Κόλαφος για τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τις δυνάμεις που επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν «φιλεργατικό» προσωπείο στην ΕΕ, με πρώτον και καλύτερο τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γιώργου Τούσσα, σχετικά με την οδηγία 1999/70/ΕΚ που αφορά στους συμβασιούχους και τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου.

Η Ερώτηση του Γ. Τούσσα κατατέθηκε με αφορμή την υπόθεση δέκα συμβασιούχων στο Δήμο Κερατσινίου που απολύθηκαν παράνομα και η δημοτική αρχή αρνείται να τους επαναπροσλάβει, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και δικαστικές αποφάσεις που τους δικαιώνουν. Οπως σημειώνει ο Γ. Τούσσας στην Ερώτησή του, «το πρόβλημα επιτείνεται με τις δηλώσεις της Επιτροπής και την εφαρμογή της οδηγίας 1999/70/ΕΚ, με αποτέλεσμα χιλιάδες απολύσεις και προσφυγές εργαζομένων στα εθνικά δικαστήρια και στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ)».

Απαντώντας στην Ερώτηση εκ μέρους της Κομισιόν, ο αρμόδιος επίτροπος V. Spilda σημειώνει επί λέξει (η υπογραμμίσεις δικές μας):

«Η οδηγία 1999/70/ΕΚ της Επιτροπής της 28ης Ιούνη 1999 σχετικά με τη συμφωνία - πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνάφτηκε από τις διεπαγγελματικές οργανώσεις CES, UNICE και CEEP έχει διττό σκοπό: α) τη βελτίωση της ποιότητας εργασίας ορισμένου χρόνου μέσω της διασφάλισης της εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης και β) την καθιέρωση ενός πλαισίου για την αποφυγή της κατάχρησης που προκύπτει από τις διαδοχικές σχέσεις εργασίας ή συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Η οδηγία 1999/70/ΕΚ δεν περιέχει περιορισμούς, όσον αφορά τους σκοπούς για τους οποίους μπορούν να συνάπτονται συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ούτε προβλέπει ειδικά κριτήρια για τη διάρκεια μιας επιμέρους σύμβασης ορισμένου χρόνου ή για τους λόγους για τους οποίους έχει αυτή συναφθεί. Επιπλέον, η οδηγία δεν προβλέπει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Η οδηγία 1999/70/ΕΚ μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο, όσον αφορά το δημόσιο τομέα, με το Προεδρικό Διάταγμα 164/2004. Επειδή η Επιτροπή δεν έχει στη διάθεσή της πλήρη στοιχεία για την υπόθεση στην οποία αναφέρεται ο αξιότιμος βουλευτής, δε θεωρεί σκόπιμο να διατυπώσει παρατηρήσεις επ' αυτής».

Με απροκάλυπτο τρόπο, η Κομισιόν επιβεβαιώνει αυτό που το ΚΚΕ είπε από την πρώτη στιγμή που ψηφίστηκε η οδηγία 1999/70/ΕΚ. Οτι δηλαδή και το συγκεκριμένο νομοθέτημα σε καμιά περίπτωση δε φτιάχτηκε για να γλιτώσουν οι εργαζόμενοι από το σαράκι της εργασιακής ομηρίας και ανασφάλειας. Αλλά, αντίθετα, στόχος ήταν και παραμένει να νομιμοποιηθεί μια από τις πιο άθλιες ελαστικές μορφές απασχόλησης, όπως είναι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στις μυλόπετρες των οποίων συνθλίβονται σήμερα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό, δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Η απάντηση της Κομισιόν αποκαλύπτει το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που συντηρούν το θεσμό των συμβασιούχων και με ελιγμούς αρνούνται την κατάργησή του. Επιβεβαιώνει, όμως, και τον καιροσκοπισμό και την υποκρισία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφοθηρώντας σε βάρος των συμβασιούχων έκανε παντιέρα της προπαγάνδας του τη συγκεκριμένη οδηγία. Αντίστοιχο ρόλο έπαιξε από την πρώτη στιγμή και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αλλά και οι δυνάμεις της συναίνεσης στις κλαδικές Ομοσπονδίες.

Οπως αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, -ανάλογη απάντηση είχε δώσει και στο παρελθόν η Κομισιόν σε άλλη σχετική Ερώτηση του Γ. Τούσσα - η ΕΕ, σαν διακρατική ένωση του κεφαλαίου δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων και μόνο. Σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους εργαζόμενους, κόντρα στις πολιτικές και συνδικαλιστικές εκείνες φωνές που επιχειρούν να εξωραΐσουν την πολιτική της ΕΕ και να σύρουν τους εργαζόμενους σε δρόμους εκτόνωσης ανέξοδους και ακίνδυνους για το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.