Η χρήση του πολιτισμού ως «εργαλείου» για την ολοκληρωτική ενσωμάτωση των Βαλκανίων στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - καταρχήν στην ΕΕ - αλλά και οι ισχυρές «μετασεισμικές» δονήσεις από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που προκαλούν συνεχώς νέα επικίνδυνα «ρήγματα», είναι το βασικό πολιτικό συμπέρασμα από τη χτεσινή σύνοδο των αρχηγών κρατών της ΝΑ Ευρώπης, στο Ζάππειο.

Τυπικά το θέμα της συνάντησης ήταν οι «διαπολιτισμικές συναντήσεις σε θαλάσσιες, ποτάμιες και λιμναίες διαδρομές στη ΝΑ Ευρώπη». Αλλά, οι υψηλόβαθμες εθνικές αντιπροσωπείες δεν έκρυψαν ούτε τις μεταξύ τους διαφορές ούτε το μόνο στοιχείο που «ενώνει» τις αστικές τάξεις των χωρών τους: Την κοινή τους αγωνία - σε βαθμό «παραληρήματος» - να ενταχθούν στην ΕΕ.

Ετσι - ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή το κλίμα της συνόδου έβαινε όπως αναμενόταν από διπλωματικής άποψης - ο πρόεδρος της Σερβίας, Μπορίς Τάντιτς, το «πυροδότησε», καταγγέλλοντας τους «Αλβανούς εξτρεμιστές» του Κοσσόβου ότι τα τελευταία δύο χρόνια κατέστρεψαν πάνω από 150 εκκλησίες και μοναστήρια (ορισμένα του 14ου αι.), ενώ πολλά πυρπολήθηκαν. Πρόσθεσε ότι το 2005 υπέστησαν ζημιές 25 μνημεία, 4 από τα οποία προστατεύονται από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Κατήγγειλε, επίσης, τη δημοτική αρχή της πόλης Ντάτσανε για απομάκρυνση κειμηλίων από το μοναστήρι του Βισόκι Ντέτσανι.

Αν και ο επόμενος ομιλητής ήταν ο Αλβανός πρόεδρος, Μπαμίρ Τόπι, δεν υπήρξε «απάντηση», με τον ομιλούντα να περιορίζεται στη διαβεβαίωση της «κοινής πορείας» των Βαλκανίων προς την ΕΕ. Ουσιαστικά, το ρόλο του «απαντητή» «ανέλαβε» ο προεδρεύων του Τριμελούς Προεδρείου της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, Χάρι Σίλαντζιτς, ο οποίος είπε ότι μεταξύ '92-'95 η Βοσνία «δέχτηκε επιθέσεις από το καθεστώς Μιλόσεβιτς» (!) (σ.σ. αυτό ήταν εκτός κειμένου), με στόχο την «πλήρη εξαφάνιση του πολιτισμού της» μέσω της καταστροφής 1.000 και πλέον μνημείων! Αυτή είναι η «ερμηνεία» του προτεκτοράτου για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας...

Ολοι τους, όμως, έδωσαν διαβεβαιώσεις υποταγής στην ΕΕ, με τον Τάντιτς να λέει ότι «είναι ευτυχώς πρόσκαιρο» το γεγονός ότι οι χώρες των Βαλκανίων «διακρίνονται από το αν είναι ή όχι μέλη της ΕΕ», γιατί «το μέλλον μας είναι η ΕΕ και η περιφερειακή συνεργασία είναι το πρώτο στάδιο για την ένταξη των Δ. Βαλκανίων».

Αλλωστε, τον πραγματικό στόχο των φαινομενικά «αθώων» «συνεργασιών» για τον «πολιτισμό» και το «περιβάλλον» τον έδωσε, εμμέσως, η Γκαμπριέλα Νραγκόνι (από το Συμβούλιο της Ευρώπης), λέγοντας ότι πρόκειται για «κοινό εγχείρημα, για νέα ερμηνεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, υπό το πρίσμα των νέων στοχεύσεων των ενδιαφερομένων κοινοτήτων»...