Πως αλλάζουν οι καιροί.... Τέτοιες μέρες, περίπου πριν από ένα χρόνο ήταν, όταν το σύνολο του αθλητικού (και όχι μόνο) Τύπου, οι αρμόδιοι, οι ιδιοκτήτες και παράγοντες των ομάδων... ανακάλυπταν το γεγονός ότι η βία στον αθλητισμό είναι πλέον ανεξέλεγκτη. Τα γεγονότα στη Λεωφόρο Λαυρίου μεταξύ οπαδών του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού που άφησαν πίσω τους ένα νεκρό από πλευράς των πρώτων ήταν η αφορμή να χυθούν πάλι τα κροκοδείλια δάκρυα, να ειπωθούν μεγάλες κουβέντες, να παρθούν καινούρια μέτρα αστυνόμευσης... «Δεν πάει άλλο...» ήταν εκείνες τις ημέρες η πιο διάσημη φράση που ακουγόταν παντού... Ενα χρόνο όμως μετά τα πράγματα δείχνουν ότι τελικά... πάει κι άλλο.

Το φανερώνουν άλλωστε ορισμένα χτεσινά πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου, των κατά τα άλλα «ανεξαρτήτων εφημερίδων για τα σπορ». Τα περσινά... εξάστηλα απόγνωσης για τη βία ξανάγιναν πλέον «διάλογος καφενείου»... κρεμασμένος σε κοινή θέα με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Σεξουαλικά υπονοούμενα, υποτιμητικά σχόλια, διθύραμβοι προκειμένου να τονιστεί το μεγαλείο της επιτυχίας για τους μεν... φωνές για τη διαιτησία που αφήνουν υπόνοιες για ύποπτους ρόλους για τους δε. Αλλωστε, και τα δυο φανατίζουν το ίδιο. Και όπου φανατισμός σημαίνει και περισσότερο κέρδος. Οπως γίνεται πάντα στον αθλητισμό - εμπόρευμα που διοικείται από επιχειρηματίες.

Οταν οι περιστάσεις το απαιτούν δημιουργούν ενόχους μιλώντας για «άμυαλα παιδιά», «άτομα του περιθωρίου», «κοινούς εγκληματίες». Οταν πάλι οι συνθήκες (και τα συμφέροντα) το απαιτούν μιλούν για αγνούς οπαδούς, για «υπέροχο λαό της ομάδας» όπως λένε. Με τις ευλογίες των παραγόντων μάλιστα τα λιγοστά εισιτήρια που εκδόθηκαν, μοιράστηκαν αναλόγως (αφού η κρισιμότητα του αγώνα απαιτούσε και ανάλογη βοήθεια) προκειμένου ο τελικός να διεξαχθεί μεταξύ... λίγων και οργανωμένων. Την ίδια ώρα οι αρμόδιοι απλά χαίρονται γιατί άλλο ένα μέτρο κατά τις βίας (!!!) απέδωσε....