1. Οταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, γίνεσαι ένα όμορφο φτερό που ελεύθερα πετάει μέσα στον ακίνητο κόσμο. Γελάς με την καρδιά σου με όλους που, ενώ βρίσκονται στη δική σου κατάσταση, νομίζουν πως όλα τα έχουν και φοβούνται πως θα τα χάσουν.

2. Οταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, γίνεσαι δυνατός απέναντι στο ανθρωποφάγο σύστημα που στύβει τους ανθρώπους και τους πετάει. Είσαι σκληρός με τα αφεντικά, δεν τους χαρίζεις ούτε μια στιγμή παραπάνω, έτσι μόνο απολαμβάνεις στην έκφρασή τους την απορία: Από πού αντλεί το θράσος; Πώς είναι δυνατόν να μη μας έχει ανάγκη; Εμάς με τα εργοστάσια, τα φράγκα, την τηλεόραση, την πρέζα, τους παπάδες και τα δημοσιογραφικά μας συγκροτήματα; Κι ενώ σκέφτονται πώς μπορούν να σε πλήξουν, ανακαλύπτουν μετά βδελυγμίας πως δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα.

3. Αν είσαι ποιητής, μουσικός ή ζωγράφος και μια νύχτα η μούσα σου ψιθυρίσει να μη φοβάσαι, γιατί δεν έχει να χάσεις τίποτα, η χαρά σου είναι μεγάλη. Μόνο το έργο σε ενδιαφέρει. Δε χτυπάς πόρτες, δε φιλάς κατουρημένες ποδιές, για να γίνεις ακαδημαϊκός. Αν είναι ποτέ δυνατόν να θες να γίνεις ακαδημαϊκός μέσα σε τέτοια κοινωνική αναταραχή και σαπίλα! Σαν να εξαρτάται, από το θώκο, για να μείνει το έργο αθάνατο! Αλλά αυτή είναι η ανασφάλεια όσων νομίζουν πως έχουν πολλά...

4. Οταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, αποκτάς το προνόμιο να συναντιέσαι με τη μεγαλύτερη αδελφότητα που υπάρχει, αυτή των εργατών, που δεν καταδέχεται καμία εκμετάλλευση και η μόνη της επιθυμία είναι όλα να μοιράζονται. Στο διάολο η λύσσα για πλουτισμό. Να μοιράζεσαι είναι ίσως και η μόνη εκδοχή της Παράδεισος επί της γης.

5. Οταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, καταλαβαίνεις πως ο διαχωρισμός ανάμεσα στα σκληρά και τα μαλακά ναρκωτικά οφείλει την ύπαρξή του στα πάσης φύσεως αφεντικά και τους μπάτσους. Πάντα θα υπάρχει ένα σκληρό και ένα μαλακό αφεντικό (όπως κι ένας σκληρός και ένας μαλακός μπάτσος) ανάλογα με τις περιστάσεις και τι θέλει να καταφέρει. Οπου φυσάει το συμφέρον, προς τα εκεί κατευθύνονται τα σκληρά και τα μαλακά ανθρωπάκια.

6. Το τραγούδι που δεν έχει να χάσει τίποτα: «Από παιδάκι, κατοικώ σε τόπο χλοερό. Το ρόδο το απόλυτο στα χέρια μου παγώνει. Ο εστεμμένος κόνδορας εγώ κι ο κόσμος πάνω μου στολίδι και αγχόνη. Κοιλάδα, μάταια περίμενες τα δάκρυα τα δικά μου, έγιναν άστρα και ήσυχα πέφτουν μες στη σιωπή, μιας πόρνης που στα χέρια της κρατάει την καρδιά μου, άλλοι τη λένε μάνα μου, άλλοι τη λεν ζωή».

7. Οταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, αντιδράς σε κάθε είδους ευνουχισμό που θα προσπαθήσουν να σου επιβάλουν, παύεις να αναρωτιέσαι για τις αιτίες που γεννούν και στηρίζουν αυτό το πολιτικό σύστημα, γιατί η έγνοια σου είναι μία: πώς θα το καταστρέψεις.