Ο Ακ. Τσοχατζόπουλος αφού πρώτα απέδωσε την «έντονη εκμετάλλευση» που βιώνουν οι λαοί στο «νεοφιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό», τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε ...«νέο» και «χρηματιστηριακό καπιταλισμό», ο οποίος δε λειτουργεί «με την παραδοσιακή λογική της σταθερής κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά με στόχο μια διαρκή υπερμεγιστοποίηση των κερδών των επενδυμένων κεφαλαίων», στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι μια «σύγκλιση όλων των αριστερών, σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων» μπορεί να δώσει ...«μια άλλη καλύτερη πολιτική»!
Μια «άλλη πολιτική» που φυσικά δε θα θίγει την «ελεύθερη αγορά», την κερδοφορία του κεφαλαίου, τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, αφού όπως ξεκαθαρίζει ο Ακ. Τσοχατζόπουλους, «τα σύγχρονα πεδία δράσης και αγώνα για την Αριστερά σε όλη την Ευρώπη», είναι «η διεύρυνση της δημοκρατίας, η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών και η προάσπιση των δημόσιων αγαθών», μόνο που ακόμη και ως συνθήματα έχουν καταντήσει κενά περιεχομένου αφού δε συνάδουν με την ύπαρξη και δράση των μονοπωλίων. Στα οποία ο Ακ. Τσοχατζόπουλος όχι μόνο δεν είναι αντίθετος αλλά φανατικός τους υποστηρικτής. Γι' αυτό φροντίζει να αποσυνδέσει τις προτάσεις του από την οικονομική βάση του εκμεταλλευτικού συστήματος, όπως ακριβώς και ο γερμανικός συνασπισμός «Αριστερά», τον οποίο χρησιμοποιεί σαν παράδειγμα, ο οποίος φορώντας «αριστερό προσωπείο» είχε την πλειοψηφία στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βερολίνου εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική του κεφαλαίου...