Το «εργαλείο» που σύμφωνα με τους ηγέτες του καπιταλιστικού κόσμου θα χρησιμοποιηθεί για την έξοδο από την οικονομική κρίση είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)!

Από μόνη της αυτή η απόφαση δίνει μια σαφή απάντηση για το τι εννοούν όταν μιλούν περί της οικοδόμησης ενός «καλού», «δημοκρατικού», «δικαιότερου» καπιταλισμού. Βάζουν, δηλαδή, ένα «λύκο», ένα διεθνή τοκογλύφο και μαυραγορίτη, που δανείζει με ενέχυρο τις πολιτικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα λαών και χωρών, να φυλάξει τα... πρόβατα!

*

Κατ' αρχάς θα πρέπει να τονιστεί ότι, όπως ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, το ποσό που προτίθεται να διαθέσει το ΔΝΤ προς τις πληττόμενες οικονομίες που θα του το ζητήσουν δεν ξεπερνά τα 200 δισ. δολάρια. Ποσό που, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, συγκρινόμενο με τα 700 δισ. του σχεδίου Πόλσον ή με τα 2 τρισ. των ηγετών της ΕΕ, είναι σταγόνα στον ωκεανό της κρίσης.

Επομένως, το ΔΝΤ δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός εξόδου από την οικονομική κρίση (ούτε βέβαια υπήρξε ποτέ τέτοια πρόθεση), αλλά ως αυτό που πάντα ήταν: Ως πολιτικό εργαλείο του ιμπεριαλισμού για τη μεγαλύτερη υποταγή χωρών, κυβερνήσεων και κυρίως των λαών, στις επιταγές και υποδείξεις του κεφαλαίου. Αλλωστε προϋπόθεση για κάθε χώρα που δανείζεται από το ΔΝΤ είναι η ανάληψη σημαντικών «πολιτικών υποχρεώσεων»...

Ηδη η πρώτη κίνηση του ΔΝΤ, δανείζοντας τη χρεοκοπημένη Ουγγαρία, ήταν να επιβάλει ως όρους τη μείωση μισθών, το πάγωμα των συντάξεων και την κατάργηση στη χώρα του 13ου μισθού!

*

Η ιστορία του ΔΝΤ, πείθει για τις προθέσεις όσων το επικαλούνται.

Πάνω από 6 δεκαετίες, έχει μεταβληθεί σε ό,τι πιο μισητό για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου που έχουν ενταχθεί στα προγράμματά του, παίζοντας ρόλο δυνάστη για τους λαούς των κρατών που πέφτουν στα πλοκάμια του.

Οσο για τις σχέσεις του με τη «δημοκρατία», η παράδοση της οικονομίας της Χιλής από τον φασίστα Πινοσέτ στο ΔΝΤ, βοά. Το αποτέλεσμα εκείνης της πρόσδεσης, με το τσουνάμι των ιδιωτικοποιήσεων από τις δημόσιες επιχειρήσεις μέχρι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ήταν η πλήρης κατάρρευση της οικονομίας της Χιλής το 1982.

Χαρακτηριστικός για το ρόλο του ΔΝΤ, είναι ο ρόλος που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει στη Λατινική Αμερική. Η κατάρρευση της Αργεντινής, η ληστεία άνω του 50% των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας, ή της Βραζιλίας, που η «εξυγίανση» της οικονομίας της οδήγησε στο διπλασιασμό της ανεργίας, στο κατρακύλισμα των κοινωνικών παροχών και στο διπλασιασμό του δημόσιου χρέους το 2001 και μέσα σε μια εξαετία, είναι «έργα» του ΔΝΤ.

*

Το ΔΝΤ ως «εργαλείο» εξόδου από την κρίση, όσο κι αν συνοδεύεται από τα «αντι-νεοφιλελεύθερα» λογύδρια των ιθυνόντων του καπιταλισμού, αποτελεί τη μέγιστη περί του αντιθέτου απόδειξη:

Οι βασικοί κανόνες πάνω στους οποίους καλούνται να ανταποκριθούν όλες οι χώρες που έχουν καταστεί όμηροι του ΔΝΤ, είναι οι εξής:

α) Πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών εταιρειών και πλήρης διάλυση οτιδήποτε θυμίζει δημόσιο χαρακτήρα ή έλεγχο στην οικονομία.

β) Πλήρης απελευθέρωση των κεφαλαιαγορών και απεριόριστη δυνατότητα κίνησης του κεφαλαίου στις χώρες που έχουν ενταχθεί στα σχετικά «προγράμματα». Ενδεικτικό, ότι στη Χιλή είχαν φτάσει στο σημείο να κατοχυρώσουν ως δικαίωμα στις ξένες επιχειρήσεις να επαναπατρίζουν τα κέρδη τους από τις δραστηριότητές τους στη Χιλή, χωρίς κανένα δασμό ή φόρο.

γ) Ανεξέλεγκτη διαμόρφωση των τιμών στη βάση του ότι «όλα τα ρυθμίζει η αγορά». Το αποτέλεσμα στην Ινδονησία και στο Εκουαδόρ, για παράδειγμα, ήταν λόγω της άρσης της επιδότησης των καυσίμων και ορισμένων τροφίμων, η πρόκληση τεράστιας κοινωνικής εξαθλίωσης, το 1998 και το 2001.

Ολα τα παραπάνω συνοδεύονται φυσικά από «υποδείξεις» για μαζικές απολύσεις εργαζομένων από τις επιχειρήσεις, στο όνομα της μείωσης του κόστους παραγωγής, πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, καταλήστευση του εθνικού πλούτου των δανειοληπτριών χωρών, εισαγωγή ενός νομοθετικού πλαισίου που εγγυάται τον προσανατολισμό όλων των κατασταλτικών μηχανισμών στην υπηρεσία της ασύδοτης δράσης του κεφαλαίου και φυσικά στραγγαλισμός των λαών που έχουν δανειστεί, αφού τα χρέη των αρχικών δανείων καταβάλλονται στο πολλαπλάσιο στο ταμείο του διεθνούς τοκογλύφου.

*

Αυτό είναι το «εργαλείο» με το οποίο υπόσχονται να βγάλουν από την κρίση τον κόσμο. Πρόκειται για βασικό πυλώνα του ιμπεριαλισμού από το 1944, ο οποίος ελέγχεται ουσιαστικά από τις ΗΠΑ, όσο κι αν κατά καιρούς έχει για επικεφαλής Γάλλους διευθυντές. Ειδικά μάλιστα ο σημερινός, ο κ. Ντομινίκ Στος Καν, είναι και επιφανής... σοσιαλιστής, ηγετικό στέλεχος και και υποψήφιος πρόεδρος του Σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας...