Με πρωταγωνιστή τα κρουστά και με μεράκι, γνώση και, προπαντός, ομαδικό πνεύμα, οι «Ιστορίες για Κρουστά», το πρωτοποριακό γκρουπ της ελληνικής μουσικής σκηνής, που δημιούργησε πριν κάποια χρόνια ο Βασίλης Βασιλάτος, ξεδιπλώνουν τις μουσικές αφηγήσεις τους και γοητεύουν, «φλερτάροντας» με την ελληνική και βαλκανική παράδοση, με την έθνικ, τζαζ αλλά και το έντεχνο τραγούδι. Το αξιόλογο και δραστήριο σχήμα δίνει και φέτος το μουσικό «παρών» στο Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ, όπου το Σάββατο 20/9 (10.30 μ.μ., Θεατρική Σκηνή 1) θα παρουσιάσει παραδοσιακά και βαλκανικά τραγούδια, δημιουργίες του Β. Βασιλάτου κι ένα αφιέρωμα σε τραγούδια του εργατικού κινήματος. Παράλληλα, όπως κάθε χρόνο, ο Β. Βασιλάτος και τις τέσσερις μέρες του Φεστιβάλ θα πραγματοποιεί σεμινάρια κρουστών προσφέροντας στους ενδιαφερόμενους μια πρώτη γνωριμία με το ρυθμό και τη μουσική. Το πρώτο ραντεβού με τους ενδιαφερόμενους έχει κλειστεί για τις 18/9 (6 μ.μ.), στο Στέκι του ελεύθερου δημιουργικού χρόνου. Να σημειώσουμε επίσης ότι ο Β. Βασιλάτος έγραψε τη μουσική του σποτ του φετινού Φεστιβάλ.

Για τις «Ιστορίες για Κρουστά» και τη δραστηριότητά τους μας μιλά ο μουσικός - συνθέτης και δημιουργός του σχήματος Βασίλης Βασιλάτος. «Η ομάδα είναι ένα από τα πολλά πράγματα που ξεκίνησα όταν διαλύθηκαν οι "Συνήθεις Υποπτοι" προκειμένου να αξιοποιήσω ένα υλικό που είχα γραμμένο για σύνολο κρουστών», αναφέρει. «Ετσι ξεκίνησε το γκρουπ, όμως στη συνέχεια φάνηκε ότι όλο αυτό το πράγμα δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο σε αυτό. Ετσι, βάλε ένα μπάσο, βάλε ένα ακορντεόν, κ.ο.κ., διαμορφώθηκε το τελικό σχήμα. Οι "Ιστορίες για Κρουστά" έχουν μια σταθερή σύνθεση όσον αφορά στα όργανα. Γιατί όσον αφορά τους μουσικούς μπορείς να θεωρήσεις ότι είναι μια κολεκτίβα από την οποία μπορεί να έχουν περάσει και σαράντα μουσικοί».

Τα όργανα που συνθέτουν το γκρουπ είναι ακορντεόν, κλαρινέτο, κιθάρα, βιολί, κοντραμπάσο και κρουστά. «Μια βασική σύνθεση έξι μουσικών - η κοπέλα που παίζει κλαρινέτο τραγουδά κιόλας - στους οποίους από πέρσι, που κάναμε τις παραστάσεις στο "Δίπυλον" με τα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, προστέθηκαν δύο ακόμη τραγουδιστές», λέει ο Β. Βασιλάτος. «Κρατήσαμε το όνομα "Ιστορίες για Κρουστά" γιατί ουσιαστικά κάθε κομμάτι που παίζουμε κρύβει μια ιστορία για ένα κρουστό. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα κρουστό, ανεξάρτητα αν έχουμε μια οργανική μουσική ή τραγούδια».

