Ψέματα λέει η ΝΔ όταν λέει ότι πουλάει τον ΟΤΕ, αλλά θα διατηρήσει την ικανότητα ο ΟΤΕ να κυβερνιέται - ας το πούμε έτσι - προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων. Ακόμα και ο κρατικός ΟΤΕ, όταν υπήρχε, δεν ήταν υποταγμένος στα λαϊκά συμφέροντα. Σε ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα ήταν. Σε λαϊκά συμφέροντα όχι. Ολα αυτά που λέει η ΝΔ, ότι θα κρατήσει τον έλεγχο, είναι ψέματα συνειδητά και σκόπιμα. Μας θυμίζει την περίοδο που ο Ανδρέας Παπανδρέου ανανέωνε τη συμφωνία για την παραμονή των αμερικάνικων βάσεων και έλεγε: "Τώρα όμως αυτές οι βάσεις θα είναι υπό ελληνικό έλεγχο".

Το ΠΑΣΟΚ παλεύει για το περίφημο 3%, πώς θα κατανεμηθεί. Αν θα είναι Ελληνας ο πρόεδρος ή δε θα είναι. Λες και ο Ελληνας πρόεδρος δε θα έχει την ίδια πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά με το Γερμανό πρόεδρο.

Οσο για τον ΣΥΝ, πέταξε το πυροτέχνημα: 51% - λέει - στο κράτος. Αυτή είναι αριστερή πρόταση; Πού μας πάει ο ΣΥΝ δε λέγεται! Στον Γκαλμπρέιθ και στον Κέινς! Αυτούς επιστρατεύει στα επιχειρήματά του.

Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Εμείς υποστηρίζουμε δημόσιο τομέα τηλεπικοινωνιών. Που σημαίνει ότι δε θα υπάρχει καμία άλλη επιχείρηση τηλεπικοινωνιακή, είτε ελληνική, είτε ξένη. Μιλάμε για έναν τομέα τηλεπικοινωνιών που υπηρετεί το λαό και το λαϊκό συμφέρον. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχεις λαϊκό κράτος, δεν μπορεί να έχεις κράτος των μονοπωλίων και κυβέρνηση που υπηρετεί την ΕΕ και τα μονοπώλια. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, ακόμα και αν έχει κρατικό τομέα, αυτόν τον κρατικό τομέα τον εντάσσει μέσα στη φιλομονοπωλιακή πολιτική της. Δηλαδή, το 3% του ΠΑΣΟΚ ή το 51% του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί φιλολαϊκή λύση, αντιδεξιά, αντιΝΔ; Δυστυχώς, τα δύο αυτά κόμματα - και λέω δυστυχώς, γιατί αν ήταν αλλιώς τα πράγματα δε θα ήταν αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα - δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη ΝΔ γιατί παίζουν στο ίδιο γήπεδο μαζί της και προσπαθούν να την πολεμήσουν με τα δικά της επιχειρήματα. Αν έχετε παρακολουθήσει τις συζητήσεις που γίνονται τις τελευταίες μέρες στην τηλεόραση, τους κολλάνε στον τοίχο. Οχι γιατί η ΝΔ έχει δίκιο, έχει άδικο των αδίκων».

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το κατά πόσον «γέρνει προς τα δεξιά η ΕΕ», η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Στην ΕΕ δοκιμάστηκαν όλες οι προτάσεις, από τη λεγόμενη λαϊκή δεξιά και τον λαϊκό καπιταλισμό, μέχρι την αριστερή και κομμουνιστική ανανέωση σε σύμπραξη με τη σοσιαλδημοκρατία. Και, είδατε πού οδήγησε αυτό; Στην απογοήτευση των εργαζομένων, στη χειραγώγησή τους και στο αποτράβηγμά τους από την πάλη.

Βεβαίως, να το ξεκαθαρίσω, προσωρινά είναι όλα αυτά τα προβλήματα, θα "ξεπαγώσει" η κατάσταση. Πώς θα αλλάξει όμως αυτή η κατάσταση στην Ευρώπη, αν σε κάθε χώρα το κίνημα το εργατικό, το αγροτικό, των αυτοαπασχολουμένων δεν κατευθύνεται σε μια σωστή πορεία αντιπαράθεσης και δεν καταφέρει χτύπημα καταρχήν στον δικό του αντίπαλο στο εσωτερικό της χώρας;

Αυτό πρέπει να γίνει. Δηλαδή, η ανασύνταξη και η αναγέννηση ενός πραγματικά ταξικού εργατικού κινήματος και μιας κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας στο επίπεδο της κάθε χώρας.

