Την έντονη αντίδραση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας προκάλεσε η πρόσφατη (στις 11 Σεπτέμβρη) συνέντευξη στο «Βήμα» της Επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, Αννας Διαμαντοπούλου, καθώς επιχείρησε να κάνει το άσπρο - μαύρο.

Πίσω από την... εμπειρία της συμμετοχής της στο φεμινιστικό κίνημα, υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ πως οι γυναίκες, ιδιαίτερα οι νέες, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένες με την προώθηση της μερικής απασχόλησης, καθώς τους επιτρέπει να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. «Με βάση τις σημερινές ανάγκες, αλλά και τις δομές της κοινωνίας, πιστεύω ότι η μερική απασχόληση είναι ένα σωστό μέτρο, κυρίως δε για τις νέες γυναίκες», δήλωσε χαρακτηριστικά η Αννα Διαμαντοπούλου. Για να συμπληρώσει πως η μη αποδοχή της μερικής απασχόλησης δείχνει τη νοοτροπία του Ελληνα που θεωρεί πως «η ελληνική οικονομία είναι μια προστατευόμενη από την παγκοσμιοποίηση οικονομία και ότι με κάποιο μαγικό ραβδί θα προσελκύσουν επενδυτές», για να καταδείξει έτσι ποιον ωφελεί και ποιον δεν ωφελεί η μερική απασχόληση.

Σίγουρα οι μεγαλοεπιχειρηματίες ωφελούνται τα μέγιστα από την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, γι' αυτό και την επιδιώκουν. Αλλά οι εργάτριες και οι εργάτες, γενικά οι εργαζόμενοι, όχι μόνο δεν ωφελούνται, αλλά αντίθετα φορτώνονται νέα δεινά απ' αυτή την επιδίωξη. Γι' αυτό και διεκδικούν μόνιμη και σταθερή δουλιά, με σταθερό εργάσιμο χρόνο (35ωρο-7ωρο-5ήμερο), με αποδοχές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους και των οικογενειών τους και με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Μάλλον, λοιπόν, η κα Επίτροπος προβάλλει ως αρνητική «νοοτροπία του Ελληνα» τη διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των αναγκών των εργαζομένων, αφού υποστηρίζει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και λόγω της θέσης που κατέχει, θέση στοχοπροσήλωσης «στο ευρωπαϊκό ιδεώδες, στους νόμους της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης», όπως σημειώνει η ΟΓΕ σε ανακοίνωσή της, σχολιάζοντας τη συνέντευξη της κας Επιτρόπου. Συνέντευξη που δηλώνει όχι απλά τη συναίνεση της Αννας Διαμαντοπούλου «στη βάρβαρη επέλαση που επιχειρείται στα εργασιακά και τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, των γυναικών», συνεχίζει η ΟΓΕ.

Σχολιάζοντας συγκεκριμένα τις δηλώσεις της Επιτρόπου, η ΟΓΕ υπογραμμίζει:

«Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η άποψη της ΟΓΕ ότι η προώθηση των γυναικών στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων αποκαθιστά ένα έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά δεν εξασφαλίζει την προώθηση των συμφερόντων των γυναικών, την ισότητα.

Η κα Επίτροπος μπορεί να συμμετείχε στο φεμινιστικό κίνημα - όπως ισχυρίζεται - αλλά η συμμετοχή πέρα από την τυχόν βοήθεια που της παρείχε για την πολιτική της εξέλιξη, δεν τη νομιμοποιεί σήμερα στο όνομα αυτής να διατείνεται ότι υποστηρίζει και προωθεί τα συμφέροντα των γυναικών.

Η πλήρης απασχόληση με τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση για την ισοτιμία, τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση των γυναικών.

Οι "νέες" μορφές εργασίας που πλασάρονται σαν αναγκαιότητα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, σαν ελιγμοί για τη συγκάλυψη της ανεργίας, δεν είναι καθόλου νέες, είναι του περασμένου αιώνα.

Οι "ευέλικτες" μορφές εργασίας είναι η απαιτούμενη ευλυγισία και ελαστικότητα στο χρόνο και τις μορφές απασχόλησης που επιβάλλουν οι οικονομικά ισχυροί, με στόχο να εξασφαλίσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερα κέρδη μέσα από το χαμηλότερο εργατικό κόστος στο όνομα του ανταγωνισμού.

