Στην ομιλία του, ο Γιώργος Σκιαδιώτης τόνισε ότι η Ιστορία του ΚΚΕ είναι αναπόσπαστο μέρος της νεότερης Ιστορίας της χώρας μας, πολιτικής και κοινωνικής, για να συμπληρώσει: Είναι η Ιστορία της εργατικής τάξης, των πρωτοπόρων μαχητών της, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Μια Ιστορία πολύχρονων - πολύμορφων αγώνων, απροσμέτρητων θυσιών, ηρωικών και επικών στιγμών, για Λευτεριά - Εθνική Ανεξαρτησία, για την Ειρήνη και το Σοσιαλισμό.

Ετσι, θα τονίσει, ο χαρακτηρισμός Κόμμα Πρωτοπόρο, Κόμμα των Αγώνων και των Θυσιών, δε δόθηκε τυχαία. Τον κέρδισε το Κόμμα μας με τη δράση και το αίμα χιλιάδων αγωνιστών του. Οι δεκάδες τόποι μαρτυρίου (φυλακές - ξερονήσια - τόποι εκτελέσεων) δοξάστηκαν από την αντοχή χιλιάδων και χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών. Η ανιδιοτέλεια και η προσφορά τους αποτέλεσαν και αποτελούν ύψιστες αξίες και ακριβή παρακαταθήκη του Λαού μας.

Αναφερόμενος στο σήμερα, ο ομιλητής, αφού σημείωσε ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις συνιστούν μια τεράστια και γενικευμένη επίθεση ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων και των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων και των λαών, τόνισε:

«Επιβεβαιώνεται καθημερινά από την εθνική πείρα αλλά και τη διεθνή ότι όποιο κόμμα της αστικής τάξης - Φιλελεύθεροι ή Σοσιαλδημοκράτες, ή Συνασπισμός από αυτά τα κόμματα - και αν διαχειρίζεται τον καπιταλισμό αυτός δεν εξανθρωπίζεται, δε γίνεται λιγότερο επιθετικός, πιο ανθρώπινος. Γίνεται πιο επιθετικός είτε σε εθνικό, είτε σε διεθνικό, διακρατικό επίπεδο. Το επόμενο διάστημα έχουν στόχο ό,τι απόμεινε από τις λαϊκές κατακτήσεις, επισήμανε και πρόσθεσε: «Σε αυτό τους βοηθά η συναίνεση που τους παρέχει η ουσιαστική συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η ουσιαστική στήριξη από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό».

Σχετικά με την προοπτική, το στέλεχος του ΚΚΕ τόνισε χαρακτηριστικά: «Αν το 1918 στο πρώτο Ιδρυτικό Συνέδριο του Κόμματος μας εκφράστηκε ακλόνητη η πίστη ότι ο σοσιαλισμός είναι η μόνη άμεση απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα από κάθε άλλη ιστορική περίοδο».

«Ο πιο εύστοχος και αποτελεσματικός δρόμος συγκέντρωσης και προετοιμασίας των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων είναι αυτός της οικοδόμησης του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου. Μιας πλατιάς κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που θα εδραιωθεί και θα ατσαλωθεί στο έδαφος της υπεράσπισης των εργαζομένων από την καπιταλιστική επίθεση και τις συνέπειές της, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα μονοπώλια, γιατί χωρίς δράση εναντίον τους δεν υπάρχει τρόπος υπεράσπισης ούτε επιμέρους αιτημάτων, αλλά ταυτόχρονα θα διεκδικήσει την Εξουσία. Γιατί μόνο έχοντας την εξουσία αυτό το μέτωπο θα μπορέσει να αποκτήσει τον έλεγχο των βασικών μέσων παραγωγής, όρος απαραίτητος για τον προγραμματισμό και τη λύση των λαϊκών προβλημάτων».

Ενα τέτοιο φύτρο, μεταξύ άλλων, συμπλήρωσε. είναι το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), με στόχο να σηκώσει στην πλάτη του την οργάνωση της εργατικής τάξης, την ενότητα και τη δράση της σε ταξική κατεύθυνση, με ικανοποιητικά μέχρι σήμερα αποτελέσματα. Τέτοια φύτρα είναι η ΠΑΣΥ, η Επιτροπή για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και Ελευθερίες. Τέτοια φύτρα είναι τα ευρύτερα αγωνιστικά ψηφοδέλτια σε Δήμους και Νομαρχίες όπου έχουμε καταφέρει να το κάνουμε και κάνουμε περισσότερα βήματα σε αυτή την κατεύθυνση.