Ηταν 13/1/1989. Μια επιτροπή από εκπροσώπους των τριών Κινήσεων Ειρήνης, ΑΚΕ - ΕΕΔΥΕ - ΚΕΑΔΕΑ, ανέλαβε να συναντηθεί με την Επιτροπή Ειρήνης της Αλβανίας στο μεθοριακό αλβανικό φυλάκιο της Κακκαβιάς. Η Συνάντηση αυτή γινόταν στο πλαίσιο μεθοριακών αντίστοιχων συναντήσεων Επιτροπών Ειρήνης με τις όμορες χώρες της Ελλάδας, Αλβανία - Γιουγκοσλαβία - Βουλγαρία - Τουρκία. Η συνάντηση στην ελληνο-αλβανική μεθόριο είχε σημαντική ιδιαιτερότητα, διότι το 1987 είχε γίνει η άρση του εμπολέμου Ελλάδας - Αλβανίας, με υπουργό Εξωτερικών τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.

Η συνάντηση στο αλβανικό φυλάκιο ήταν ιδιαίτερα θερμή. Στις συνομιλίες, αν και κυλούσαν στο γενικό πλαίσιο φιλίας και συνεργασίας των δυο χωρών, γινόταν εμφανής η επιθυμία, ιδιαίτερα από την αλβανική πλευρά, για συγκεκριμένες εποικοδομητικές ενέργειες. Σημειωτέον ότι επειδή στην Αλβανία δεν υπήρχε Επιτροπή Ειρήνης, παρουσιάστηκαν αντιστασιακοί του αντιφασιστικού αγώνα με ανώτερους κρατικούς λειτουργούς. Μας φιλοξένησαν σ' ένα ιδιαίτερα θερμό κλίμα, ενώ φαινόταν η αγωνία τους, εξαιτίας του γενικότερου διεθνούς κλίματος στα πρόθυρα της ανατροπής της Σοβιετικής Ενωσης με ό,τι αρνητικές συνέπειες. Φεύγοντας, ήταν φανερό για εμάς ότι οι ελληνο-αλβανικές σχέσεις έμπαιναν σε μια νέα ιστορική φάση φιλίας και συνεργασίας με επίσημες διακρατικές συμφωνίες, από τις οποίες είχε ανάγκη η Αλβανία. Στην επιστροφή μας μέσα από τη νεκρή ζώνη μεταξύ του ελληνικού και του αλβανικού φυλακίου, γίναμε μάρτυρες ενός περίεργου γεγονότος. Μερικοί Αλβανοί πολίτες έξω από τα σύρματα του διαδρόμου μάς επιτιμούσαν έντονα εχθρικά. Πληροφορηθήκαμε ότι είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι πήγαμε για να τους πάρουμε στην Ελλάδα. Καταλάβαμε τότε ότι πρέπει να λειτουργούσε μεγάλη προπαγάνδα στον αλβανικό λαό, που ένα από τα χαρακτηριστικά της ήταν και οι γνωστές ενέργειες του τότε μητροπολίτη Φλωρίνης. Ομως, εκείνο το ελπιδοφόρο μήνυμα για ισότιμες ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών ανατράπηκε.

Το σημείωμα αυτό γράφεται από άνθρωπο που συμμετείχε σε εκείνη την ιστορική Συνάντηση. Αποβλέπει στην αποκάλυψη της ρίζας της αλήθειας για όλα όσα αρνητικά συνέβησαν μετέπειτα σε βάρος τόσο του ελληνικού, όσο και του αλβανικού λαού. Αποβλέπει, επίσης, στο να δώσει μια επιπλέον μαρτυρία για την αρνητική για το λαό πολιτική της «διείσδυσης» και των όσων αρνητικών πιθανολογούσε για το μέλλον.