Τη στιγμή που οι ελλείψεις σε δομές και προσωπικό είναι τραγικές, σε συνέδριο που διοργάνωσαν το Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Σύνδεσμος Επιμελητών Ανηλίκων Δικαστηρίων Ανηλίκων Ελλάδος, με θέμα «Διεπιστημονικότητα και διεταιρικότητα για την κοινωνική ένταξη του νεαρού παραβάτη», προβλήθηκε σαν «λύση» η «διεταιρικότητα»: Ο συντονισμός και η συνεργασία διαφόρων φορέων και υπηρεσιών, δηλαδή η - και επίσημα πια - απαλλαγή του κράτους από την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και η ανάθεσή της σε μη κρατικούς φορείς και εθελοντές.

Δεν ακούστηκαν άλλωστε τυχαία τα παρακάτω παραδείγματα «αποτελεσματικών» πρακτικών κατά την έναρξη του συνεδρίου: Στη Γαλλία λειτουργούν δημοτικά συμβούλια πρόληψης της παραβατικότητας (σ.σ. οι δημότες σε ρόλο αστυνομικού) και εθελοντές προσφέρουν στους ανήλικους ενισχυτική διδασκαλία. Στις δημοτικές υπηρεσίες στη Βρετανία 1 υπάλληλος σε κάθε τομέα είναι εργαζόμενος και οι υπόλοιποι 8 - 10 είναι εθελοντές. Παράλληλα, αναφορά έγινε και στον προσανατολισμό της ΕΕ για συμμετοχή των πολιτών στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.

Από τις τοποθετήσεις, ωστόσο, δεν έλειψαν και οι «ωραιοποιήσεις», αλλά και αποπροσανατολιστικές προσεγγίσεις για «ευαισθητοποίηση» των εργοδοτών να δέχονται άτομα ευπαθών κοινωνικών ομάδων στις επιχειρήσεις τους και «ενημέρωση» των πολιτικών, ώστε να υιοθετούν «καλύτερες πρακτικές»...