«Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην εκπαιδευτική διαδικασία παρουσιάζει μια σοβαρή ανισομέρεια. Από τη μία πλευρά, η συμμετοχή στην παροχή υπηρεσιών τυπικής εκπαίδευσης, δηλαδή κυρίως σχολικής, είναι περιορισμένη. Οπως προκύπτει από τη νέα έκδοση της κλαδικής μελέτης της ICAP, το μερίδιο των ιδιωτικών σχολείων επί του συνολικού αριθμού των μαθητών είναι μικρό, μόλις 6% την περίοδο 2006/7. Εχει παραμείνει δε στο επίπεδο αυτό επί δεκαετίες. Από την άλλη όμως πλευρά, ο ιδιωτικός τομέας κυριαρχεί στη μη τυπική εκπαίδευση, δηλαδή στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, ξένων γλωσσών κλπ. Το 2007, οι συνολικές δαπάνες των νοικοκυριών για εκπαίδευση ξεπέρασαν τα ...2 δισ»...

Το παραπάνω απόσπασμα από τη μελέτη της ιδιωτικής εταιρείας ερευνών ICAP για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, παρουσιάζει ως αρνητικό το γεγονός ότι τα ιδιωτικά σχολεία είναι λίγα και τα περιθώρια κέρδους για το κεφάλαιο σ' αυτόν το τομέα είναι περιορισμένα. Η συγκεκριμένη εταιρεία είναι γνωστή για τον προσανατολισμό της στις έρευνές της υπέρ των συμφερόντων των επιχειρήσεων. Η συγκεκριμένη εταιρεία λοιπόν εκτιμά ότι τα περιθώρια κέρδους για τους ιδιώτες είναι μικρά γιατί τα τελευταία χρόνια τα δημόσια σχολεία έχουν προχωρήσει σε «καινοτομίες» πιο ανταγωνιστικές από αυτές των ιδιωτικών. Λίγο - πολύ, συμπεραίνει ότι τα δημόσια σχολεία αρχίζουν να... μοιάζουν στα ιδιωτικά και τους τρώνε τη δουλειά...