Ο μακαρίτης οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ δήλωνε παλιά ότι τα προβλήματα του κόσμου είναι πλέον οικονομικά, υπερτονίζοντας ότι σ' αυτήν τη χρηματιστηριακή παράκρουση: «απαιτείται» «περίσκεψη» για νέα «νομισματική τάξη». Στο ίδιο μήκος κύματος ο Αλαν Γκρίνσπαν, πρώην επικεφαλής της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας έλεγε: «Οι αγορές είναι ασύμμετρες, όχι εμείς...». Αυτή η διαρκής οικονομική νομισματική κρίση του καπιταλισμού επιβεβαιώνεται από δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου ότι το κεφάλαιο «αυτοκτονεί» από την υπερτροφία του, αφού προηγουμένως έχει ρίξει στον Καιάδα δισεκατομμύρια φτωχούς.

Το χρηματιστηριακό σοκ, οι φούσκες, οι υπερτιμημένες μετοχές, η χρηματιστηριακή απάτη («Ενρονίτιδα»), η εξάπλωσή της, τα πολλαπλά λογιστικά μαγειρέματα των ισολογισμών απ' τις «αδιάφθορες» εταιρείες (αναλογιστικές) καταδείχνουν τις εν δυνάμει «ασθένειες της απληστίας» του κεφαλαίου. Τον «απορυθμίζει». Η απορυθμιζόμενη αγορά από τα σκάνδαλα μετά την Enron, την Global / Grossing πολλών δισεκατ. δολαρίων - από τον τηλεπικοινωνιακό κολοσσό Worldcom - η οποία κατέγραψε τις λειτουργικές της δαπάνες ως δαπάνες κεφαλαιοποιητικές, αλλοιώνοντας την εικόνα της πραγματικής οικονομικής θέσης.

Τα θέλουν όλα, οι αχόρταγοι. Αφού καταλήστευσαν φτωχούς επενδυτές του «αμερικανικού ονείρου», χώρες του Τρίτου Κόσμου (δούλευαν για λογαριασμό τους «φασόν»), μετά την επιστημονική απάτη, όπως λέγουν οι οικονομολόγοι, «αυτορυθμίζονται»: απολύουν εργαζόμενους με αριθμό που ισοδυναμεί με το 25%: είναι τα πρώτα θύματα της χρηματιστηριακής αγοράς. «Θάνατοι» πολλαπλοί στο «Πορνείο του καπιταλισμού».

Η πρόσφατη σύσκεψη των γκουρού της αμερικανικής χρηματιστηριακής τάξης (πολυεθνικών) υπό τον Μπους καταδείχνει ότι η όλη λειτουργία του χρηματιστηριακού συστήματος είναι μια τεράστια φούσκα. Οπου κυριαρχούν μονοπώλια, γίνεται χαρακτηριστική εξαγωγή (εξαφάνιση πλούτου από τους ολίγους έλεγε ο Μαρξ) κεφαλαίου. Η εξέλιξη αυτή κουβαλάει μέσα της την ανισότητα, την ετερογένεια και τις αντιθέσεις. Τον ανηλεή ανταγωνισμό ανάμεσα στα μονοπώλια, για την κυριαρχία στις αγορές.

Αναζητούν φρέσκο χρήμα, από την αναδιανομή της υπεραξίας, το ξέπλυμα χρημάτων, τον πόλεμο ακόμα και την «κρίση» που προκαλούν στο πετρέλαιο, από την έξαρση των χρεών στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με τις πολιτικές εντέλει επεμβάσεις. Οταν βάζουν όρους, για να «ισορροπήσουν» τις οικονομικές παραμορφώσεις του χρηματιστηριακού πλέγματος, δεν πράττουν τίποτε άλλο από το να μεγαλώνουν τις ανισότητες, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης μέσα από την πτώση των μισθών.

Από τις πιο φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου, να καρπούνται μεγαλύτερο ποσοστό από την υπεραξία, με τη μορφή τοκοχρεολυσίων και της αποπληρωμής των δανείων, ως «νόμιμοι» τοκογλύφοι «εξώσεων». Η τράπεζα «Αναπτύξεως» των χωρών της Λατινικής Αμερικής που ιδρύθηκε το 1959, με εντολή του ΔΝΤ, για να συντελέσει στην «οικονομική» ανάπτυξη, βυθίζει τους λαούς στη φτώχεια του μονεταρισμού. Το limit up του κέρδους έχει σίγουρα θύματά του τα εργασιακά κοινωνικά δικαιώματα - με την κρατική «πρόνοια» ολοταχώς για ...ιδιωτικοποίηση! Το «κραχ» της 5ης αμερικανικής τράπεζας φανερώνει αυτό που έλεγε ο Μαρξ ότι το κεφάλαιο σκοτώνει και σκοτώνεται!