«Εφαλτήριο» για νέες αξιώσεις στην κατεύθυνση μεγιστοποίησης των κερδών τους αποτελεί για τους μεγαλοβιομηχάνους της χώρας η κατακόρυφη αύξηση του πετρελαίου. Χτες η διοίκηση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) αξιοποίησε ως επιχείρημα την αύξηση του πετρελαίου, και στα πλαίσια των προτάσεών τους για τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, ζητούν τώρα να τους δοθούν λεφτά, προκειμένου να προχωρήσουν σε επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Οταν τους επισημάνθηκε ότι υπήρχαν προβλέψεις στα πλαίσια του Β΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης για επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας, απάντησαν με το εξής καταπληκτικό: ότι υπήρχαν προβλέψεις, αλλά οι βιομήχανοι δεν προχώρησαν, διότι ήταν πολλές οι διαδικασίες των ελέγχων! Παράλληλα με το αίτημα της επιδότησης για την εξοικονόμηση ενέργειας, επανέθεσαν με μεγαλύτερη ένταση το πάγιο αίτημά τους για τη μείωση του ειδικού φόρου στο μαζούτ, ισχυριζόμενοι ότι το μαζούτ που χρησιμοποιεί η ελληνική βιομηχανία είναι το ακριβότερο στον κόσμο, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας.

Αναφορικά με τις επικείμενες αυξήσεις στα βιομηχανικά προϊόντα, η διοίκηση του ΣΕΒ, θεωρεί επιβεβλημένη τη μετακύληση του κόστους στους καταναλωτές, αφού αυξάνει το κόστος παραγωγής. Η διατύπωση αυτή, αποτελεί και την απόδειξη ότι, άσχετα με το πόσο ακριβαίνουν τα καύσιμα, οι βιομήχανοι δε χάνουν τίποτα, αφού έχουν τη δυνατότητα μετακύλησης του κόστους στο καταναλωτικό κοινό. Βέβαια, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, το μέγεθος των αυξήσεων θα εξαρτηθεί κατά κύριο λόγο από την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Επ' αυτού (ανταγωνιστικότητα) βρήκαν την ευκαιρία να ξαναθέσουν τις γνωστές πλέον θέσεις τους για την ένταση της ανταγωνιστικότητας, ενώ παρουσίασαν και τα αποτελέσματα της τελευταίας έκθεσης του «World Economic Forum», η οποία για το 2000 κατατάσσει τη χώρα μας στην 34η θέση παγκοσμίως, ενώ το 1999 ήταν στη 41η θέση. (Σ' αυτή την έκθεση αξιολογούνται 59 χώρες).

Σε ό,τι αφορά τις αντεργατικές ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, η διοίκηση του ΣΕΒ, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για το γεγονός ότι δεν αφήνονται ελεύθεροι οι «κοινωνικοί εταίροι» (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ κυρίως) να τα «βρουν» μεταξύ τους, αφού όπως τόνισαν υπάρχει κλίμα συνεργασίας...