Ενα ένα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου επιχειρούν να πετάξουν από πάνω τους τις ευθύνες που έχουν για την απόφαση των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ, με την οποία ο χρόνος εργασίας εκτινάσσεται στις 65 και πλέον ώρες τη βδομάδα, γυρίζοντας τον τροχό της ιστορίας στην προ Σικάγου εποχή. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καμώνονται ότι δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα, ενώ ο ΣΥΝ αναλαμβάνει να καθαγιάσει την ΕΕ, παραπέμποντας τη διευθέτηση του θέματος υπέρ των εργαζομένων στο Ευρωκοινοβούλιο!

Χτες, με νέα δήλωσή της και ενημερωτικό σημείωμα που κυκλοφόρησε, η υπουργός Απασχόλησης, Φάνη Πάλλη - Πετραλιά, έκανε προσπάθειες να πείσει ότι «η Ελλάδα διαφώνησε με τη θέση της προεδρίας» και ότι η μάχη θα δοθεί «στα επόμενα στάδια». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Θ. Ρουσόπουλος, στο ίδιο μήκος κύματος, επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τη στάση της αποχής που τήρησε η χώρα.

Με δήλωσή της, η Ε. Χριστοφιλοπούλου, πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, υποκρίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ξέρει τίποτα για το φόνο και εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δεν καταψήφισε την απόφαση. Ενώ ο ΣΥΝ, με δήλωση του Αλ. Αλαβάνου, εμφανίζεται να διαφωνεί με την απόφαση των υπουργών, παραπέμποντας στον αγώνα που θα γίνει στο Ευρωκοινοβούλιο. Στη γραμμή αυτή και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, θεωρεί ότι «η απόφαση δεν πρέπει να περάσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Παρά τις όψιμες και δημαγωγικές κορόνες τους, όλοι αυτοί συμφωνούν και στηρίζουν την ΕΕ και τη στρατηγική της υπέρ του κεφαλαίου, συνέπεια της οποίας είναι και η απόφαση των υπουργών Απασχόλησης. Πολύ περισσότερο, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ουσιαστική συμβολή στη διαμόρφωση της συγκεκριμένης οδηγίας, στηρίζοντας τις κεντρικές επιλογές των ευρωομάδων τους σε κάθε στάδιο, με το να αναγνωρίζουν την ανάγκη να αλλάξει προς το χειρότερο η οδηγία 2003/88/ΕΚ. Μια οδηγία που έτσι κι αλλιώς στον πυρήνα της αμφισβητούσε το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και το όριο των 48 ωρών τη βδομάδα.

Είναι χαρακτηριστική η στάση των κομμάτων του ευρωμονόδρομου το Μάη του 2005, οπότε και ψηφιζόταν η «Εκθεση Σέρκας», που αποτελεί τη βάση της οδηγίας. Με την ψήφο τους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, ανάμεσα σε άλλα συνέβαλαν ώστε να διαχωριστεί ο χρόνος της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», κάνοντας το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση να μεγαλώσει το απλήρωτο μέρος της εργασίας.

Ενώ ακόμα και τώρα που η ευρωενωσιακή πολιτική ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων εργαζομένων, ο ΣΥΝ έρχεται να συντηρήσει συνειδητά τις αυταπάτες περί «φιλεργατικής» ΕΕ, παραπέμποντας την τελική έκβαση της υπόθεσης στο ίδιο Ευρωκοινοβούλιο που πριν από 3 χρόνια «έσπασε» το χρόνο εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό»!