Οταν η μικρή από την Μπιοτά μεγαλώσει, θα χρειάζεται να περπατά ακόμα και δύο ώρες για να φτάνει στο σχολείο...

Την ίδια στιγμή που παιδιά 10 και 12 χρόνων βαδίζουν χιλιόμετρα για να βρουν ένα θρανίο κι ένα σχολικό πίνακα, η κυβέρνηση ξοδεύει το 80% των κρατικών πόρων σε στρατιωτικές δαπάνες, για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Η μόρφωση γίνεται προνόμιο για τους λίγους. Εμπόρευμα που αποκτούν όσοι έχουν να πληρώσουν. Για παράδειγμα, στο (ιδιωτικό) «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» της Μπογκοτά, τα δίδακτρα κυμαίνονται από τρία μέχρι και δέκα εκατομμύρια πέσος (1,5 - 5 εκατομμύρια ευρώ).

Οι επιθέσεις των παρακρατικών ομάδων κάνουν τη ζωή συχνά ανυπόφορη. «Οικογένειες αναγκάζονται να αναζητούν μέρος για να κοιμηθούν στο βουνό, ώστε να μην τις βρουν στα σπίτια τους οι ομάδες. Οι κάτοικοι έχουν συμφωνήσει σε τρόπους ειδοποίησης για να προστατεύονται. Ο ένας ειδοποιεί τον άλλο. Συχνά, στις ομάδες αυτές είναι τα ίδια πρόσωπα που ανήκουν σε τμήματα του εθνικού στρατού. Απλά αλλάζουν περιβραχιόνια...»