Το ενδιαφέρον της είδησης, δε βρίσκεται στο ότι μια πολυεθνική εταιρεία εξαγοράζει μια άλλη. Παρόμοια γεγονότα, σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού και διεθνικής δράσης του κεφαλαίου, αποτελούν... ρουτίνα. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία «Φίατ» προχωρά στην εξαγορά της πρώην γιουγκοσλαβικής αυτοκινητοβιομηχανίας «Ζάσταβα», που σήμερα ανήκει στο Δημόσιο της Σερβίας.

Η εξαγορά αυτή δεν είναι τυχαία. Αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για τους λόγους που έγινε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, στους βομβαρδισμούς της οποίας μετείχαν - άμεσα ή έμμεσα - και όλες οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανάμεσα σ' αυτές και η ιταλική κυβέρνηση, που πρόσφερε «γην και ύδωρ» στα αμερικανικά βομβαρδιστικά, και τη βάση του Αβιάνο, προσβλέποντας ακριβώς στην «επόμενη μέρα» για το συμφέρον των κεφαλαιοκρατών της Ιταλίας. Σαν ανταμοιβή για τη συμμετοχή της στον βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, η Ιταλία - δηλαδή τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα που υποστήριξαν τους βομβαρδισμούς - πέτυχε δύο τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον, να αποκτήσει «κοψοχρονιά» τη ρημαγμένη από τον πόλεμο αυτοκινητοβιομηχανία «Ζάσταβα» (για να τη χαρίσει στα αφεντικά της «Φίατ»). Δεύτερον, η ιταλική κυβέρνηση μαζί με τη «Φίατ» να εμφανίζονται ως... «σωτήρες» στους Σέρβους, που ακόμη προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές του πολέμου (όπως η ανεργία), αφού με τη συγκεκριμένη εξαγορά αρκετοί άνεργοι Σέρβοι θα βρουν δουλειά.