Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως δεν έχουμε να κάνουμε με εύκολο δημιουργό. Αυτό εν μέρει οφείλεται στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται και στα φιλοσοφικά ζητήματα που βάζει στις ταινίες του και εν μέρει στον ελιτίστικο τρόπο που τις κινηματογραφεί. Ο θεατής πρέπει να έχει όλες τις κεραίες καρφωμένες πάνω στην οθόνη. Κάθε κινηματογραφική στιγμή κρύβει μια έκπληξη, φέρνει μια πληροφορία, βάζει ένα ερωτηματικό.

Στο «Πρόσωπο Ενός Αλλου» ο θεατής θα διαβάσει, στο πρώτο επίπεδο, την παρακάτω ιστορία. Μετά από ένα ατύχημα το πρόσωπο ενός πετυχημένου επιχειρηματία καταστρέφεται ολοκληρωτικά. Ο επιχειρηματίας είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί τυλιγμένος με επιδέσμους. Αυτό αναγκάζει αυτούς που συναναστρέφεται, ακόμα και τη γυναίκα του, να τον αποφεύγουν. Εξωτερικά, βέβαια, δείχνουν κατανόηση και ευγένεια. Στην απελπισία του δέχεται την πρόταση ενός γιατρού να του «προσθέσει» καινούριο πρόσωπο. Πράγματι, η απόπειρα πετυχαίνει και ο ήρωάς μας αποχτάει ένα καινούριο πρόσωπο. «Το Πρόσωπο Ενός Αλλου», η νέα του εμφάνιση, όμως, θα του επιβάλει και τις ανάλογες συμπεριφορές...

Καθώς καταλαβαίνετε η ταινία ασχολείται πρακτικά και φιλοσοφικά με την ταυτότητα. Το πρόσωπο (η μορφή) ή το μυαλό, οι ιδέες, ο χαρακτήρας (το περιεχόμενο), είναι η ταυτότητα, το άτομο, ο άνθρωπος, η κοινωνία, ο κόσμος; Και, επίσης, πόσο επιδρά το πρόσωπο (η μορφή) στη συμπεριφορά (περιεχόμενο) του ανθρώπου, της κοινωνίας, του κόσμου; Τελικά ο τρόπος που ο κόσμος (το περιβάλλον) μας κοιτά (αντιμετωπίζει) επιδρά πάνω μας, «φτιάχνει» το πρόσωπό μας, καθορίζει τη συμπεριφορά μας, τη μορφή και το περιεχόμενο (μας) ή το αντίθετο; Πάντως, από μια γενικότερη προσέγγιση η ταινία αναδεικνύει τη διαλεκτική σχέση μορφής - περιεχομένου.

Μέρες μπορεί να κουβεντιάζει κανείς για τα ζητήματα που βάζει η ταινία. Μερικά από αυτά τα ζητήματα απαντιούνται και μερικά, τα περισσότερα, μένουν μετέωρα και ανοιχτά για συζήτηση. Η ταινία, πέρα από τη μεγάλη ευχαρίστηση που προσφέρει στα μάτια μας, ο τρόπος κινηματογράφησης είναι εντυπωσιακός, μοντέρνος και τολμηρός, μας φορτώνει και φιλοσοφική δουλειά για το σπίτι. Μόνοι μας ή με τους φίλους μας θα πρέπει να δώσουμε εμείς τις απαντήσεις που, από αδυναμία ή από σκοπιμότητα, δεν έδωσε η ταινία.

Ο κινηματογράφος του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα είναι σκεπτόμενος κινηματογράφος. Η διασκέδαση, που έπεται, προκύπτει από την πληρότητα που νιώθει ο θεατής. Και από τη μεγάλη αναστάτωση! Στην οθόνη συμβαίνουν σοβαρά αισθητικά γεγονότα (ασπρόμαυρη φωτογραφία Χιρόσι Σεγκάβα). Ακούγονται θαυμάσιοι λειτουργικοί ήχοι και εξίσου θαυμάσιες και λειτουργικές μουσικές (Τόρου Τακεμίτσου). Οι προσεγμένοι διάλογοι (σενάριο Κόμπο Αμπε από το ομότιτλο βιβλίο του) λένε πολύ σημαντικά πράγματα. Πράγματα που προβληματίζουν!

Παίζουν: Τατσούγια Νακαντάι, Ματσίκο Κίο, Μικιτζίρο Χίρα, Κιόκο Κισίντα, κ.ά.