Για να αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη πρέπει ο κάθε λαός να υιοθετήσει πολιτική απειθαρχίας, ανυπακοής, ρήξης και ανατροπής. Και τότε πραγματικά τα κινήματα των διαφόρων χωρών το ένα θα βοηθάει το άλλο και το ένα θα δίνει δύναμη στο άλλο. Αν έχεις ένα καλό αποτέλεσμα, ας πούμε, στη Γαλλία, θα βοηθήσει και την Ελλάδα. Αν έχεις ένα καλό αποτέλεσμα στην Ελλάδα θα βοηθήσει και την Ιταλία. Αυτή είναι και μια ριζική διαφορά από τα κόμματα που λένε ότι έχουν εναλλακτική πολιτική, όπως είναι, ας πούμε, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τι λέει: Εμείς - λέει - τολμάμε τα πάντα, μέχρι και σε κυβέρνηση να μπούμε. Αλλά στο πρόγραμμά του λέει ότι τα πράγματα θα αλλάξουν ή σε όλη την Ευρώπη και παγκόσμια ή πουθενά. Αρα, αν συμμετέχουν σε κάποια κυβέρνηση τότε θα πουν: Κοιτάξτε, δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτα γιατί δεν άλλαξαν παγκόσμια... Πώς να αλλάξουν παγκόσμια αν σε κάθε χώρα δε γίνει ένα βήμα αλλαγής; Δηλαδή, είναι σα να λέμε σήμερα στην Κούβα, παραδώσου στις ΗΠΑ, στη Βενεζουέλα κλείσε την πόρτα της προόδου, στον Εβο Μοράλες κομμάτιασε τη Βολιβία στα πέντε γιατί έτσι αρέσει στις ΗΠΑ και στους συμμάχους της στην αμερικάνικη ήπειρο. Ούτε η Γαλλική Επανάσταση δε θα είχε γίνει με αυτή τη λογική».

Στις εκλογές για την Προεδρία στις ΗΠΑ αναφέρθηκε η Αλέκα Παπαρήγα, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το κατά πόσον σηματοδοτεί κάτι για το ΚΚΕ μια αλλαγή στην ηγεσία των ΗΠΑ. Η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Μέχρι τώρα καμία αλλαγή ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική δεν έχει επέλθει. Στην εσωτερική, οι όποιες διαφοροποιήσεις είχαν να κάνουν με τη συγκυρία. Τι διαφορά έχει ο Μακ Κέιν από την κυρία Κλίντον, η οποία λέει θα εξαφανίσει το Ιράν από το χάρτη; Εμφανίζεται ο Ομπάμα με κάπως πιο χαμηλούς τόνους. Εχει ανάγκη από αυτούς τους χαμηλούς τόνους για να αποσπάσει λαϊκές ψήφους. Η Κλίντον δεν μπορεί να αποσπάσει τέτοιες ψήφους έστω "αριστεροφιλελεύθερων" λαϊκών ανθρώπων. Αυτός που μπορεί για τους Δημοκρατικούς να αποσπάσει είναι ο Ομπάμα, όχι ότι αντιστοιχεί σε μια πραγματική διαφορετική πολιτική. Εχουν και έναν καταμερισμό ρόλων μεταξύ τους. Αλλωστε, πώς θα διεκδικούσαν αυτή τη διαφορετικότητα αν δεν υπήρχε και ένας καταμερισμός;

Δεν πρόκειται να αλλάξει η πολιτική στις ΗΠΑ. Αυτό, αν θέλετε, είναι και εκτιμήσεις που και τις έχουμε ακούσει, και τις έχουμε διαβάσει. Αν είναι κάτι που μπορεί να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη πίεση στα θέματα του πολέμου στο Ιράκ αυτό είναι το αμερικάνικο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Σε καμιά περίπτωση δεν περιμένουμε ότι αυτοί οι υποψήφιοι, όποιος από αυτούς γίνει Πρόεδρος, θα αλλάξει την κατάσταση.

