Το «υπόλοιπο» της απορριφθείσας από δημοψηφίσματα χωρών - μελών προηγούμενης Ευρωσυνθήκης επικυρώθηκε ως νέα Ευρωσυνθήκη ελέω κυβέρνησης από τη Βουλή των Ελλήνων και στο σκέλος άρνησης ενός στοιχειώδους δημοψηφίσματος. Το παραδοσιακό δεξιό κυβερνητικό κόμμα του ελληνικού κεφαλαίου, η Νέα Δημοκρατία, σημείωσε έναν επιπλέον φυματικό πόντο με την επίσης φυματική της πλειοψηφία. Η επαμφοτερίζουσα στάση των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και των «εν όψει...» είναι από πολλά χρόνια γνωστή. Οπως γνωστές ήταν και οι σημερινές συνέπειες αυτής της πολιτικής τουλάχιστον για τους Λακεδαιμονίους. Γι' αυτό ακριβώς έχει και σημασία στις στιγμές που οι συνέπειες γίνονται εμφανείς, η στάση από τις επαμφοτερίζουσες ευρωενωσίτικες πολιτικές Κούλες του ελληνικού κοινοβουλίου.

Οι μεν δεξιόστροφοι κυβερνητικοί και κολαούζοι, για να επιβεβαιώσουν το παλιό μοτίβο της ταύτισης της κοινωνίας με τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα ως λάθρα κοινωνικά συμφέροντα. Οι δε ποικίλοι θιασώτες εκσυγχρονιστές κι ανανεωτές της αριστεροθολούρας για να επιβεβαιώσουν το παλιό νόσημα ότι η ευρωπαϊκή πρόοδος βρίσκεται μέσα στους καπιταλιστικούς θεσμούς τους οποίους οφείλεις να αποδέχεσαι και να είσαι «ιν». Λες κι οι αρνούμενοι αυτούς Λακεδαιμόνιοι δε δίνουν αγώνα και μέσα σ' αυτούς, για τα λαϊκά συμφέροντα.

Δε χωρά σ' αυτή τη λεκτική παγαποντιά που γίνεται χρόνια τώρα το παραμικρό ψεγάδι ανοχής. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, οι αρνητές της λεκτικής απάτης βγαίνουν στα κεραμίδια και την αποκαλύπτουν ξανά και ξανά μέχρι να εμπεδωθεί στη λαϊκή συνείδηση ότι εδώ δεν πρόκειται για την πορεία της Ευρώπης αλλά της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκή Ενωσης που έχει τυλίξει στα πλοκάμια της την ευρωπαϊκή ήπειρο. Πρόκειται για μια μορφή καπιταλιστικής οργάνωσης πάνω στους ευρωπαϊκούς λαούς και τα έθνη. Η μάχη αυτή που φαίνεται σαν λεκτική λεπτομέρεια έχει μεγάλη σημασία για τις δύο ασυμβίβαστες πλευρές της ευρωπαϊκής προοπτικής. Η μια είναι η υπαρκτή ευρωενωσίτικη προοπτική της Ευρώπης της πλουτοκρατίας, των μεγαλοαστών, των χρηματιστηριακών ναών, του τζόγου, της απομύζησης της εργατικής υπεραξίας και της μετατροπής της σε αστικό εθνικό εισόδημα που γίνεται κόπρανα στις κοιλιές και τους απόπατους ακαμάτηδων γιάπηδων και κυνηγών της καπιταλιστικής πολυθρόνας και της αριστεροπιασμένης βελούδινης καρέκλας. Οι Λακεδαιμόνιοι έδωσαν και δίνουν αγώνα κόντρα στο πολυποίκιλο ευρωενωσίτικο ρεύμα κάθε μορφής. Ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Ομως όπως σε κάθε ανάλογη περίπτωση η λαϊκή εμπέδωση συντελείται με τη σημασία στη λεπτομέρεια. Η φαινομενική λεπτομέρεια της λεκτικής παγαποντιάς των ευρωλιγούρηδων αντιμετωπίζεται με λεκτικό πυρ και γίνεται καρφί που μπήχνεται στο κεφάλι του εργαζόμενου λαού. Είναι η άλλη ασυμβίβαστη πλευρά της ευρωπαϊκής προοπτικής. Είναι η εργατολαϊκή Ευρώπη. Είναι η Ευρώπη των εργατών, η προλεταριακή Ευρώπη, στο όνομα και για λογαριασμό εθνών και λαών. Απέναντι στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού υπάρχει η προοπτική της άλλης Ευρώπης. Της Ευρώπης των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών. Να ποιο είναι το καρφί της γνώσης. Να ποια είναι η ανάγκη αντιμετώπισης των λάθρα ευρωπαϊστών. Να, ποια είναι η σημασία του ασυμβίβαστου πολέμου των λέξεων. Ας πουν οι ευρεωνωσίτικες Κούλες για ποια Ευρωπαϊκή Ενωση κι όχι για ποια Ευρώπη μιλούν.