Ο καθένας γνωρίζει πως ο πόλεμος (ταξικός) δεν τελείωσε, ούτε θα τελειώσει μέχρι να έρθει η αταξική κοινωνία. Στα πλαίσια, λοιπόν, του ταξικού πολέμου καλείται και ο κινηματογράφος να συνεισφέρει το κατά δύναμην. Η νεότερη επίθεση του στρατευμένου με την αντίδραση κινηματογράφου άρχισε αμέσως μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Γυρίστηκαν μια σειρά ταινίες, όπως το «Γκουντμπάι Λένιν» ή «Οι Ζωές των Αλλων», ας πούμε, οι οποίες, τάχα μου, έσταζαν πόνο για την ελπίδα που χάθηκε και έκαναν εποικοδομητική κριτική, αλλά υπογείως, και όπου τις έπαιρνε φανερά, έσταζαν χολή. «Η Επανάσταση της κας Ράτλιφ» δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα! Είναι μια χυδαία και καθαρή αντικομμουνιστική ταινία!

Βρισκόμαστε στα 1968. Μια αριστερή αγγλική οικογένεια, ο πατέρας μάλιστα βαθιά κομμουνιστής, η μάνα κόρη Αγγλου εθελοντή του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, φεύγουν, από την Αγγλία όπου ζουν, για την Ανατολική Γερμανία. Θέλουν να βρεθούν σε μια χώρα που οικοδομεί το σοσιαλισμό και να συνεισφέρουν και αυτοί στην οικοδόμηση. Ο κομμουνιστής πατέρας θα διδάξει Αγγλική φιλολογία. Η μητέρα θα παραμείνει νοικοκυρά, όπως και στην Αγγλία. Ομως, από την πρώτη στιγμή που φτάνουν, αυτός, η γυναίκα του και οι δυο κόρες τους βρίσκονται προ εκπλήξεων. Αυτά που πίστευαν, ανακαλύπτουν πως δεν ισχύουν. Η Ανατολική Γερμανία είναι μια κόλαση. Τόσο μεγάλη μάλιστα που, τελικά, αναγκάζονται, με κίνδυνο της ίδιας της ζωής τους, να δραπετεύσουν ξανά προς την «ελευθερία».

Η ταινία δεν είναι δράμα (γι' αυτό είναι διπλά ύπουλη). Είναι κωμωδία. Ολα είναι αποδραματοποιημένα, χαριτωμένα και, τάχα μου, σατιρικά! Ολα συμβαίνουν με καλή καρδιά και καλή πρόθεση. Ωστόσο, το δηλητήριο στάζει χωρίς σταματημό. Οι τοίχοι έχουν αυτιά, τα τηλέφωνα είναι παγιδευμένα, η μικρή κόρη μεταβάλλεται σε καρφί της οικογένειας, η μεγάλη κόρη σε πόρνη. Καταστροφή!

Η κα Ράτλιφ, η απλή αριστερή και αγνή νοικοκυρά, βλέποντας την οικογένειά της να καταστρέφεται, μεταβάλλεται σε επαναστάτρια. Ξεπερνώντας, μάλιστα, τον εαυτό της, παίρνοντας κάτι από το διεθνισμό του πατέρα της ίσως, θα νοιαστεί και για τους «ταλαιπωρημένους» Ανατολικογερμανούς! Δραπετεύοντας, θα πάρει μαζί της και άλλους κυνηγημένους!

Η ταινία, ανάμεσα στις άλλες ψευτιές της, ισχυρίζεται πως στηρίζεται σε ένα αληθινό περιστατικό. Αλήθεια, στο αληθινό περιστατικό φύτρωναν ποντίκια πάνω στα πικ-απ, όπως στην ταινία; Και τα πρόσωπα που συνάντησε η αληθινή οικογένεια ήταν όλα ανθρώπινες καρικατούρες; Δε σας λέω μακριά από τέτοιου είδους τέχνη. Αυτό το ξέρει ο καθένας. Εκείνο που πρέπει να συζητήσουμε είναι τον τρόπο που θα αποκρούσουμε αυτή τη νέα επίθεση.

Παίζουν: Κάθριν Τέιτ, Ιαν Γκλεντ.