Αδύνατη, πολύ αδύνατη η κινηματογραφική εβδομάδα που διατρέχουμε! Πάμε, λοιπόν, πίσω στις επαναλήψεις!
«Ενας ελεύθερος κόσμος», του Κεν Λόουτς. Ο Κεν Λόουτς με πολιτικά καθαρό τρόπο και με απόλυτα ρεαλιστική κινηματογραφική γραφή ξεδιπλώνει στα μάτια του θεατή το καυτό ζήτημα των πολιτικών και οικονομικών μεταναστών. Καταδείχνει πως όλη αυτή η επιχείρηση είναι μια στημένη επιχείρηση! Η οποία από τη μια αποφέρει κέρδη και από την άλλη απειλεί τις κατακτήσεις χρόνων και αγώνων! Μια πολύ σοβαρή ταινία, πάνω σε ένα πολύ σοβαρό θέμα! (Η ταινία, λόγω του θέματός της και της πολιτικής της ματιάς, δε βρήκε διανομή στην Αγγλία και βγήκε κατ' ευθείαν σε DVD)! Εμείς πρέπει να την τιμήσουμε!
«Θα χυθεί αίμα», του Πολ Τόμας Αντερσον. Η ιστορία είναι αληθινή. Την κατέγραψε ο Απτον Σινκλέρ σε βιβλίο το 1920 (Οϊλ). Ενα βιβλίο που ξεσήκωσε θύελλα όταν πρωτοκυκλοφόρησε! Στην ταινία παρακολουθούμε τον κεντρικό ήρωα, τον Ντάνιελ Πλέινβιου, που, μόλις έρθει σε επαφή με το μαύρο χρυσό, το πετρέλαιο, και με τα δολάρια που αυτό αποφέρει, από απλός και καλός άνθρωπος σιγά σιγά μετατρέπεται σε τέρας. Σε έναν σκληρό, σε έναν αδίστακτο επιχειρηματία. Η πορεία του πετρελαιά ήταν νομοτέλεια. Είναι η πορεία του ίδιου του καπιταλισμού! Η ιδιωτικοποίηση της κοινής περιουσίας, η ιδιωτική εκμετάλλευση των εγκάτων της γης, είναι τα θεμέλια που πάνω τους οικοδομείται το τέρας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ο καπιταλισμός. Και όλα τα συνακόλουθά του!
«Πάτερ ημών», του Κρίστοφερ Ζάλα. Δυο νεαρά άτομα φτάνουν από το Μεξικό στη Νέα Υόρκη. Με αφορμή αυτή την «απλή» ιστορία ο Κρίστοφερ Ζάλα μάς αποκαλύπτει ένα μοναδικό ντεκόρ! Τον κόσμο των Λατινοαμερικανών μεταναστών (λαθραίων και νόμιμων) στη Βόρεια Αμερική! Εναν κόσμο που δεν έρχεται ποτέ στην πρώτη σελίδα. Ο οποίος, όμως, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Αμερικής! Και είναι κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια! Αυτό το ανθρώπινο «ντεκόρ», λοιπόν, είναι βουτηγμένο στη φτώχεια, στην απελπισία, στην απογοήτευση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα ναρκωτικά, η πορνεία, το έγκλημα. Ετούτος ο κόσμος άλλαξε χώρα, δεν άλλαξε όμως περιβάλλον, ζωή. Και εδώ παράγκες και ανεργία. Και εδώ εκμετάλλευση και πόνος!
«Η άκρη του Ουρανού», του Φατίχ Ακίν. «Η άκρη του Ουρανού», είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του πολύ νέου δημιουργού, του μόλις 34 χρόνων Τούρκου σκηνοθέτη, Φατίχ Ακίν! Το σύνολο της δουλειάς του αφορά, στον έναν ή στον άλλον βαθμό, σχεδόν αποκλειστικά στους μετανάστες ή, τέλος πάντων, σε ανθρώπους που βρίσκονται «υπό παρακολούθηση» και «υπό έλεγχο»! Οι ταινίες του, ωστόσο, παρουσιάζουν μεγάλη πολυμορφία! Εφτιαξε «ταινίες δρόμου» (Road movie), ταινίες για τον έρωτα, για την πολιτική, για τους μετανάστες!