Α, και με την ευκαιρία που λέμε για τα εμφιαλωμένα νερά των ημερών μας και είναι ακόμα καλοκαίρι, έρχονται στο νου κάποιοι άλλοι αετονύχηδες παλαιότερων εποχών, που κατάφεραν να στήσουν ολόκληρες επιχειρηματικές μονάδες πουλώντας το νερό με το... ποτήρι. Πρόχειρα - πρόχειρα μπορεί να θυμηθεί κανείς τον σταθμό αυτοκινήτων εκεί, μετά τον Αγιο Κωνσταντίνο όπου ανέκαθεν σταματούσαν τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ και τα τουριστικά πούλμαν που ταξίδευαν επί της εθνικής οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης. Ουσιαστικά, στην αρχή επρόκειτο για ένα παράπηγμα που διέθετε καφέ, αναψυκτικά και κάνα σάντουιτς. Ηταν όμως από τις ελάχιστες, τότε, επιχειρήσεις που μόλις πλησίαζες να σβήσεις τη δίψα σου ζητώντας ένα ποτήρι νερό, στο... συνόδευαν υποχρεωτικά με ένα λουκουμάκι αξίας 10 λεπτών της δραχμής, το οποίο στο χρέωναν μία ολόκληρη δραχμή! Κι αυτό σε καιρούς που το μεροκάματο δεν ξεπερνούσε τις 30 δραχμές!

Τα περισσότερα λουκούμια οι διψασμένοι ταξιδιώτες τα πετούσαν στο διπλανό σκουπιδοτενεκέ, οι τύποι όμως της επιχείρησης συγκέντρωναν καθημερινά εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, δραχμούλες, που μετέπειτα μετουσιώθηκαν σε επιχειρήσεις - μονοπώλια των εθνικών δρόμων.