Οι γυναίκες αποτελούν το πιο πρόσφορο κομμάτι του εργατικού δυναμικού για να εφαρμοστεί η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων για όλους».

Αναφερόμενη στη δήλωση της κας Επιτρόπου ότι θα προτιμούσε μια σύμβαση μερικής απασχόλησης για να βρίσκεται στο σπίτι, η ΟΓΕ σημειώνει πως η Α. Διαμαντοπούλου «γνωρίζει καλύτερα από μας ότι:

Οι γυναίκες αναγκάζονται να δεχτούν τη μερική απασχόληση διότι μόνο με μειωμένο ωράριο έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Διαλέγουν από την ανεργία τη λίγη εργασία, αφού οι οικονομικές πολιτικές συρρικνώνουν το οικογενειακό εισόδημα, ενώ οι ανάγκες της οικογένειας μεγαλώνουν.

Οι γυναίκες έχουν να συνδυάσουν πολλαπλά καθήκοντα (παιδιά, σπίτι, ασθενείς, ηλικιωμένους, άτομα με ειδικές ανάγκες κ.ά.) τα οποία αυξάνονται ακόμη περισσότερο σήμερα, με τη συρρίκνωση της όποιας κοινωνικής πολιτικής είχε κατακτηθεί.

Τέλος, είναι επηρεασμένες από τις φιλότιμες προσπάθειες των ιδεολογικών μηχανισμών, για το συμπληρωματικό και προσωρινό ρόλο της εργασίας τους».

Ακολούθως η ΟΓΕ υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή της πως «οι γυναίκες και οι νέοι αποτελούν τα πρώτα θύματα αυτής της παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας, ενάντια στις κατακτήσεις του αιώνα που αποχαιρετήσαμε», κάτι που γνωρίζει καλά η Επίτροπος. Οπως γνωρίζει και το γεγονός ότι «οι γυναίκες διευκολύνουν πολλαπλά τους στόχους της νέας τάξης πραγμάτων στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στη συρρίκνωση της κοινωνικής πολιτικής», σημειώνει η ΟΓΕ στην ανακοίνωσή της. Και εξηγεί πώς αυτό συμβαίνει:

«Οι γυναίκες παραμένουν το εύκολο και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, συνταγή διαχρονική και δοκιμασμένη με επιτυχία. Μπαλώνεται η κινητικότητα των γυναικών για την έξοδό τους στον εργασιακό χώρο. Μοιράζοντας σε 2 και 3 γυναίκες τη μία θέση εργασίας αυξάνεται πλασματικά ο αριθμός των γυναικών στο σύνολο του εργατικού δυναμικού και παράλληλα μειώνεται πλασματικά η ανεργία. Συρρικνώνονται οι κοινωνικές υπηρεσίες, επιδόματα, άδειες κλπ., μπαίνει σε αμφισβήτηση η κοινωνική ασφάλιση και η σύνταξη γίνεται προβληματική έως ανύπαρκτη. Αποδυναμώνεται η συνδικαλιστική δράση αφού με αυτές τις μορφές προωθείται κύρια η ατομική λύση. Η περιορισμένη συμμετοχή τους στο συνδικαλιστικό, στο γυναικείο και γενικά στο μαζικό κίνημα αξιοποιείται από τους αρχιτέκτονες αυτών των ανατροπών, ενώ ταυτόχρονα δεν τις υπολογίζουν ως σοβαρή κοινωνική δύναμη».

Καταλήγοντας η ΟΓΕ και επικαλούμενη την 25χρονη συνεχή και μαχητική παρουσία της στο γυναικείο κίνημα, σημειώνει πως «οι γυναίκες θα αντιδράσουν. Συνειδητοποιούν ότι τα μοντέλα αυτά της αντι-ανάπτυξης τις σπρώχνουν στο περιθώριο της ζωής, στοιβαγμένες στη βάση της πυραμίδας των κοινωνιών που κτίζονται, αλλά στο επίκεντρο των οικογενειακών αναγκών ή στην ελεύθερη αγορά της πορνείας. Ο ρόλος του γυναικείου κινήματος σήμερα επικεντρώνεται στο να επιταχυνθούν αυτές οι διεργασίες που έτσι κι αλλιώς συντελούνται στη συνείδηση των γυναικών του καθημερινού μόχθου, για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας».