Σε τροχιά χειροτέρευσης βρίσκονται όλοι οι δείκτες για την - έτσι και αλλιώς χρόνια άσχημη - κατάσταση των εργαζομένων της χώρας μας, όπως αναδεικνύονται μέσα και από την ετήσια Εκθεση του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση του 2008, που παρουσιάστηκε την προηγούμενη βδομάδα.

Σύμφωνα με την καταγραφή:

• Πάνω από δύο εκατομμύρια άτομα (2.088.701) και 832.456 νοικοκυριά βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
• Το 2007 το 50% των μισθωτών έχει μεικτές ακαθάριστες αποδοχές μικρότερες των 1.250 ευρώ, το 22% έχουν μεικτές ακαθάριστες αποδοχές κάτω από 830 ευρώ, ενώ το 40% κάτω από 1.100 ευρώ. Αν αφαιρεθούν οι εισφορές του μισθωτού στα ασφαλιστικά ταμεία και ο φόρος εισοδήματος, οι καθαρές αποδοχές είναι δραματικά μικρότερες.
• Στο δημόσιο τομέα, το 29,2% λαμβάνει καθαρές αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ ενώ ένας στους δύο, το 65,8%, έχει καθαρές αποδοχές κάτω από 1.250 ευρώ.

Συνολικά, το μερίδιο της εργασίας του ΑΕΠ στον επιχειρηματικό τομέα την τελευταία 25ετία κατρακύλησε από το 58% στο 44% στην πρόσφατη περίοδο (2004 - 2006). Στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι η χειροτέρευση της θέσης και των εισοδημάτων των εργαζομένων γίνεται ανεξάρτητα από ποιο κόμμα (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) είναι στην κυβερνητική εξουσία, ενώ αντίστοιχη τάση παρατηρείται και στην ευρωζώνη, όπου το μερίδιο της εργασίας μειώθηκε από το 59% στο 55,8% το 2007.

Η μείωση του εργατικού εισοδήματος, η αύξηση του κινδύνου της φτώχειας, η εξάπλωση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας στον έναν πόλο της κοινωνίας, έχουν οδηγήσει στη σταθερή ευδαιμονία του άλλου πόλου και στο γεγονός ότι το 20% των πιο εύπορων Ελλήνων κατέχει το 40,4% του εθνικού εισοδήματος, είναι δηλαδή «συστηματικά περίπου το εξαπλάσιο από το εισόδημα του 20% των λιγότερο εύπορων Ελλήνων που κατέχει το 7% του εισοδήματος»!

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κατά την πάγια τακτική της, επιχείρησε να μετατρέψει την παρουσίαση σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την πολιτική της, ενώ ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ σκιαμάχησαν στα πρότυπα του δικομματισμού για το ποιο κόμμα φέρνει την ευθύνη γι' αυτή την κατάσταση. Μάταιος κόπος. Τα παραπάνω στοιχεία, η διαχρονικότητά τους φέρνουν τη σφραγίδα και των δύο κομμάτων. Φέρνουν όμως τη σφραγίδα και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Γιατί αυτή έχει υπογράψει όλες τις Συλλογικές Συμβάσεις που καταδικάζουν τους μισθωτούς στην ανέχεια.

Είναι η σημερινή πλειοψηφία που στην τελευταία διετή σύμβαση (2008 - 2009) υπέγραψε «αύξηση» που δεν ξεπερνά το ένα (1) ευρώ στο κατώτερο μεροκάματο. Αυτή την επαίσχυντη σύμβαση του 4,5% μεσοσταθμική αύξηση για το 2008, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ συνεχίζει να τη χαρακτηρίζει «καλή», όταν ακόμα και η Εκθεση θεωρεί ότι με μέσο επίπεδο πληθωρισμού το 4,2% ο πληθωρισμός για τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα - αυτά δηλαδή που καλύπτει η Εθνική συλλογική Σύμβαση - τα επιβαρύνει με 6%.

Οταν επιπλέον η σχέση του κατώτερου μισθού - που ορίζεται από τη σύμβαση της ΓΣΕΕ - προς τον μέσο μισθό - που ορίζεται από τις κλαδικές συμβάσεις - έχει μειωθεί από το 1994 κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες. Ετσι, ενώ το 1994 η αναλογία κατώτατου μισθού ήταν το 55% του μέσου μισθού την εξαετία 2002 - 2007 έχει πέσει και παγώσει στο 45% του μέσου μισθού. Προς δόξα των συμβάσεων που υπογράφει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Η ευθύνη όμως της πλειοψηφίας δεν περιορίζεται εδώ. Δεν είναι μήπως η πλειοψηφία που με πρόσχημα δήθεν τη «νομιμοποίηση» και τον «έλεγχο» των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στήριξε τα σχετικά νομοθετήματα; Δεν είναι αυτή που έβαλε πλάτη στις λεγόμενες «ενεργές πολιτικές απασχόλησης» και στη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων; Ιδού λοιπόν τι καταγράφει απολογιστικά η Εκθεση του ΙΝΕ, για να σταθούμε μόνο στα δύο αυτά παραδείγματα:

• Ο κίνδυνος φτώχειας, ενώ απειλεί το 4% των εργαζομένων με σταθερή εργασία αορίστου χρόνου, εκτινάσσεται στο 19%, όταν η σχέση εργασίας είναι προσωρινή και ορισμένου χρόνου. Φτάνει μάλιστα στο 26% για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση και στο 19% στους εργαζόμενους με απασχόληση μικρότερη του δωδεκάμηνου. Και όμως όλες αυτές τις μορφές σκληρής εκμετάλλευσης τις καθαγίασε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Δεν μπορεί σήμερα λοιπόν να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους φτωχούς.
• Οσο για τις «ενεργητικές πολιτικές», το ΙΝΕ διαπιστώνει ότι 7 στους 10 απασχολούμενους τέθηκαν και πάλι άνεργοι εκτός αγοράς εργασίας, όταν έληξε το πρόγραμμα κατάρτισης, δηλαδή η περίοδος επιδότησης του εργοδότη. Η ΓΣΕΕ είναι συνένοχη για την κατάσταση της εργατικής τάξης για την όξυνση της φτώχειας και την αύξηση της εκμετάλλευσής της και σαν συνένοχη πρέπει να αντιμετωπιστεί απ' όλους τους εργαζόμενους.