Toν σύντροφο Νίκο Νικολαΐδη αποχαιρέτησαν με το στερνό «αντίο» οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες της Θεσσαλονίκης, εκπληρώνοντας το ύστατο χρέος σε έναν ακόμη σύντροφο, που εκπροσωπούσε μιαν αδούλωτη, απροσκύνητη και ηρωική γενιά. Επίσης, οι σύντροφοι και οι συναγωνιστές του αντιστασιακοί, που παραβρέθηκαν στη νεκρώσιμη τελετή που έγινε στο ναό Κωνσταντίνου και Ελένης.

Τον Νίκο Νικολαΐδη τίμησε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, τον Κώστα Αβραμόπουλο, γραμματέα της ΚΟΘ και μέλος της ΚΕ.

Τον ύστατο αποχαιρετισμό απηύθυνε ο Σάκης Βαρδαλής, μέλος της ΚΕ. «Εφυγε ορθοστατών και ορθοβαδίζων, όπως πρέπει να φεύγουν οι αγωνιστές», σημείωσε και αναφέρθηκε στη ζωή και την πλούσια δράση του. Ο Ν. Νικολαΐδης γεννήθηκε το 1921 στο Οντεμίσιο Σμύρνης. Μεγάλωσε στην Καβάλα, όπου συμμετείχε στους μεγάλους αγώνες των καπνεργατών, αποκτώντας τις πρώτες του αγωνιστικές εμπειρίες. Σπούδασε δάσκαλος και το 1941 έρχεται στη Θεσσαλονίκη. Δουλεύει ως αρτεργάτης και το 1942 γράφεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1943, οργανώνεται στην ΕΠΟΝ, και στη συνέχεια γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Αρχές του 1944 βρίσκεται στη διοίκηση του εφεδρικού ΕΛΑΣ στην Τούμπα. Υπηρετεί από διάφορες θέσεις το Κόμμα. Το 1945 δουλεύει στην Καβάλα στην εφημερίδα του ΕΑΜ «Νίκη» μέχρι τον Απρίλη του 1947, όπου και συλλαμβάνεται. Εκανε εξορία κατά σειρά σε: Θάσο, Λήμνο, Ικαρία, Μακρόνησο, Αϊ - Στράτη, μέχρι τον Ιούλη του '62, που το στρατόπεδο καταργείται. Με την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη, εντάσσεται στην ΕΔΑ και συμμετέχει στο Γραφείο Περιοχής. Η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών τον συλλαμβάνει και πάλι και τον εξορίζει σε Γιούρα, Λέρο, Κύθηρα μέχρι τα Χριστούγεννα του 1971. Από κει και πέρα, δρα σταθερά από διάφορες καθοδηγητικές θέσεις μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Αφού τόνισε τις αγωνιστικές αρετές και την προσφορά του εκλιπόντα στο ΚΚΕ, τις αρχές του οποίου υπεράσπισε αταλάντευτα και σταθερά σε κάθε περίπτωση, ο Σ. Βαρδαλής κατέληξε: Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες της Θεσσαλονίκης δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τη συμβολή σου στη ζωή της ΚΟΘ, την αγωνία και τη συμβολή σου στην οικονομική επιβίωση της Οργάνωσης, στο δυνάμωμά της.