Μέρος της πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων είναι και αυτή του ΠΑΣΟΚ, παρά την προσπάθειά της να αναβαπτιστεί στα μάτια των λαϊκών δυνάμεων με προτάσεις «ανακούφισης» του εισοδήματός τους.

Μισθωτοί, άνεργοι και συνταξιούχοι, μικροί αγρότες και επαγγελματίες δεν πρέπει να ξεγελαστούν, να δώσουν «άφεση αμαρτιών» σε πολιτικές δυνάμεις που είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση συναίνεσαν στην ένταξη σε ΟΝΕ - ευρώ, στο ξεκίνημα των ιδιωτικοποιήσεων και της αποδυνάμωσης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στο όνομα της ευρωπαϊκής εκδοχής της «παγκοσμιοποίησης».

Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη «γενιά των πτυχιούχων των 700 ευρώ» συγκαλύπτουν τη συναίνεση για την προώθηση νέας τοπικής φορολογίας, την πρακτική των δημάρχων της συναίνεσης στην ανασφάλιστη εργασία νέων με τα προγράμματα «stage».

Κανένα μέτρο ανακούφισης του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος δεν μπορεί να προκύψει με Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας όπως και η πρόσφατη, έξω από την έμπρακτη πολιτική στήριξη του αγώνα για την απόσπαση από τους εργοδότες αξιοπρεπούς αύξησης των μισθών μέσα από τις κλαδικές συμβάσεις. Η πραγματική πολιτική στήριξη κρίνεται στους χώρους εργασίας και όχι με θέσεις (π.χ., για την «αυθαιρεσία» και «αισχροκέρδεια» των τραπεζών) και κινήσεις πολιτικού εντυπωσιασμού.

Το ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ, ως κυβέρνηση έσπρωξε τους εργαζόμενους στα δάνεια - κρεμάλα, στήριξε τη μεγάλη διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων (χαμηλά έως κατάργησή τους) και επιτοκίων χορηγήσεων. Η πτωτική τάση στο πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα της εργατικής και λαϊκής οικογένειας εξαιτίας και της φορολογίας και της περαιτέρω εμπορευματοποίησης σε Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια, τροφοδότησε την αυξανόμενη τραπεζική κερδοφορία (τα δάνεια στα νοικοκυριά αποτέλεσαν το 53% του συνολικού δανεισμού το 2007).

Το ΚΚΕ παλεύει και θα εντείνει την πάλη του με όλα τα μέσα που διαθέτει γι' αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση, για να εκφραστεί σε αναγέννηση του κινήματος και πολιτική συνείδηση, για ν' ανοίξει ο δρόμος κατάργησης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είτε πραγματώνεται στο εργοστάσιο είτε στο εμπορικό κέντρο είτε στην τράπεζα.

Οι θεωρίες περί «καζίνο - καπιταλισμού» και «τραπεζικής αισχροκέρδειας» έχουν ως σκοπό να κρύψουν ότι η ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και το κράτος της είναι που γεννούν την ανεργία, τη φτώχεια, την ανάγκη για στεγαστικά, καταναλωτικά, προσωπικά δάνεια. Οι θεωρίες αυτές αφήνουν στο απυρόβλητο την πηγή της λαϊκής φτώχειας, που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και η εξουσία της. Μόνο με την κατάργησή τους μπορεί να υπάρχει λαϊκή τραπεζική πολιτική.

Το ΚΚΕ μπορεί με συνέπεια να υιοθετεί και να στηρίζει αιτήματα άμεσης ανακούφισης του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος, γιατί δεν τα αποκόβει από τη στήριξη της εργατικής κινητοποίησης, από την πάλη για ανατροπές στην εξουσία.