Σήμερα (αύριο) δεν έχουμε αργία, έχουμε απεργία! Αν επιλέξετε καλή ταινία, ταινία που να ανταποκρίνεται στα αιτήματα των καιρών, τότε η παρακολούθηση της προβολής είναι πολιτική πράξη! Αυτό ισχύει για όλες τις μέρες και για όλες τις εποχές. Η επιλογή μιας ταινίας είναι πάντα πολιτική επιλογή, πολιτική πράξη!

Οι έξι από τις οκτώ ταινίες της βδομάδας κρατάνε τα προσχήματα! Κάποιες από αυτές περνάνε με σχετική άνεση και τη βάση. Για παράδειγμα η δανέζικη «Πώς να Ξεφορτωθούμε τους Αλλους», του Αντερς Ρόνοου Κλάρλουντ. Μια αυστηρή πολιτική σάτιρα, η οποία διαλύει το μύθο της δανέζικης δημοκρατίας και ελευθερίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και η εγγλέζικη «This Is England», του Σέιν Μίντοουζ. Οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες και η έλλειψη ταξικής συνείδησης, μετατρέπουν κινήματα και ανθρώπους σε παθητικές και επικίνδυνες μαριονέτες. Από κοντά και η βραζιλιάνικη «Μυστικά & Ψέματα στο Σπίτι της Αλίκης», του Τσίκο Τεχέιρα. Οταν η εργατική τάξη δεν έχει οράματα γίνεται φτωχό παρακλάδι και κακέκτυπο της μικροαστικής τάξης!

Ενδιαφέρουσα και η δεύτερη βραζιλιάνικη ταινία της βδομάδας. «Σινεμά, Ασπιρίνες και Ψέματα», του Μαρσέλο Γκόμες. Ενα οδοιπορικό στην άνυδρη βραζιλιάνικη ενδοχώρα με φόντο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Ακολουθούν δύο σοβαρές τούρκικες ταινίες. Η σοφιστικέ και καλλιτεχνική «Kasaba», του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν. Τρεις διαφορετικές τούρκικες γενιές ακούνε τα ίδια πράγματα: πόλεμος, θάνατος, πείνα, δουλειά, καταπίεση! Η δεύτερη τούρκικη ταινία, το «Βαθιά, Κοφτά, Ανθρώπινα», του Φατίν Ακίν, είναι αρκετά καλός κινηματογράφος, αλλά μιμείται τον ...Σκορτσέζε. Μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς σχηματίζουν - χωρίς ικανοποιητικό πολιτικό λόγο - πολυεθνικές συμμορίες στη σημερινή Γερμανία.

Μετά τις παραπάνω, τουλάχιστον ανήσυχες, κινηματογραφικές απόπειρες, ξαναπέφτουμε -απότομα και χωρίς σωσίβιο - στη γνωστή ...δόση μας! Ο «Iron Man», του Τζο Φαβρό, χαλάει τον κόσμο με τα παλιοσίδερά του και προσβάλλει - και αυτός - ασύστολα το ταλαίπωρο Αφγανιστάν! Μια ακόμα ταινία χυδαίας αμερικάνικης προπαγάνδας! Η «Επιτέλους Χήρα», της Ιζαμπέλ Μεργκό, σε σύγκριση με τον «Iron Man», φαντάζει αθώα παιδούλα. Μια αστή απατάει τον άντρα της, ο οποίος σκοτώνεται, και αυτή είναι αναγκασμένη να παριστάνει τη θλιμμένη! Τρομερό πρόβλημα!

Θα παρατηρήσατε, ίσως, πως από τις οκτώ ταινίες της βδομάδας μόνον μία είναι καθαρά αμερικάνικη! Η μία από τις δύο χειρότερες! Η κινηματογραφική βδομάδα, λοιπόν, που ανοίγει σήμερα, στέλνει το δικό της μήνυμα: Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Στέλνει, επίσης, και ένα αίτημα: Αφήστε όλες τις κινηματογραφίες να ανθίσουν!