Για τη χρηματοδότηση... .
Αναμφισβήτητα, η χρηματοδότηση της ανώτατης εκπαίδευσης δεν επαρκεί για να καλύψει τις βασικές ανάγκες ιδρυμάτων και φοιτητών - σπουδαστών σε κτιριακές υποδομές, εκπαιδευτικό, διοικητικό προσωπικό, βιβλία, εποπτικό υλικό, εξοπλισμό εργαστηρίων, αναλώσιμα υλικά, φοιτητική - σπουδαστική μέριμνα κ.ο.κ. Ωστόσο, το ζητούμενο δεν είναι μόνο το ύψος της χρηματοδότησης, αλλά κυρίως το από πού θα εκπορεύονται τα εκπαιδευτικά κονδύλια, πού θα κατευθύνονται και ποιο σκοπό, ποιου τύπου εκπαίδευση θα υπηρετούν.
Σήμερα, λίγο - πολύ όλες οι παρατάξεις σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ (ακόμα και η ΔΑΠ) αναγνωρίζουν ότι χρειάζεται αύξηση χρηματοδότησης. Ο τρόπος που διατυπώνουν αυτό το αίτημα όμως διαφέρει και είναι αποκαλυπτικός για το ρόλο τους, για το τι πρεσβεύει καθεμία. ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΔΙΚΤΥΟ και σε κάποιες σχολές και τα ΕΑΑΚ ζητούν να φτάσουν οι δαπάνες για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ.
Οι αλχημείες με τη μέτρηση των εκπαιδευτικών κονδυλίων σε ποσοστό του ΑΕΠ (αντί του κρατικού προϋπολογισμού) συσκοτίζουν το φορέα της χρηματοδότησης, άρα και το σκοπό της. Δεν μπορεί να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, κάτω από την ταμπέλα του ΑΕΠ, η κρατική χρηματοδότηση, η χρηματοδότηση της ΕΕ, των ιδιωτών και μαζί τα χρήματα που καλούνται να πληρώνουν οι ίδιες οι λαϊκές οικογένειες για τη μόρφωση των παιδιών τους. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι επιχειρήσεις και ΕΕ χρηματοδοτούν συγκεκριμένες εκπαιδευτικές και ερευνητικές δραστηριότητες που τους φέρνουν κέρδη και προωθούν την πολιτική τους.
Η ΔΑΠ, επιπλέον, μιλάει για «ορθολογικότερη και διαφανέστερη κατανομή των κονδυλίων (...) σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε ιδρύματος» και λέει ότι η «αξιολόγηση» θα πρέπει «να λειτουργεί ως η κύρια βάση κατανομής». Δηλαδή, τα ιδρύματα να χρηματοδοτούνται ανάλογα με το «βαθμό» που θα παίρνουν στην «αξιολόγηση», δηλαδή ανάλογα με το βαθμό υποταγής τους στις απαιτήσεις της αγοράς (αφού αυτό είναι στην ουσία το αντικείμενο της «αξιολόγησης»).
Η ΠΑΣΠ μοιάζει να επικεντρώνει τα αιτήματά της στο θέμα της χρηματοδότησης, λες και από μόνη της η αύξηση των κονδυλίων θα λύσει όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης, λες και δεν υπάρχει πρόβλημα με το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και τις αναδιαρθρώσεις που περνούν. Επίσης, η πρόταση να χρηματοδοτούνται τα ιδρύματα ανάλογα με τα αποτελέσματα της «αξιολόγησής» τους πρωτοδιατυπώθηκε από το ΠΑΣΟΚ.
Ετσι, από προοδευτικό αίτημα για την κάλυψη των αναγκών της εκπαίδευσης και την απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από οποιοδήποτε οικονομικό βάρος για τη μόρφωση των παιδιών τους, το αίτημα για αύξηση της χρηματοδότησης μετατρέπεται τελικά από τις δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα σε μοχλό για την προώθηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.
ΕΑΑΚ και ΔΙΚΤΥΟ, από την άλλη, δε συνδυάζουν το αίτημα για γενναία αύξηση της χρηματοδότησης με την ανάγκη κατάργησης κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στις σχολές (φυσικά, ούτε η ΔΑΠ κι η ΠΑΣΠ το κάνουν, αλλά αυτές δηλώνουν απερίφραστα υπέρ της εισβολής των εταιρειών στις σχολές). Ετσι, δίνουν πάτημα στην κυβέρνηση να λέει στα ιδρύματα αν θέλουν επιπλέον χρηματοδότηση να βρουν χορηγούς και αφήνουν στο απυρόβλητο την επιχειρηματική δραστηριότητα που ήδη αναπτύσσουν τα ιδρύματα. Ειδικά τα ΕΑΑΚ στο Πολυτεχνείο έχουν υποστηρίξει αίτημα για καλύτερη διαχείριση της περιουσίας του πανεπιστημίου... καλύτερη διαχείριση δηλαδή των εσόδων από τις «μπίζνες» με τις επιχειρήσεις...
Feeds
Προσπαθούν να «τρέξουν» το νόμο - πλαίσιο 