Υπάρχει και μια άλλη πλευρά που έχει σημασία: Οι ΗΠΑ δε βρίσκονται σε αυτή τη σταθερή περίοπτη θέση που ήταν ως πρώτη δύναμη, ιμπεριαλιστική, με μεγάλη απόσταση από τις άλλες. Εχει ορισμένες δυσκολίες. Επομένως, εσωτερικοί είναι οι παράγοντες εκείνοι που μπορεί να φέρουν κάποιες διαφοροποιήσεις στην πολιτική και όχι τα πρόσωπα που αναφέρθηκαν ή τα κόμματα, των Ρεπουμπλικάνων ή των Δημοκρατικών».

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τη Ρωσία, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Επί της ουσίας συνέβη αυτό το οποίο εμείς λέγαμε από τη δεκαετία του '90, ότι δηλαδή δεν μπορεί η Ρωσία να μείνει όπως ήταν στη δεκαετία του '90, θα έμπαινε μια τάξη, ας πούμε, στα πράγματα. Θα έπρεπε να οργανωθεί καλύτερα το καπιταλιστικό σύστημα για να μπορέσει να γίνει ένας παίκτης διεθνής.

Η Ρωσία σήμερα βρίσκεται σε αυτή τη θέση και έχοντας ένα μεγάλο αναπτυξιακό πλούτο πρώτων υλών στα χέρια της, ο οποίος αναπτύχθηκε επί σοσιαλισμού. Δεν είναι μόνο οι φυσικές δυνατότητες, γιατί και άλλες χώρες έχουν, για παράδειγμα και η Αφρική έχει φυσικές δυνατότητες αλλά δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Ακριβώς αυτή η νέα αστική τάξη που διαμορφώθηκε στη Ρωσία πήρε όλο αυτό τον πλούτο που ανέπτυξε, εκσυγχρόνισε ο σοσιαλισμός και το επιστημονικό δυναμικό το οποίο καλλιέργησε ο σοσιαλισμός και το χρησιμοποιεί βέβαια για "πάρτη της" και όχι για το ρωσικό λαό.

Η είσοδος της Ρωσίας σε αυτό το διεθνές παιχνίδι οξύνει τις αντιθέσεις, αλλά εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Η Ρωσία δεν είναι πια στη θέση της Σοβιετικής Ενωσης. Δεν μπορεί δηλαδή να παίξει το αντίπαλο δέος από την πλευρά των λαών. Αυτό να μην περιμένουμε να γίνει. Παίζει το δικό της παιχνίδι».

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την Κούβα, με αφορμή και την πρόσφατη επίσκεψή της, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Αυτό που για άλλη μια φορά πρέπει να σημειώσω, εμπεδωμένο και από τις νέες εμπειρίες που έζησα, είναι ότι η Κούβα απέδειξε πως μια χώρα μπορεί να τα βγάλει πέρα μέσα σε συνθήκες όπου δρα μόνη της.

Δεν είναι ότι δεν έχει συμμάχους. Είναι ότι υπάρχει ένα εμπάργκο που δυναμώνει. Τις τελευταίες μέρες, τράπεζες ελβετικές και γιαπωνέζικες που είχαν συναλλαγές με την Κούβα, που διευκόλυναν συναλλαγές με το εξωτερικό, την έβγαλαν από τις λίστες τους. Το θέμα δεν είναι ότι κάνουν εμπάργκο οι ΗΠΑ, αυτό το είχαμε από το '59. Το θέμα είναι ότι απαγορεύουν σε κράτη και εταιρείες να συνεργάζονται με την Κούβα. Να σας πω ένα παράδειγμα: Η Κούβα έχει ανακαλύψει πετρέλαιο και επειδή το κόστος είναι πολύ μεγάλο για την άντληση - είναι στη θάλασσα, δεν είναι στο έδαφος - δεν έχει τα κεφάλαια, λόγω του εμπάργκο και λόγω της κατάστασης που πέρασε στις αρχές της δεκαετίας του '90, προτείνει συμπράξεις με εταιρείες που μπορούν να πάρουν το 50% του πετρελαίου. Υπάρχουν εταιρείες που κλείνουν συμβόλαιο και παρεμβαίνουν οι Αμερικανοί. Οταν είπα ότι η Κούβα είναι μόνη της, το είπα με την εξής έννοια: Με την έννοια να μπορεί να έχει οικονομικές σχέσεις με χώρες, με κράτη πάνω στη βάση ενός αμοιβαίου συμφέροντος, που θα τη βοηθούσαν και αυτή να αντιμετωπίσει μια σειρά προβλήματα. Παρ' όλα αυτά πρέπει να πούμε ότι έχει συμμάχους. Και σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική. Και αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Και πρέπει να πω ότι οι όποιες θετικές αλλαγές έγιναν στη Λατινική Αμερική, στη Βενεζουέλα, οπωσδήποτε έχουν βοηθήσει και την ίδια την Κούβα και οπωσδήποτε έχουν βοηθήσει και το μέτωπο των λαών. Οι ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις και οι επεμβάσεις στην Κούβα δεν έχουν λήξει. Αναμένεται αυτές τις μέρες μια νέα πολιτική απόφαση της ΕΕ, η οποία θα είναι ακόμα χειρότερη για την Κούβα.

