Τα τρία κόκκινα, βαμμένα με το αίμα του λαού μας, γράμματα: ΚΚΕ. Δε λείπουν από κανένα μικρό ή μεγάλο αγώνα της εργατικής τάξης και της νεολαίας, βρίσκονται ανεξίτηλα γραμμένα σε κάθε τοίχο, σε κάθε πανό, έξω από εργοστάσια, σχολειά και τόπους δουλειάς. Ούτε μια μέρα δεν πέρασε, από την ίδρυσή του και για 90 χρόνια, που το ΚΚΕ και οι νεολαίοι κομμουνιστές δεν πρωτοστάτησαν στους λαϊκούς αγώνες, δεν οργάνωσαν την πάλη της εργατικής τάξης μέχρι την τελική της απελευθέρωση από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. «Διεκδίκησε τον πλούτο που παράγεις!» και «Εμπρός, αντί για δίκαιη εργάσιμη μέρα, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης» (Ενγκελς), ήταν τα χαρακτηριστικά - μεταξύ άλλων - συνθήματα στο Στέκι Εργαζομένων του Φεστιβάλ.

Ο πρωτοπόρος ρόλος του ΚΚΕ αποτυπωμένος μέσα από το φωτογραφικό υλικό, από στιγμές της ταξικής πάλης στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Από την εργατική απεργία στην Καλλιθέα το 1924, τους συγκεντρωμένους απεργούς φοιτητές στο Σύνταγμα το 1936 και το χαρακτικό του Α. Τάσσου για τους 200 που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, μέχρι τους μεγάλους απεργιακούς αγώνες των οικοδόμων και το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη ενάντια στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ. Δέος προκαλεί και η αιμάτινη σπονδή της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας στο βωμό του απελευθερωτικού αγώνα.

Μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες, οι νεολαίοι κομμουνιστές και ριζοσπάστες στάθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων της νεολαίας της εργατικής τάξης: Η θρυλική ΕΠΟΝ, Πολυτεχνείο, δεκάδες απεργίες και μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις. Ιουλιανά, 1965: Οι νέοι εργαζόμενοι, φραγμός στα σχέδια του φασισμού. Στο χώρο, ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους χιλιάδες κομμουνιστές πρωτοπόρους, οι φωτογραφίες του Μήτσου Παπαρήγα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και πρόεδρου της ΓΣΕΕ, που δολοφονήθηκε το 1949 και η Σωτηρία Βασιλακοπούλου που δολοφονήθηκε έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ το 1980, μόλις στα 20 χρόνια της.

Οι εργάτες στο χώρο, ανά κλάδο, καλούσαν τους εργαζόμενους να οργανώσουν την οργή τους, να οργανωθούν στο σωματείο τους, να δυναμώσουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Συγκίνηση αλλά και οργή στη γωνιά των εργαζομένων στη Ζώνη Περάματος, όπου δέσποζε το ταμπλό με τα ονόματα των 8 νεκρών συναδέλφων τους, θυσία στο βωμό του κέρδους των εργοδοτών τον περασμένο Ιούλη.

Μια «πολύχρωμη», αγωνιστική συνάντηση ήταν όλες τις μέρες το Στέκι Μεταναστών, στην «καρδιά» του χώρου των Εργαζομένων. Σηματοδοτώντας έτσι και αυτό με τη σειρά του, ότι για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ οι μετανάστες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης.

Ξεχωριστές στιγμές στο Στέκι Εργαζομένων:

- Η συζήτηση για τα προβλήματα των μεταναστών με τίτλο: «Οι σύγχρονοι άθλιοι, η στάση της ΕΕ και οι θέσεις του ΚΚΕ», μετά το τέλος της οποίας μαζικά μετανάστες εργάτες που παραβρέθηκαν συμπλήρωσαν αιτήσεις εγγραφής στα σωματεία.

- Η εκδήλωση για τη «συμβολή της ΚΝΕ στους εργατικούς αγώνες - Αφιέρωμα στη σ. Σωτηρία Βασιλακοπούλου», όπου με τη μορφή αφήγησης και σκετς, ένας ηλεκτρολόγος, ένας οικοδόμος, μία λογίστρια, μία ιδιωτική υπάλληλος κι ένας μπογιατζής παρουσίασαν τη 40χρονη παρέμβαση της ΚΝΕ στην εργατική νεολαία μέσα από τις σελίδες του «Οδηγητή».