Προκλητική και εξοργιστική συνάμα η προσπάθεια του Κ. Καραμανλή χτες στη Βουλή να δικαιολογήσει το πρωτόγνωρο «μπόνους» των 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες. Εφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι με τη στήριξη των τραπεζών η κυβέρνηση «στηρίζει τον πολίτη να μη χάσει το σπίτι του για το δάνειο που πήρε, να μη χάσει τις καταθέσεις που μάζεψε, με τους κόπους μιας ζωής, να μη χάσει την επιχείρησή του, επειδή δε θα έχει τη δυνατότητα πίστωσης, να μη χάσει τη δουλειά του». Ελεος! Πού είδε τέτοιες «φιλάνθρωπες» τράπεζες ο πρωθυπουργός; Τράπεζες που δίνουν λεφτά για να σώζουν τα σπίτια των δανειοληπτών ή τις μικρές επιχειρήσεις για να μη χάνονται δουλειές; Στον «υπαρκτό» καπιταλισμό πάντως άλλος είναι ο, ληστρικός, ρόλος των τραπεζών. Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο είναι ότι τα χρήματα που θα πάρουν αλλού θα τα διαθέσουν οι τράπεζες: Για εξαγορές άλλων τραπεζών, για παράδειγμα! Κι όμως αυτό κάνουν οι τράπεζες στις ΗΠΑ. Οπως γράφουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» (αντιγράφουμε από τη χτεσινή «Καθημερινή»), «οι αποδέκτες του πακέτου των 250 δισ. δολαρίων (σ.σ. η πρώτη δόση του πακέτου Πόλσον ύψους 700 δισ. δολ.) δεν ενδιαφέρονται τόσο για την αποκατάσταση της ροής πίστωσης σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις», αλλά διοχετεύουν την κρατική ενίσχυση «για την αποπεράτωση εξαγορών μεταξύ τραπεζών του εγχώριου κλάδου». Υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι δε θα γίνει το ίδιο και στη χώρα μας;