Ο δρόμος άνοιξε με τη δημιουργία του Παραρτήματος Εργαζομένων στο Μετρό. Υστερα από απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, οι εργάτες μετρούν ήδη κατακτήσεις: Πέτυχαν την πληρωμή των δεδουλευμένων του Ιούνη και του Ιούλη, ενώ συνεχίζουν τον αγώνα για κατώτερο μεροκάματο στα 65 ευρώ και ικανοποιητικές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.

Οικοδόμοι, τεχνίτες, μονταδόροι, ηλεκτροσυγκολλητές, εργάτες αρχαιοτήτων, αρχαιολόγοι, μηχανικοί εργάζονται σε ένα περιβάλλον, όπου μία τουαλέτα μοιράζονται 50 και βάλε εργαζόμενοι. Οπου το νερό είναι δυσεύρετο και χωρίς σκίαση εξαναγκάζονται να δουλεύουν 8 και 10 ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο. Μικρά «ατυχήματα» συμβαίνουν καθημερινά, ενώ τρεις φορές κινδύνεψαν να σκοτωθούνε εργαζόμενοι εξαιτίας της έλλειψης μέτρων προστασίας μέσα στα εργοτάξια.

Την πρώτη, μία υδροφρέζα (γεωτρητικό μηχάνημα) περίπου 18 μέτρων ύψους και 120 τόνων βάρους, έγειρε επικίνδυνα προς το έδαφος. Ευτυχώς την ώρα της πτώσης δεν περνούσαν από το σημείο φοιτητές ή άλλοι πολίτες. Στο νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό τρύπησε αγωγός φυσικού αερίου από τρυπάνι εδάφους. Στο εργοτάξιο στην Αγίας Σοφίας ένα τοιχίο 25 μέτρα μάκρος έπεσε μέσα στο σκάμμα σε βάθος δύο μέτρων. Ευτυχώς, δε βρίσκονταν μέσα εργάτες. Μόνο μετά την πτώση της υδροφρέζας η Κοινοπραξία συγκινήθηκε να λάβει «μέτρα ασφάλειας». Και τι έκανε; Επέβαλε στους εργάτες να φοράνε καπέλο και γιλέκο, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι!

Το μεροκάματο δίνεται με το σταγονόμετρο. Μιλώντας στο «Ρ», ένας μετανάστης εργάτης καταγγέλλει: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι κανένας δεν πληρώνει. Κάνουμε στάση, κάποιους τους πληρώνουν. Τη Δευτέρα κάναμε στάση, πληρωθήκαμε. Τώρα έχουμε πάλι την ίδια κατάσταση. Ακόμα, υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν πληρώνονται αυτό που πρέπει. Αυτή είναι η κατάσταση. Εγώ δεν είχα πληρωθεί για δύο μήνες και πληρώθηκα χτες το βράδυ μετά τη στάση». Ενας άλλος εργάτης, μετανάστης κι αυτός, σημείωσε ότι αυτό το εργασιακό καθεστώς συναντιέται σε όλα τα μεγάλα έργα της χώρας.

Την ημέρα της 24ωρης απεργίας, λίγο πριν τελειώσει η συνάντηση του Παραρτήματος με την εργοδοσία, ο αντιπρόεδρος του Παραρτήματος Δ. Νικολαΐδης, μονταδόρος με 8.000 ένσημα μετάλλου και μισθό μεικτά 49,91 ευρώ, εξήγησε στο «Ρ» την κατάσταση: «Δεν υπάρχει επιτροπή υγιεινής και ασφάλειας που προβλέπεται από το νόμο 1568/85 για να υπάρχουν και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων». Πρόσθεσε ότι ο κόσμος στο ΜΕΤΡΟ συνειδητοποιεί τα πράγματα και συσπειρώνεται στο Παράρτημα. «Κατορθώσαμε έστω με την πρώτη στάση να πληρωθούμε κατευθείαν, ενώ μέχρι τη στάση εργασίας δε μας έδιναν απάντηση, και ξαφνικά, μέσα σε μία ώρα, βρέθηκαν τα λεφτά. Πλήρωσαν οικοδόμους και μονταδόρους, κι άφησαν χειριστές και ηλεκτροσυγκολλητές και τους πλήρωσαν την επόμενη μέρα».

Οπως είπε χαρακτηριστικά ένας τεχνίτης οικοδόμος: «Αμα δεν κλάψει το παιδί, η μάνα δεν του δίνει να φάει. Κι άλλο όπλο δεν έχουμε. Εχουμε κι εμείς τις ανάγκες μας. Αν δεν είχαμε χάσει μεροκάματα δε φτάναμε εδώ που φτάσαμε». Ενας άλλος μετανάστης εργάτης, μεγάλος στην ηλικία, υπογράμμισε την ανάγκη του οργανωμένου αγώνα των εργατών. «Αμα δεν υπάρχει σωματείο δεν προχωράνε τα δικαιώματά μας. Η εταιρεία κάνει τη δουλειά της κι εμείς θα κάνουμε τη δική μας», σημείωσε.

Στην απεργιακή συγκέντρωση της Πέμπτης ήταν διάχυτη η εμπιστοσύνη των εργατών του Μετρό στο Παράρτημά τους. «Ολοι μαζί προσπαθούμε για κάτι καλύτερο και πιστεύουμε ότι στην πορεία θα πάνε καλύτερα τα πράγματα με το δικό μας αγώνα», έλεγε ο ένας. «Το σωματείο έχει βοηθήσει», «Το Παράρτημα χρειάζεται να πάει καλύτερα και νιώθω ότι θα πάει καλύτερα σίγουρα. Δεν υπάρχει ένας εργάτης που πρέπει να μείνει έξω από το Παράρτημα», συμπλήρωναν άλλοι εργάτες. Ενας μετανάστης από την Αλβανία ανέδειξε και τη δυσκολία αυτού του αγώνα, που μαζί με την εργοδοσία έχει να αντιμετωπίσει και τις διασπαστικές προσπάθειες όσων τρέμουν τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων.

Ο Χρ. Καλαϊτζίδης, πρόεδρος του Παραρτήματος, μίλησε στο «Ρ» για τη σημασία της οργάνωσης των εργατών: «Το Παράρτημα στήθηκε εδώ και 2,5 μήνες. Εχει το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων εγγεγραμμένα μέλη και προσδοκούμε στη διόγκωση του αριθμού, γιατί το έργο θα είναι μεγάλο και ο αριθμός των εργαζομένων θα υπερβεί τις 2.000. Σκοπός ίδρυσης του Παραρτήματος ήταν ο εργαζόμενος να έχει μία φωνή μέσα σε ένα εργοτάξιο. Δεν μπορεί να μην υπάρχει μία αντιπροσωπεία που να εκφράζει τη φωνή όλων αυτών που δουλεύουν».