξήσεις των 0,77 ευρώ. Στο ρεαλισμό της επιθυμητής ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών - που όπως ο ίδιος είπε «διεκδικούμε μια νέα πλειοψηφία ικανή να κυβερνήσει τον τόπο. Αυτό είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας». Αν οι ασθενέστεροι, όπως τους αποκαλεί, ακουμπήσουν στα οράματα του ΣΥΝ ούτε το 3000 μ.χ. θα κατορθώσουν να δουν άσπρη μέρα.