Τσουνάμια, Κατρίνες και Ναργκίς | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Τσουνάμια, Κατρίνες και Ναργκίς

Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα ο ίδιος ο λαός, που πληρώνει ο ίδιος ο λαός. Αιώνιο θύμα της ζωής στα χέρια κερδοσκόπων και εκμεταλλευτών, στα χέρια υπερφυσικών δυνάμεων που θαρρείς και ζητάνε εκδίκηση. Ολα τα κακά και τ' άθλια, βαριά φορτία στις πλάτες του και η επανάσταση αργεί. `Η μήπως δεν αργεί; Και ωριμάζει; Η επανάσταση περιπλανιέται και αποπροσανατολίζεται. Ο οπορτουνισμός κάνει καλά τη δουλειά του.

Ακόμα και στα ορυκτέλαια βάζανε γλυκαντικές ουσίες να σε εξαπατήσουν, το μεταλλαγμένο καλαμπόκι, το πικρό ρύζι στους μολυσμένους ορυζώνες. Σταλαγματιά, σταλαγματιά τα πανάκριβα, τα πληρωμένα με αίμα καύσιμα να σ' έχουνε στο χέρι. Πατάνε επί πτωμάτων, σημαία τους η «Παγκοσμιοποίηση» και η ελεύθερη αγορά της ασυδοσίας και του υπερβολικού κέρδους. Οι δρόμοι πληθαίνουν από ζητιάνους και στις Λαϊκές οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι μαζεύουν τα σκουπίδια και τ' αποφάγια. Τέτοιο κόσμο θέλουνε.

Ολα τα κακά του Θεού κι ο ίδιος ο Θεός ενάντια στο φτωχό και στον αδικημένο. Τσουνάμια, κυκλώνες, ανεμοστρόβιλοι, σεισμοί και καταιγίδες, ενάντια σ' αυτούς που δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα. Τα παιδιά στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο πεθαίνουν πριν ακόμα ανοίξουνε τα φτερά τους. Μόνο τα γλαρά τους μάτια κοιτάνε με απορία... Γιατί;

Δε γνώρισαν... τι θα πει, ένα ποτήρι ζεστό γάλα, μια κούπα καθαρό πόσιμο νερό, ένα πιάτο φαΐ, ένα παράθυρο ανοιχτό στον ήλιο και τη γνώση. Κι αυτοί χτυπάνε και σκοτώνουνε και συμπληρώνουνε το κακό, τσουνάμια και κυκλώνες.

Μολυσμένες περιοχές από τα απόβλητά τους, βομβαρδισμοί, τρομοκρατία και θάνατος... Και οι λαοί δε λένε να πεθάνουνε, να ξεκουμπιστούνε, να τους αδειάσουνε τις γωνιές, ν' αδειάσει, να νεκρωθεί ο τόπος, να σβήσει κάθε κίνηση προς τα μπρος, κάθε φως, κάθε ελπίδα, στη σκοτεινιά να βυθιστεί ο κόσμος, να δούνε τότε από πού θα ρουφάνε αίμα και εργατική δύναμη. Οι λαοί επιμένουνε. Επιμένουνε να ζουν και να υπάρχουν. Μιλάνε κι ονειρεύονται καλύτερες μέρες, για ανεξαρτησία, για απελευθέρωση... που να ξυπνάνε το πρωί και ν' ακούνε τον ήχο της κατσαρόλας να βράζει.

Αντάρτης, κλέφτης και ...απελευθερωτής ο ίδιος λαός. Μόνος θ' αγωνιστεί να σπάσει τα δεσμά του, ν' ανοίξει δρόμους πλατιούς των οριζόντων, να δει την αλήθεια και να μάθει πως η ζωή χωρίς τους αφεντάδες είναι πιο όμορφη και δημιουργική.

Θα βοηθήσουμε κι εμείς σ' αυτό. Μ' όλες μας τις δυνάμεις, μ' όλες μας τις ικανότητες κι όλο μας το μεγάλο «πιστεύω» για το σοσιαλισμό..!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