Τι να πρωτοπείς για τον τρόπο που μεταχειρίστηκαν τα ΜΜΕ τη δολοφονία του ηθοποιού Ν. Σεργιανόπουλου; Για το ότι είκοσι ήταν οι μαχαιριές του δολοφόνου του και 20 χιλιάδες εκείνες που έσκισαν στην κυριολεξία κάθε πλευρά της ζωής του με τα «έγκυρα ρεπορτάζ», «τις αυθεντικές πληροφορίες», τις φτηνές «αναλύσεις»; Για το ότι όλα αυτά είχαν για μόνιμο άλλοθι παρουσίασης την ταυτόχρονη αγιοποίηση του θύματος; Σκέφτηκε κανείς απ' όλους αυτούς πως αυτή η αγιοποίηση βάζει σε λειτουργία μηχανισμούς ταύτισης, δημιουργία προτύπων; `Η επειδή ακριβώς το σκέφτηκαν ακολούθησαν αυτήν την τακτική; Ο πετυχημένος, ο ήρωας των σίριαλ, ο εσωστρεφής, ο γλυκός, κ.ά., που όμως πάνε πακέτο με τα πάθη, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά κ.ά. είναι αθώο μείγμα; Πώς ανακατεύονται όλα αυτά σε νεανικές συνειδήσεις; Αφού είναι δεδομένο πως θα ανακατευτούν, πως θα δημιουργήσουν παράδειγμα για μίμηση τυχαία τραβήχτηκε τόσο πολύ το σκοινί από τους σοφούς του ηλεκτρονικού και έντυπου λόγου; Ακόμα και αν ήταν μόνο για λόγους ακροαματικότητας - αναγνωσιμότητας, δηλαδή κυνικής ανευθυνότητας με στόχο την εξασφάλιση της καλύτερης θέσης στον ανταγωνισμό πάλι είναι ένοχοι δηλητηρίασης ανθρωπίνων συνειδήσεων. Ομως, δεν είναι μόνο αυτό αλλά το ό,τι έχει ο καθένας προσφέρει. Δηλαδή, οι ίδιοι είναι ποτισμένοι τόσο πολύ από τέτοιες αξίες που όχι μόνο απόλυτα αποενοχοποιημένα τις διαδίδουν, αλλά συνειδητά επιδιώκουν να γίνουν αξίες των ανθρώπων του μόχθου, ιδιαίτερα της νεολαίας. Είναι συστατικό της κοινωνικής συνείδησης των αστών και την αναπαράγουν ως μαζική ψυχολογία, γιατί τους χρειάζεται για τη συντήρησή τους. Είναι επείγουσα πλέον ανάγκη η απόλυτη απόρριψή τους. Είναι επικίνδυνοι...