Η Κούβα έχει να αντιμετωπίσει το εξής ζήτημα: Να μειώσει την εξάρτηση που έχει από τις εισαγωγές στα είδη διατροφής και στο πετρέλαιο. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στη Βολιβία, όπου ο σχεδιασμός είναι να την κόψουν σε τέσσερα - πέντε μέρη και οι πιο πλούσιες περιοχές να περάσουν κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ. Στην περιοχή που ψήφισαν αυτονομία είναι η πιο πλούσια περιοχή σε κοιτάσματα. Είναι θετικό ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια συμμαχία χωρών, Βενεζουέλα, Βολιβία, Νικαράγουα, Βραζιλία, Εκουαδόρ, θα μπει απ' ό,τι φαίνεται μετά τις εκλογές και η Παραγουάη, όπου συνεργάζονται μεταξύ τους στο πετρέλαιο. Τι αποδεικνύεται: Οτι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στη διεθνή συνεργασία. Και αυτά όλα δίνουν απάντηση και στο ερώτημα που καλοπροαίρετα βάζει ο λαός: Μα αν η Ελλάδα συγκρουστεί με την ΕΕ τι θα κάνει; Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ούτε και παντού είναι ίδια όπως στην αμερικανική ήπειρο. Υπάρχουν δυνατότητες εναλλακτικών λύσεων γιατί υπάρχουν πολλές χώρες που δέχονται τη ληστρική εκμετάλλευση των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών. Επομένως, υπάρχει και η διάθεση της αντίστασης και η διάθεση ίσως μιας άλλης συνεργασίας. Ολες αυτές οι εμπειρίες μάς είναι χρήσιμες και στην Ελλάδα».

Σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος, η Αλ. Παπαρήγα, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το τι θα πράξει το ΚΚΕ, υπενθύμισε ότι το ΚΚΕ είναι «εναντίον της αναθεώρησης του Συντάγματος, όχι γιατί υπερασπιζόμαστε το υπάρχον. Κάτι που γίνεται χειρότερο δεν το δεχόμαστε. Αν υπήρχε δυνατότητα να γίνει καλύτερο θα το υποστηρίζαμε. Η ΝΔ θα φέρει κάποια άρθρα, τα οποία φαίνεται είχε σκοπό να τα φέρει και πριν. Εμείς με τη στάση μας, αν υπάρχουν ένα - δυο άρθρα που είναι χρήσιμο να αλλάξουν, να αλλάξουν. Με αυτόν τον τρόπο - αν θέλετε - παρεμποδίζεται και η συνολική διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Υπάρχουν ένα - δυο άρθρα τα οποία έχουν ωριμάσει να αλλάξουν. Αυτό το αστείο που έγινε με το ασυμβίβαστο - εδώ ήταν συνταγματική υποκρισία - δεν έχουμε λόγο να μη δεχτούμε την αλλαγή του. Αλλά σας λέω καθαρά: Η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να παρεμποδιστεί. Και να ξεκαθαρίσουμε και το εξής: Το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει μέρος στην Επιτροπή. Θα βρεθεί μπροστά σε ένα άρθρο 16, θα το φέρει έτσι η ΝΔ που το ΠΑΣΟΚ δε θα μπορεί να πει όχι. Δε θέλει να εκτεθεί. Εχει μια σημασία, ο καθένας γιατί παίρνει και γιατί δεν παίρνει μέρος σε μια διαδικασία και με ποιο πολιτικό σκοπό. Εμείς τα πάντα τα υποτάσσουμε σε έναν στόχο: Να παρεμποδίσουμε να γίνει ένα χειρότερο Σύνταγμα».