Παρ' όλα αυτά ο Β. Βασιλάτος δε θεωρεί τα κρουστά ως «το κέντρο του κόσμου. Απλώς τα κρουστά είναι μια αφορμή που μου δόθηκε για να έρθω σ' επαφή με τη μουσική. Αλλά και η μουσική επίσης δεν πιστεύω ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Κέντρο του κόσμου είναι η ζωή. Ολα τ' άλλα, δηλαδή, είναι μια αφορμή για να ανακαλύπτεις τη ζωή και τον κόσμο. Βέβαια, από τη στιγμή που η δική μας αφορμή είναι τα κρουστά προσπαθούμε αυτό που κάνουμε να το κάνουμε καλά. Να το μελετήσουμε, να δούμε τις πραγματικές του διαστάσεις και την επιρροή του όχι μόνο στο ρυθμό, αλλά συνολικά. Γι' αυτό και ασχολήθηκα με ομάδες κρουστών και όχι με το να κάνω μαθήματα σε ένα ωδείο, σ' έναν άνθρωπο. Με ενδιαφέρει η ομάδα γιατί είναι αυτή που δρα σαν σύνολο. Βλέπεις πώς τοποθετείται το άτομο, πώς λειτουργεί η προσωπικότητα μέσα σ' ένα σύνολο και πώς παράγεται ένα αποτέλεσμα από την προσφορά του καθένα σε μια συνολική δουλειά. Οι "Ιστορίες για Κρουστά" είναι μια ομάδα, η οποία παράγει μουσική με αφορμή τα κρουστά και ουσιαστικά δείχνει τι μπορεί να κάνει ένα σύνολο ανθρώπων όταν ασχοληθεί σοβαρά και όταν αγαπάει κάτι. Πέρα από το βασικό σχήμα, πάντα μαζί μας είναι και μια ομάδα κρουστών - παλιότερα ήταν πολύ μεγαλύτερη, αλλά τώρα για λόγους ευελιξίας είναι τέσσερις κρουστοί - που απαρτίζεται από τα πιο επίλεκτα μέλη της ομάδας του Πολυτεχνείου».

Το είδος της μουσικής που παίζει αυτή η δημιουργική ομάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έθνικ ή έθνικ - τζαζ, με τα κρουστά πάντα στο επίκεντρο, ερμηνεύει πολλή βαλκανική μουσική όπως και παραδοσιακή ελληνική, αλλά και τραγούδια του Β. Βασιλάτου. «Εχουμε ένα ευρύ φάσμα τραγουδιών», λέει. «Ουσιαστικά η φρεσκάδα του γκρουπ βασίζεται στο ότι από τη μια προβάλλει ένα πολύ σύγχρονο ήχο που ακουμπάει πάνω στα κρουστά και από την άλλη στο ότι μπορεί να αφομοιώνει οποιοδήποτε στοιχείο έρχεται στα χέρια μας. Χαρακτηριστική είναι η δουλειά που κάναμε πέρσι με τα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, τα οποία, χωρίς να ευλογάμε τα γένια μας, τα φέραμε πολύ στα μέτρα μας. Με το χρόνο καταφέρνουμε να εντάσσουμε στο υλικό μας και να φαίνεται ομοιογενές οποιοδήποτε κομμάτι». Μάλιστα, για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στο οποίο το γκρουπ εμφανίζεται για πέμπτη χρονιά, ο Β. Βασιλάτος θέλει να πραγματοποιήσει ένα παλιό του απωθημένο και να παρουσιάσει κάποια ιταλικά τραγούδια του εργατικού κινήματος, «μιας και φέτος είναι και τα 90χρονα του ΚΚΕ».

