Η κυβέρνηση, μετά και την απόφασή της να πάει σε Εξεταστική για το Βατοπέδι, φαίνεται να επιβεβαίωσε με απόλυτο τρόπο αφ' ενός τι σημαίνει να μετατρέπεις την ανάγκη σε φιλοτιμία, αφ' ετέρου να γελοιοποιείσαι καμωνόμενος ότι σου αξίζουν πολιτικοί «έπαινοι» την ώρα που επιδεικνύεις πολιτική υπευθυνότητα ανάλογη των αντανακλαστικών ...του Ραν - Ταν - Πλαν.

*

Η προσπάθεια του πρωθυπουργού, στη ΔΕΘ, να (συγ)καλύψει γεγονότα και πολιτικές πρακτικές, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, κατέρρευσε εξολοκλήρου.

Δεν ξέρουμε αν υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων θα θριαμβεύσει η αλήθεια και η απόδοση πολιτικών ευθυνών στην υπόθεση με τις «ιερές μπίζνες» (πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλουμε). Εκείνο που σίγουρα, πάντως, δεν μπορεί πλέον να αμφισβητείται είναι η κοινή λογική. Και η κοινή λογική λέει ότι ένας παπάς, όσο τετραπέρατος κι αν είναι, δεν μπορεί χωρίς «πλάτες» να πουλούσε και να αγόραζε, με τέτοια συχνότητα και σε τέτοιες ποσότητες, δημόσιο πλούτο. «Πλάτες» που τις βρήκε σε δυο διαδοχικές κυβερνήσεις, σε γαλάζιους και πράσινους υπουργούς, σε κρατικές υπηρεσίες, σε ελεγκτικές υπηρεσίες, σε όλο το σύστημα διοίκησης.

*

Αυτό το δυσώδες σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της διαπλοκής που παράγεται από την αιμομεικτική σχέση Κράτους - Εκκλησίας, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο που εντάσσεται στο παιχνίδι του αποπροσανατολισμού και του συμψηφισμού ευθυνών μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αποπροσανατολισμός που, μέσω του δικανισμών και των δικολαβισμών που θα αναπτυχθούν από δω και πέρα, θα στοχεύσει να μείνει στο απυρόβλητο η πολιτική της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας, η οποία αποτελεί και τη βάση για τις πρακτικές των «παραχωρήσεων» δημόσιων εκτάσεων. Συμψηφισμός που, όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, θα επιδιωχτεί να βγάλει λάδι τους «ημετέρους» του ενός έναντι των «ημετέρων» του άλλου.

*

Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία της τελευταίας 20ετίας βοηθάει να διαπιστωθεί ότι υπαρκτά σκάνδαλα, όπως του Κοσκωτά το '89, της ΑΓΕΤ, των υποκλοπών και του ΟΤΕ, το '93, του Χρηματιστηρίου το 1999, της υπόθεσης Πόρτο Καράς το 2004, των δομημένων ομολόγων το 2007, μετατράπηκαν μέσω της σκανδαλοθηρικής αξιοποίησής τους σε βατήρα αναπαραγωγής εκείνης ακριβώς της πολιτικής που επωάζει τα σκάνδαλα. Πρόκειται για εμπειρία που μπορεί να αποτελέσει οδηγό σκέψης για τον ελληνικό λαό ώστε να απαντήσει «νισάφι πια» στους πρωταγωνιστές μιας «αντιδικίας» που διεξάγεται με μοναδικό «διακύβευμα» αν θα είναι «γαλάζιος» ή «πράσινος» ο διαχειριστής της Κόπρου.