Αρης Μπακόπουλος

Στον ΑΡΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟ: Αρη μου, αδελφούλη μου,

Ξημέρωσαν τα γενέθλιά σου για πέμπτη φορά κι εσύ πάλι λείπεις. Κι ενώ αυτή η μέρα θα έπρεπε να είναι πλημμυρισμένη από χαρά, είναι βυθισμένη σε απέραντη θλίψη, μοναξιά κι ένα μαύρο «γιατί». Πολλές φορές νομίζω ότι ακούω εκείνο το τρανταχτό σου γέλιο, τα βήματά σου ή τα κλειδιά στην πόρτα σου. Ψάχνω να βρω στις πορείες τη δίμετρη λεβέντικη φιγούρα σου, που όμοιά της δεν έχω αντικρίσει ξανά. Ξεχνιέμαι και νομίζω ότι θα σε δω.

Ομως, Αρη μου, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Την πραγματικότητα τη διαμόρφωσε το ανθρωπόμορφο τέρας που βρέθηκε στο δρόμο σου, όταν σ' εγκατέλειψε χτυπημένο, λιπόθυμο και αβοήθητο στη θάλασσα της Σαλαμίνας.

Στην άσβεστη μνήμη σου, η μαμά κι εγώ προσφέρουμε 150 ευρώ στο ΠΑΜΕ, το νέο ΕΑΜ, όπως έλεγες.

Οπως πάντα, Αρη μου, θα περιμένω να 'ρθεις στ' όνειρό μου, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να σου δώσω ένα ζεστό φιλί για χρόνια πολλά.

Σ' αγαπώ και μου λείπεις.

Η αδελφή σου: Ευτυχία Δημαρόγκωνα