Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του κινηματογράφου, του κινηματογράφου των εισιτηρίων, είναι και «Ο Κυρίαρχος». Πρόκειται για μια άρτια, επική ταινία. Μια ταινία εντυπωσιακής περιπέτειας και εντυπωσιακής δράσης. Μια ταινία με πειστικές μονομαχίες και με ακόμα πιο πειστικές σκηνές μάχης. Αυτή, σε σχέση με τις χολιγουντιανές αδερφές της, και αυτό είναι προς τιμήν του εμπορικού κινεζικού κινηματογράφου, παρότι δεν ξέρουμε πόσο θα αντέξει, κρατάει και τα ...ιστορικά προσχήματα. Τα ιστορικά γεγονότα δραματοποιούνται μεν, αλλά δε χάνουν τελείως, όπως συμβαίνει με το Χόλιγουντ, την ιστορική τους αξία. Δε γελοιοποιούνται ιστορικές στιγμές και ιστορικά πρόσωπα (Λεωνίδας, Τρωικός πόλεμος, Θερμοπύλες, αλλά και Ηρακλής, Βαραββάς, Νέρωνας και πάει λέγοντας).

«Ο Κυρίαρχος» αναφέρεται σε μια ιστορική στιγμή της μακριάς και πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας της Κίνας. Βρισκόμαστε στο 1850. Μισό δισεκατομμύριο Κινέζοι (τόσοι ήταν τότε) στενάζουν κάτω από τον αυτοκρατορικό ζυγό της διεφθαρμένης και αιματοβαμμένης δυναστείας των Κινγκ. Τα χώματά της ήταν σπαρμένα με 50 εκατ. Κινέζους του δεκαετούς εμφύλιου πολέμου! Κινέζους που σκοτώθηκαν στις μάχες ή πέθαναν από λιμούς και αρρώστιες!

Μέσα σε αυτό το σκηνικό της φρίκης και του πόνου τρία άτομα, ένας ηττημένος στρατηγός (τα στρατεύματά του εξοντώθηκαν και μόνον αυτός επέζησε), ένας ληστής και ο μεγαλύτερος αδερφός του, ληστής και εκείνος, ενώνονται με όρκο πίστης και ενότητας, σε μια κλειστή και αποφασισμένη αδελφότητα (ένα είδος ...Φιλικής Εταιρείας). Σκοπός τους είναι να χτυπήσουν τη διαφθορά και να δώσουν στον κινεζικό λαό κάποιες ελευθερίες και κάποιες βεβαιότητες για το μέλλον του.

Τα τρία αυτά άτομα, τα οποία ξεκίνησαν με τις καλύτερες προθέσεις, στο τέλος θα γίνουν κομμάτια. Αιτία είναι οι διαφορές που προέκυψαν, στην πενταετή διάρκεια των επιχειρήσεων, πάνω στις στρατηγικές που θα έπρεπε να ακολουθηθούν. Μεγάλα διλήμματα απαιτούσαν γρήγορες και μεγάλες αποφάσεις. Διλήμματα, όμως, που από τη φύση τους διχάζουν. Διλήμματα όπως, για παράδειγμα, αν πρέπει ή δεν πρέπει να σκοτώσεις, εκτελέσεις για την ακρίβεια, 4.000 άτομα για να σώσεις 10.000 άτομα ή και μια ολόκληρη πόλη! Και, επίσης, αν αυτή η πολυάνθρωπη εκτέλεση μπορεί να γίνει στο όνομα του λαού και της δικαιοσύνης! Διλήμματα που πάντα εμφανίζονται σε μεγάλους λαϊκούς αγώνες, σε μεγάλες ιστορικές στιγμές!

Η ταινία, με αρκετή σοβαρότητα, είναι αποκαλυπτική, και, κατά κάποιο τρόπο, διδακτική για τις πολιτικές ίντριγκες της εποχής. Ενώ ο λαός υπέφερε ποικιλότροπα, τα ανάκτορα και οι αυλικοί συνωμοτούσαν ο ένας εναντίον του άλλου και όλοι μαζί σε βάρος του λαού! (Η αυτοκρατορία, βέβαια, χρησιμοποιούσε τους πάντες). Οι ηγέτες του λαού, από την άλλη μεριά, δεν μπόρεσαν να κρατηθούν ενωμένοι. Αφήστε που στη σκέψη τους δεν υπήρχε η ανατροπή, αλλά απλώς η βελτίωση των συνθηκών. Αυτός ο ...λειψός προσανατολισμός άφηνε ακατέργαστη την πολιτική τους σκέψη και κρατούσε σε ομηρία τη συνείδησή τους. Δεν τους άφηνε να ανοιχτούν σε άλλες περιοχές της πολιτικής. Σε ανώτερα στάδια σκέψης.

Στα μείον της ταινίας, στα πολύ μείον μάλιστα, είναι δυο βασικές εμπορικές παραχωρήσεις που έκανε. Η πρώτη είναι που έμπασε σε αυτή την πολύ σοβαρή πολιτική και ιστορική υπόθεση και τον έρωτα στην πλοκή της. Και εμφάνισε σαν μια ακόμα αιτία του διχασμού των τριών κεντρικών προσώπων την επιθυμία των δύο εξ αυτών για την ίδια γυναίκα. Ξαφνικά η ιστορία, η πραγματικότητα, γίνεται ...μυθολογία. Η ιστορική αξιοπιστία της ταινίας πάει περίπατο! Η Κίνα γίνεται ...Χόλιγουντ! Η δεύτερη εμπορική παραχώρηση είναι η γλώσσα. Και αυτή είναι, επίσης, πολύ σοβαρή. Ακούς αμερικάνικα από κινέζικα στόματα και σώματα. Και, ακόμα και για τους πιο υποχωρητικούς, η ταινία αποκόβεται από τους χυμούς και γίνεται ψεύτικη! Κρίμα.

Παίζουν: Αντι Λάου, Τζετ Λι, Τακέσι Κανεσίρο.