Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, που προωθεί σε ένα ευρύ φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας η κυβέρνηση της ΝΔ, έχουν ορόσημο τουλάχιστον το ...2020. Αυτό προκύπτει από τη χτεσινή παρέμβαση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, στο συνέδριο που διοργανώνει για 12η συνεχή χρονιά το οικονομικό περιοδικό «Εκόνομιστ». Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Γ. Αλογοσκούφης, στο διάστημα αυτό - με άξονες πάντα τις πολιτικές δημοσιονομικής λιτότητας, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας - θα επιχειρηθούν μεταρρυθμίσεις, κυρίως στη δομή του ευρύτερου κρατικού τομέα, ο οποίος εμφανίζεται ως «ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής οικονομίας». Θα πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που αποβλέπουν στην «αναμόρφωση» των συστημάτων Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), στην κατεύθυνση βέβαια της περαιτέρω ιδιωτικοποίησής τους. Στόχος είναι το 2020 η περαιτέρω αποδυνάμωση των όποιων λειτουργιών του κράτους εξακολουθούν να έχουν κάποιο κοινωνικό χαρακτήρα, να υπάρξει «μια νέα διάρθρωση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Ετσι ώστε «ο δημόσιος τομέας να απορροφά λιγότερους πόρους και να τους διαχειρίζεται πιο αποτελεσματικά και ο ιδιωτικός τομέας να γίνει πιο ανταγωνιστικός και πιο αποτελεσματικός»! Παράλληλα, θα συνεχιστούν και οι κλασικές ιδιωτικοποιήσεις με έμφαση τις επιχειρήσεις που διαχειρίζονται υποδομές (ΟΤΕ, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ.), η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ώστε να βελτιωθεί η παραγωγικότητα του κεφαλαίου, ενώ σταθερός στόχος παραμένει η οικονομική διείσδυση στην ευρύτερη περιοχή, στα πλαίσια της εδραίωσης της ολιγαρχίας της χώρας σε οικονομικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Οπως γίνεται κατανοητό, οι πολιτικές επιλογές που παρουσίασε ο υπουργός, αποτελούν νέα κλιμάκωση της παρέμβασης του κράτους στον τομέα της οικονομίας, στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης της θέσης της οικονομικής ολιγαρχίας και κινούνται στη λογική της ακόμα χειρότερης ρύθμισης των σχέσεων εργασίας - κεφαλαίου. Στόχοι, η υλοποίηση των οποίων προϋποθέτουν την περαιτέρω ενίσχυση των επιχειρήσεων και την αφαίρεση νέων δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους. Η μόνη πρόνοια που υπάρχει για τους τελευταίους αφορά τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα της εργατικής τάξης, όπου μέσω κρατικών και ...«στοχευμένων» παρεμβάσεων (ταμείο κατά της ακραίας φτώχειας που δημιουργεί η καπιταλιστική ανάπτυξη) θα επιχειρηθεί η στατιστική μείωσή της. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, όπου το κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα ανέλθει στα 32.275 ευρώ από 21.900 σήμερα και ποσοστό απασχόλησης 65% έναντι 61% σήμερα. Εξάλλου, όπως ανέφερε ο Γ. Αλογοσκούφης, έως το 2020 θα επιχειρηθεί η πλήρης απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τους κοινοτικούς πόρους, ενώ από το 2013 η εξάρτηση θα μειώνεται με ταχείς ρυθμούς.

Ο τουρισμός είναι σοβαρή οικονομική υπόθεση και η τουριστική περίοδος πρέπει να διαρκεί όλο το χρόνο, επισήμανε από το ίδιο βήμα ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης. Ο Α. Σπηλιωτόπουλος απέφυγε συγκεκριμένες αναφορές για τους άξονες και τις επιδιώξεις της κυβερνητικής πολιτικής στον τουριστικό τομέα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της, όπως για παράδειγμα το χωροταξικό για τον τουρισμό, που φιλοδοξεί να προσφέρει, χωρίς πολλά - πολλά, τη δυνατότητα σε ξένες εταιρείες να γεμίσουν τον τόπο με τουριστικές εγκαταστάσεις. Μίλησε όμως για μια «περίοδο μετάβασης» προς μια «νέα εποχή», ισχυριζόμενος ότι αυτό μπορεί να το πετύχει η ...κυβέρνηση. Συνεχίζοντας με το ίδιο ...«σεμνό και ταπεινό» ύφος, σημείωσε ότι η κυβέρνηση έχει «προσδώσει στην αναμόρφωση του ελληνικού τουρισμού στοιχεία εθνικού οράματος»!!!

Με βάση τις αναφορές του υπουργού, ο ορίζοντας των μέτρων της κυβέρνησης είναι εικοσαετής και βασίζεται καθοριστικά στην αδρή επιδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων, με αποτέλεσμα το υπουργείο να έχει διαχειριστεί - μέχρι το τέλος του 2007 - έργα 690,4 εκατ. ευρώ με τη δημόσια δαπάνη να ανέρχεται σε 247,2 εκατ. ευρώ.

Καμία αναφορά δεν έγινε από τον υπουργό στο ξεπούλημα της δημόσιας τουριστικής περιουσίας μέσω της ΑΤΕ ΑΕ, ενώ αντιθέτως έκανε λόγο για τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού ως ...«αγορές - θύλακες» κάτω «από την ομπρέλα της οικολογικής συνείδησης», μπερδεύοντας προφανώς την προστασία του περιβάλλοντος με την πρασινάδα που συντηρούν ή δημιουργούν οι επιχειρηματίες για να στολίζουν τα ξενοδοχεία τους.