Το αδιέξοδο που βιώνουν χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, νέα ζευγάρια και ζευγάρια μεταναστών, είναι πολύ συγκεκριμένο. Κάπου πρέπει να αφήσουν το παιδί τους για να βγουν στο μεροκάματο. Προσπαθούν να βρουν έναν παιδικό σταθμό, που να μη ζητά το μισό μεροκάματό τους για να το γράψουν. Οπου να υπάρχουν παιδαγωγοί που θα έχουν κανονική δουλειά. Και που θα ασχολούνται με τη σωματική και ψυχική ισορροπημένη ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση των παιδιών στην πιο κρίσιμη ηλικία τους, τότε που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ανθρώπου. Ψάχνουν έναν παιδικό σταθμό, που το κτίριο θα είναι ασφαλές και όχι επίφοβο να πέσει με τον πρώτο σεισμό.

Ηδη, τέταρτη μέρα που λειτουργούν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί και χιλιάδες αιτήσεις γονιών απορρίπτονται. Μόνο στην Αθήνα, 1.600 παιδιά αποκλείστηκαν, ενώ σε όλη την υπόλοιπη χώρα, η κατάσταση είναι παρόμοια. Βούτυρο στο ψωμί των επιχειρηματιών, που λειτουργούν τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Οχι πως στους δημοτικούς, οι λαϊκές οικογένειες δεν πληρώνουν μεγάλα τροφεία, αλλά στους ιδιωτικούς η μπίζνα, γιατί ως τέτοια αντιμετωπίζεται η διαπαιδαγώγηση του παιδιού, είναι πολύ μεγάλη. Υπάρχουν ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί, που ζητούν ακόμα και 500 ευρώ το μήνα, όπως, για παράδειγμα, ένας από τους πιο γνωστούς στην Αθήνα.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και οι εκπρόσωποί τους στην Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος - μαζί και αυτοί του ΣΥΝ - εδώ και χρόνια έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα των λαϊκών οικογενειών από τις προνοιακές παροχές, όπως είναι και οι παιδικοί σταθμοί. Οι δημοτικοί σταθμοί δεν είναι ούτε δημόσιοι, ούτε δωρεάν. Χρηματοδοτούνται με μειωμένα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω των δήμων, είτε από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από πάνω βάζουν επιπλέον τροφεία που τα πληρώνουν οι γονείς. Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ, με τα κουπόνια, βάζει ακόμα περισσότερους φραγμούς στις λαϊκές οικογένειες, αφού αποκλείει από το πρόγραμμα γυναίκες που είναι άνεργες, μετανάστριες που δεν έχουν υπηκοότητα κράτους - μέλους της ΕΕ, άνδρες που έχουν επιμέλεια παιδιών ή είναι χήροι. Επιπλέον, με τα κουπόνια, δίνει ζεστό χρήμα στους ιδιώτες, που περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες, ελέω της αδυναμίας να φιλοξενηθούν παιδιά σε δημοτικούς σταθμούς.

Το αδιέξοδο με το θέμα των παιδικών σταθμών μπορεί να λυθεί μόνο με ένα αποκλειστικά δημόσιο δίκτυο παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών για όλα τα παιδιά με δωρεάν υπηρεσίες 100% χρηματοδοτούμενες από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η προσχολική αγωγή πρέπει να είναι προσχολική αγωγή και όχι «φροντίδα» ή «φιλοξενία», όπως την αναφέρουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ΚΕΔΚΕ, οι επιχειρηματίες του τομέα, οι δήμαρχοι. Πρέπει να έχει ενιαίο χαρακτήρα και απαιτείται να εκπορεύεται από τα αρμόδια υπουργεία και δεν μπορεί να αφήνεται στο κατά πώς βολεύει κάθε δήμο ή επιχειρηματία, ή στις ικανότητες ή μη του παιδαγωγικού προσωπικού του κάθε σταθμού, δημοτικού ή ιδιωτικού.

Οι γονείς, τα νέα ζευγάρια, οι μετανάστες γονείς πρέπει να παλέψουν ενιαία. Εχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς, με κατάργηση κάθε πληρωμής σε αυτούς. Να διεκδικήσουν νέες σύγχρονες κρατικές υποδομές και ποιοτική παροχή προσχολικής αγωγής για τα παιδιά τους. Να εναντιωθούν στην πολιτική που τους στερεί αυτό το δικαίωμα και να την ανατρέψουν.