Οσον αφορά στην ανταπόκριση του κόσμου, ο δημιουργός του γκρουπ λέει ότι «το τελευταίο διάστημα βλέπουμε μια απήχηση που δεν την περιμέναμε. Συναντάμε ένα ενθουσιώδες κοινό. Φαντάζομαι ότι αυτή η θερμή ανταπόκριση του κόσμου έχει να κάνει και με τη φρεσκάδα των κρουστών και με την αξιοποίησή τους με πρωτότυπο τρόπο, που δίνει μια καινούρια εντύπωση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς δέκα - είκοσι παιδιών που δουλεύουν με κέφι μαζί πολύ καιρό και όταν παίζουν μαζί δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς είναι. Το πρόγραμμά μας είναι αναπάντεχο, όχι μόνο για το κοινό αλλά και για εμάς. Ξέρουμε τα κομμάτια ενός παζλ, το οποίο όμως συντίθεται επί σκηνής, ανάλογα και με τη διάθεση του κόσμου, ο οποίος ουσιαστικά είναι συμμέτοχος στη διαμόρφωσή του».

Ιδιαίτερα θετικά είναι τα συμπεράσματα που έχει αποκομίσει ο Β. Βασιλάτος από τη συνεργασία του με νέους μουσικούς. «Παρότι έχω συναίσθηση της πραγματικότητας, είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω, εξάλλου, ότι κάθε νέα γενιά είναι καλύτερη. Ζώντας με όλα αυτά τα παιδιά από το Πολυτεχνείο, από τα σεμινάριά μου, από το Εθνικό Ωδείο, βλέπω καλή ποιότητα που μπορεί να είναι πιεσμένη, στρεσαρισμένη, που μπορεί να οδηγείται σε λανθασμένες επιλογές κάτω από το βάρος των συνθηκών, αλλά ουσιαστικά είναι βελτιωμένη. Η μεγάλη πληροφόρηση και γνώση που έχουν τα παιδιά είναι επόμενο ότι θα βγάλει καλύτερους μουσικούς. Οσον αφορά στο κοινωνικό - πολιτικό πλαίσιο είναι θέμα ωριμότητας και ατομικής στάσης και επιλογών του καθένα. Οπως κάποιοι επιλέγουν να ψηφίσουν 85% ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εν γνώσει τους γι' αυτά που θα υποστούν, είναι προσωπική επιλογή καθενός μουσικού για το πώς θα κινηθεί μέσα σ' όλα αυτά τα κυκλώματα και πώς δε θα τ' αφήσει να τον τσακίσουν. Οι συνθήκες είναι αδυσώπητες. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ομως, πάντα υπάρχει φως στο τέλος του διαδρόμου. Το θέμα είναι αν θες να το δεις ή όχι. Και κυρίως αν θες να παλέψεις, να μην παραιτηθείς».

Ο Β. Βασιλάτος μιλά και για την κίνηση συσπείρωσης καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε πρόσφατα, αντιδρώντας σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, την εμπορευματοποίηση, τη χειραγώγηση, σε όσα πλήττουν τον πολιτισμό. «Ημουν παρών στην πρώτη συνάντηση», αναφέρει. «Οποιοσδήποτε πιστεύει ότι με ομαδική δράση μπορούμε να επηρεάσουμε κάποια πράγματα είναι απ' την πλευρά μας. Είναι εποχή δράσης. Χρειάζεται ένας πολιτιστικός ακτιβισμός, που σημαίνει κάνεις πράγματα. Βγαίνεις στις πλατείες και παίζεις, κάνεις ό,τι μπορεί να θεωρηθεί δράση, παρέμβαση, αντίδραση σε αυτά που πάνε να σου επιβάλουν. Οι δισκογραφικές πάνε να επιβάλουν ένα τοπίο, λέγοντας ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική. Μα ο κόσμος από ένστικτο το παρώδησε αυτό και είπε ότι η πειρατεία σκοτώνει τις εταιρείες, οι εταιρείες σκοτώνουν τη μουσική. Πρέπει να δημιουργήσεις ουσιαστικά ένα αντίπαλο δέος και στον πολιτισμό. Αυτές τις αντισταθμιστικές δυνάμεις ώστε να φοβάται η δισκογραφική να κάνει τα δικά της, να το σκέφτεται πριν πετάξει άλλο ένα παράγωγο του "Fame Story" στον κόσμο».