Συζητήθηκε χτες στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η προσφυγή που έχει καταθέσει η ΟΤΟΕ ζητώντας να χαρακτηριστεί αντισυνταγματική η σύσταση και λειτουργία του λεγόμενου Ενιαίου Ταμείου Ασφαλίσεως Τραπεζοϋπαλλήλων που έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, εξειδικεύοντας τον αντιασφαλιστικό νόμο 3029/02 του ΠΑΣΟΚ. Τα επιχειρήματα των νομικών εκπροσώπων της πλειοψηφίας και της ΟΤΟΕ και των εργοδοτών ήταν εξόχως αποκαλυπτικά για το ρόλο του καθενός ξεχωριστά. Οι δικηγόροι της ΟΤΟΕ είπαν ότι το κράτος δεν έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στα επικουρικά ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων, γιατί τάχα δεν αποτελούν μέρος της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά είναι ιδιωτικά ασφαλιστήρια. Ουσιαστικά, χαρακτήρισαν την επικουρική σύνταξη «ιδιωτική ασφάλιση», ανοίγοντας το δρόμο για παραπέρα χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Το γιατί χρησιμοποίησε αυτό το επιχείρημα η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ είναι φανερό. Εδώ και χρόνια - όπως και το σύνολο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε όλα τα επίπεδα - βάζουν φρένο στην ανάπτυξη των αναγκαίων ταξικών αγώνων, ακολουθώντας απαρέγκλιτα τη γραμμή της υποταγής και της συναίνεσης. Στο πλαίσιο του «κοινωνικοεταιρισμού», οι εργοδότες επιτρέπουν στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες να διεκδικούν αιτήματα μέσα από νομικές διαδικασίες, γνωρίζοντας καλά οι ίδιοι ότι οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους, για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ «κουκούλωσε» την ουσία της υπόθεσης, ότι δηλαδή η αντιασφαλιστική επίθεση είναι πολιτικό και διαχρονικό ζήτημα και όχι νομικό. Σπρώχτηκε να χρησιμοποιήσει επιχειρήματα που σε τελική ανάλυση υπονομεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Από την άλλη, οι δικηγόροι των τραπεζιτών έδειξαν καθαρά από ποιους και για ποιο λόγο γίνονται οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Είπαν ότι οι «ασφαλιστικές αναδιαρθρώσεις» που έχουν γίνει είναι διαπαραταξιακές και αποτελούν μέρος της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Είπαν, δηλαδή, ότι το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων και συνολικά των εργαζομένων είναι πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και ότι αυτή η πολιτική είναι αποτέλεσμα της Στρατηγικής της Λισαβόνας που, όπως όλοι θυμόμαστε, διαμορφώθηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με τη δική του σύμφωνη γνώμη, αλλά και της ΝΔ και τη στήριξη της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Επίσης, προκειμένου να δικαιολογήσουν την αντιασφαλιστική επίθεση, επικαλέστηκαν την οικονομική κρίση των ΗΠΑ, της μητρόπολης του ιμπεριαλισμού. Με άλλα λόγια, είπαν καθαρά ότι την κρίση των αστών την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και στη συγκεκριμένη περίπτωση με το χτύπημα των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων και όχι μόνο. Η χτεσινή συζήτηση στο ΣτΕ αποτέλεσε τελικά μια ακόμα αποκάλυψη της τακτικής που ακολουθούν οι δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και μια παράσταση κυνισμού και ωμότητας από την πλευρά των εργοδοτών, που έδειξαν με το δάκτυλο όσους στηρίζουν τις αντεργατικές επιλογές τους, ξεκαθαρίζοντας για ποιον δουλεύει το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.