«Στο τεύχος του "Nouvel Observateur" της περασμένης εβδομάδας το κύριο θέμα ήταν οι παθήσεις που εμφανίζονται στους χώρους της εργασίας, οι οποίες παίρνουν διαστάσεις εθνικού ζητήματος. Η λίστα με αυτοκτονίες εργαζομένων αυξήθηκε εντυπωσιακά τους τελευταίους μήνες (υπάλληλοι σε αυτοκινητοβιομηχανίες, τράπεζες, οργανισμούς κ.ά.). Επίσημες στατιστικές αναφέρουν ότι τα θύματα του "εργασιακού άλγους" στη Γαλλία φτάνουν τα 3.600 κατ' έτος, από αυτοκτονίες ή καρδιαγγειακά προβλήματα, ενώ εμφανίζονται περίπου 400.000 ασθένειες από μυοσκελετικούς πόνους, γαστρίτιδες, αϋπνίες έως και αλκοολισμό. Η νέα διαγνωσμένη νόσος του 21ου αιώνα πλήττει αδιακρίτως όλες τις κατηγορίες εργαζομένων».

«Τα παραδείγματα της έρευνας του "Nouvel Observateur" καταγράφουν μια μεγάλη ηλικιακή ομάδα, με ιδιαίτερη "προτίμηση" στους 45άρηδες, ενώ μετά τα 50 η απόλυση ισοδυναμεί με ανεργία. Ο ανταγωνισμός, η υποχώρηση κάθε έννοιας συλλογικότητας - η επιταγή "ο καθένας για τον εαυτό του" δίνει τον τόνο -, ο καταναλωτικός πυρετός, το μέλλον χωρίς ορίζοντα, ο τρόμος ότι μπορείς από στιγμή σε στιγμή να χάσεις τη θέση σου μαζί με την απαξίωση από τους προϊσταμένους και διευθυντές, δημιουργούν ένα εκρηκτικό, αν όχι δολοφονικό, κοκτέιλ».

«Αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 50 γιατροί Εργασίας και ότι το Κέντρο Διάγνωσης Ιατρικής της Εργασίας του ΙΚΑ, καθ' ύλην αρμόδιο για την πρόληψη και αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών, έχει ένα γιατρό για πάνω από δύο εκατομμύρια εργαζόμενους εύλογα προκύπτουν ανησυχητικά συμπεράσματα για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας».

(τα αποσπάσματα από άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).