Με μια πρωτόγνωρη και απαράδεκτη δικαστική απόφαση απαγορεύτηκε η ίδρυση αγροτοκτηνοτροφικού συλλόγου στο Νομό Αργολίδος. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ναυπλίου απέρριψε την αίτηση αγροτοκτηνοτρόφων της Αργολίδας για την ίδρυση σωματείου, κρίνοντας ότι είναι αντισυνταγματική!

Πρόκειται για μια απόφαση που πλήττει ευθέως τα δημοκρατικά δικαιώματα και το αναφαίρετο δικαίωμα του συνδικαλισμού. Πρόκειται για μια απόφαση που ανοίγει επικίνδυνους και ολισθηρούς δρόμους. Πρόκειται για μια απόφαση για την οποία πολιτικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση, αλλά και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, καθώς η Ευρωπαϊκή Ενωση, με δεκάδες αποφάσεις και ντιρεκτίβες, έχει καταστήσει απαγορευτική και ποινικά κολάσιμη ακόμα και κάθε σκέψη για ριζοσπαστικές αλλαγές υπέρ των εργαζομένων της στα κράτη - μέλη της.

Η δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, που έβγαλε τη συγκεκριμένη απόφαση (537/2008), έφτασε σε σημείο να ορίσει ότι «σκοπός και στόχος των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Ενώσεων δεν μπορεί να είναι η αλλαγή της αγροτικής οικονομίας». Ομως τους στόχους πάλης και διεκδίκησης των σωματείων δεν μπορεί να τους θέσει κανένα δικαστήριο και καμία κυβέρνηση.

Την αίτηση για την αναγνώριση σωματείου κατέθεσαν στις 15/1/2008 οι: Νικόλαος Σιατερλής του Σταύρου, κάτοικος Ανυφίου Δήμου Μιδέας, Βασίλειος Βλάχος του Παναγιώτη, κάτοικος Μυκηνών Δήμου Μυκηναίων, Αναστάσιος Κατσικάρης του Ανδρέα, κάτοικος Σκαφιδακίου Δήμου Λέρνης, Γεώργιος Στεργίου του Δημητρίου, κάτοικος Ανυφίου Δήμου Μιδέας και Μιχαήλ Βλάχος του Αναστασίου κάτοικος Αμυγδαλίτσας Δήμου Μιδέας, με την ιδιότητα των μελών που αποτελούν την προσωρινή διοίκηση του υπό σύσταση αγροτικού σωματείου με την επωνυμία «Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος Αργολίδας», με έδρα το Αργος.

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ναυπλίου, με δικαστή την Κωνσταντίνα Κιούση πάρεδρο Πρωτοδικών και γραμματέα τον Ευάγγελο Θεοδωρόπουλο, απέρριψε την αίτηση την 1/7/2008. Η απόφαση αυτή, βέβαια, δεν πτοεί τους αγροτοσυνδικαλιστές της Αργολίδας, που αντιπροσωπεύουν το συνεπές ταξικό αγροτικό κίνημα, οι οποίοι δηλώνουν πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για την αναγνώριση του σωματείου τους και ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Ο αγροτοσυνδικαλιστής Γιώργος Στεργίου δήλωσε στον «Ρ» τα ακόλουθα: «Η απόφαση του δικαστηρίου του Ναυπλίου δε θα μας εμποδίσει να ιδρύσουμε το σωματείο μας. Δε θα εμποδίσει τον αγώνα μας. Οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι του νομού μας, αλλά και όλης της Ελλάδας αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα, που χρόνο με το χρόνο γίνονται μεγαλύτερα. Αν δε συνδικαλιστούμε κι αν δεν αγωνιστούμε, πάμε χαμένοι. Οσες απαγορεύσεις και να μας βάλουν και όσα αγροτοδικεία να μας κάνουνε, εμείς δε θα σταματήσουμε. Θα διεκδικούμε το δικαίωμα στο συνδικαλισμό, στον αγώνα και στη ζωή, θα παλεύουμε για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής σε όφελος της μικρομεσαίας αγροτιάς και των λαϊκών στρωμάτων».

Ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της προκλητικής αυτής απόφασης:

«Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 του β.δ. της 25/25.2.1947, απαγορεύεται η ύπαρξη ή λειτουργία σωματείων, οργανώσεων και εν γένει ενώσεων προσώπων, όπως και εάν χαρακτηρίζονται ή τιτλοφορούνται, τα οποία έχουν σκοπό ή επιδιώκουν την αντιποίηση της Αρχής ή αναμειγνύονται στην άσκηση της κρατικής εξουσίας, εννόμου τάξεως. Ειδικότερα,

α) η διάταξη του καταστατικού, με την οποία σκοπείται "η ταξική συνειδητοποίηση του αγρότη" αντίκειται ευθέως προς τη δημόσια τάξη, δεδομένου ότι πουθενά στην ελληνική νομοθεσία δεν επιχειρείται διάκριση του Ελληνικού λαού σε κοινωνικές τάξεις και εκφεύγει του σκοπού του ν. 1361/1983 περί Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων,

β) η διάταξη του καταστατικού, η οποία αποβλέπει στην καλλιέργεια της συνεταιριστικής ιδέας, καθώς επίσης και στη βαθμιαία αλλαγή των θεσμών και των δομών της αγροτικής οικονομίας, με τελικό σκοπό την συνεταιριστικοποίησήν της, διαγράφει την πρόθεση των ιδρυτών του σωματείου για υποκατάσταση των αρμοδίων κρατικών αρχών στη σφαίρα εξουσίας της Διοικήσεως, μέσω της τελικής απόφασης αναφορικά με τις πολιτικές επιλογές, και προδήλως επεκτείνει την άμεση δραστηριότητα σε θέματα πολιτικής της εκάστοτε Κυβερνήσεως, την οποία κανείς όμως νόμος δεν επιτρέπει (ΕφΑθ 2545/1980 ΝοΒ 29.109, ΠολΠρΠρεβ 4/1978, ό.π.) και αντίκειται έτσι στα άρθρα 12 παρ. 5 και l7 του Συντάγματος 1975/1986/2001, μέσω των οποίων αφ' ενός διασφαλίζεται η σύσταση γεωργικών συνεταιρισμών αφ' ετέρου προστατεύεται η ατομική ιδιοκτησία, και έτσι σκοπός και στόχος των Αγροτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων δεν μπορεί να είναι η "αλλαγή της αγροτικής οικονομίας", αλλά μόνον η διεκδίκηση, η προαγωγή και η διασφάλιση των οικονομικών, κοινωνικών και επαγγελματικών συμφερόντων των μελών των, αλλά και των αγροτών γενικώτερα, και

γ) η διάταξη του καταστατικού που αναφέρει ως σκοπό την προστασία και διαφύλαξη της καλλιεργήσιμης γης και της κτηνοτροφικής παραγωγής από το αλλοδαπό κεφάλαιο, είναι ευθέως αντισυνταγματική, δεδομένου ότι αντίκειται στο άρθρο 107 του Συντάγματος 1975/1986/2001, μέσω του οποίου προστατεύονται τα κεφάλαια του εξωτερικού (βλ. Ι. Αραβαντινού, Εισαγωγή εις την Επιστήμην του Δικαίου, σελ. 87, ΠολΠρΠρεβ 67/1984, ό.π.), πλέον τούτου η ως άνω διάταξη αντίκειται και προς τη συμφωνία περί προσχωρήσεως της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), με την οποία επιτρέπεται η ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου (βλ. και Π. Δαγτόγλου, Βασική Νομοθεσία Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου, σελ. 164, 178, άρθρον 67, και άρθρον 3 γύ ΣυνθΕΟΚ).

Κατά ακολουθία των ανωτέρω, ο τιθέμενος σκοπός του υπό ίδρυση σωματείου αντιβαίνει εις το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως μη νόμιμη».