Χτες, η Ιταλίδα υπουργός Νέας Γενιάς Τζώρτζια Μελόνι, στέλεχος του ακροδεξιού κόμματος «Εθνική Συμμαχία», κάλεσε τους αθλητές της χώρας της που θα συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες να μποϊκοτάρουν την τελετή έναρξης σαν «διαμαρτυρία» για το «πρόβλημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα».

Μόλις μία μέρα πριν τη δήλωση Μελόνι, το ΑΠΕ μετέδωσε ότι το ιταλικό ινστιτούτο κοινωνικών μελετών «Censis» αποκάλυπτε σε έκθεσή του ότι ο αριθμός των εργατικών «δυστυχημάτων» στην Ιταλία είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των φόνων, «μολονότι συνήθως γίνονται λιγότερες αναφορές σ' αυτά». Ετσι, το 2007, 918 εργαζόμενοι βρήκαν το θάνατο στη δουλειά, έναντι 678 στη Γερμανία και 593 στη Γαλλία. Εάν προστεθούν και τα εργατικά «δυστυχήματα» στις συγκοινωνίες - που συνήθως δεν καταμετρούνται με ομοιόμορφο τρόπο στην Ευρώπη - ο αριθμός των εργατικών δυστυχημάτων στην Ιταλία ανέρχεται σε 1.170 το 2007. Το 2006 οι ανθρωποκτονίες στην Ιταλία ανέρχονταν σε 663.

Οι «λευκοί θάνατοι», όπως χαρακτηρίζονται τα εργατικά «δυστυχήματα» στην Ιταλία, έγιναν πρωτοσέλιδα τον περασμένο Δεκέμβριο με αφορμή το θάνατο επτά εργατών στα εργοστάσια της γερμανικής χαλυβουργίας «ThyssenKrupp» στο Τορίνο. Μάλιστα, οι θάνατοι αυτοί αποτέλεσαν τον πυρήνα του σεναρίου για δύο ταινίες («Η φάμπρικα των Γερμανών» του Μίμο Καλοπρέστι και «ThyssenKrupp Blues» των Πιέτρο Μπάλα και Μόνικα Ρεπέτο) που θα προβληθούν στις 5 Σεπτέμβρη στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας.

Τώρα, θα ήταν πράγματι σοβαρό να αναρωτηθεί κανείς γιατί η Μελόνι και οι όμοιοί της «ανησυχούν» για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα;